سلام بی پایان بر روح قدسی شهیدان گلگون کفن ایران ، سروقامتانی که قامت رشید خویش را در خون پاکشان تطهیر نمودند تا در برابر بیگانگان قامت خم ننماییم و با بذل جان خویش مایه آرامش و آسایش امروز ما شدند.
شهیدان شاهدی که سینه به گلوله های دشمن پلید سپردند تا خاک این دیار در دست دشمنان این مرز و بوم نباشد. بر ماست تا در همه جا و هر زمان یادی از آن پرستوهای خونین بال نماییم و آنها را ناظر بر کردار خود بدانیم. فضای دیار خود را با یاد آنها عطرآگین کنیم تا شمیم عطرشان نوازشگر روح و جان خسته ما باشد.
درود بر شهیدان سر افراز منطقه چهاردانگه که حصار تن را شکستند و تا ملکوت اعلی پرکشیدند. شهیدانی که رفتن عاشقانه را بر ماندن ترجیح دادند. غیور مردانی که کوههای سر به فلک کشیده غرب و بیابان های گرم جنوب را محل اوج خود قرار داده وعروج ملکوتی خود را جشن گرفتند و جاودانه تاریخ شدند. بر ما جاماندگان آن قافله عشق واجب است تا با زنده نگه داشتن یاد شهیدان در کوچه پس کوچه های محله مان ، زنگار دنیازدگی را از خود بزداییم .
داستانهای شجاعت آن کبوتران سبکبال سبک خیز را برای فرزندانمان تعریف نماییم تا درس ایثار و شهادت را از آن ها بیاموزند و یاد آن ها بیمه کننده جوانان امروز و فرداهای ما باشد.
جوانان شهرها و روستاهای مختلف برای معرفی شهرها وروستای خود با تشکیل سایت و وبلاگ اقدام به معرفی آن پرداختند اما جای تاسف است که اکثر این سایت ها و وبلاگ ها به معرفی شهیدان محل خود که نماد ایثار و پایمردای هر محل می باشد نپر داخته اند.
ان شاء الله روزی فرا رسد که لگوی سایت ها و وبلاگ ها عکس های شهیدان ما باشد. شهرداران و دهیاران باید عکس شهدا را در بهترین مکان ها نصب نمایند تا هر بامداد که از خانه بیرون می آییم، با دیدن عکس شهدا ، مظاهر فریبنده دنیا را فراموش نماییم و پاک بودن را از آنها بیاموزیم. آنهایی که از وجود خود برای بود ما مایه گذاشتند.
خوشا به حال آنان که پروازشان اسیر هیچ قفس نشد و هیچ بالی اسیر پروازشان نساخت… خوشا به حال آنان که از رهایی رهیدند و بال وبال جانشان نشد خوشا به حال آنان.