شعر: تقدیم به زادگاهم کیاسر
ابوالفضل قنبرنژاد شعری با عنوان تقدیم به زادگاهم کیاسر را برای پایگاه خبری چهاردانگه نیوز ارسال نمودند.
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد
ابوالفضل قنبرنژاد شعری با عنوان تقدیم به زادگاهم کیاسر را برای پایگاه خبری چهاردانگه نیوز ارسال نمودند.
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد
بسیار زیبا بود.خاطرات مارو زنده کرد.ممنون از اقای قنبر نژاد
آقا ابوالفضل، خیلی جالب بود خاطرات کودکی را زنده کرد .
بسیار جالب بود .تشکر می کنم از شاعر عزیز.فقط به نظرم اگه قسمت اول شعر حذف شود خیلی بهتر می شود .چون تمامی قسمتهای بعدی شعر دارای ویژگی پر معنی بودن وارتباط داشتن با فرهنگ و آداب منطقه ی ماو دارای ریتم پیوسته وهماهنگیست.در پایان هم از سایت وزین چهاردانگه نیوز و هم از شاعر عزیز تشکر می کنم
با تشکر از اقای قنبرنژاد که با بغض و احساساتش شعر نو زیبا سرود.امیدوارم همواره موفق باشند.
عالی بود خیلی خوشمان امد قابل تحسین هست واقعا یک نوستالوژی بود بشتر می توانستید به خاطرات رجوع کنید موفق باشید همشهری. نگفتید ” کنه وچوءه”
گذشت زمان غارتگر خاطرهاست عالی بود
خاطرات خوش گذشته رو خیلی زیبا در قالب شعر بیان کردید
دست مریزاد میگم بهتون و آرزوی موفقیت روزافزون براتون دارم
آقا ابوالفضل شمه دست درد نکنه اما بورده به دوران وچگی، مخصوصا مدرسه انوری زمان ما و شهید خانگاه امروزی و ….. ایشالله یک روز دیوان شعر شما ره هم بوینیم و بخوندیم.
باسلام خدمت بچه محل عزیز شعرتون بسیار زیبا و خاطره انگیز بود. ممنون
یاد باد، آن روزگاران یاد باد. ممنون از آقای قنبر نژاد.
بسماللهالرحمنالرحیم
ممنون برادر!
منو یاد زنده یاد یونس (حمید) انداختی
خیلی عالی بود
خاطراتی رو زنده کردی که داشت یادمون میرفت
به نام خدا
سپاسگزارم از همه ی دوستانی که به من مهربانی نمودند.
با امید به این که در غوغای قرن خویشاوندی هایمان را از یاد نبریم.
ارادتمند همه ی ارادتمندان چهاردانگه نیوز
ابوالفضل قنبرنژاد
شهر خاموش من آن روح بهارانت کو؟
شور و شیدایی انبوه هزارانت کو؟
سوت و کور است شب و میکده ها خاموشند
نعره و عربده باده گسارانت کو؟
ابوالفضل عزیز. همچون همیشه زیبا و نغز و پر مغز. تو را سپاس که در سرزمین زلالی ها وارث آب و خرد و روشنایی.
سپاس از تصویر سازی های ارامبخش روزگار مهر و محبت و تقدیر بابت تعلق خاطر تمام عزیزانی که هنوز بچه ی دیروزند و وفای بی ریا رامی شناسند… درود بر شما که دعاگوی صبحگاهی مدرسه های دیروزمان بودید.