بخش چهاردانگه که بخشی از هزار جریب تاریخی می باشد تا زمان قاجاریه به آن بلوک چهاردانگه گفته می شد و سپس در تقسیمات کشوری سال ۱۳۱۶ ه ش به بخش چهاردانگه تبدیل شد. بخش چهاردانگه از قدیمی ترین بخش های استان مازندران و کشور می باشد. چه بسا بخش های که بعدا تاسیس شده و تبدیل به شهرستان شده اند. اما چهاردانگه همچنان بخش ماند و هر روز از وسعت و اقتدار آن کاسته می شود. به علت بی توجه تاریخی، بخش چهاردانگه از عقب ماندگی به شدت رنج می برد و همین عامل باعث مهاجرت عده ای زیادی از بخش چهاردانگه به شهرستان ها و استان های دیگر شده است.
عامل دیگری که در تضعیف بخش چهاردانگه در سالهای اخیر نقش داشته، جدا شدن تعداد زیادی روستا از بخش چهاردانگه و الحاق آن به جاهای دیگر که به بخش یا شهرستان تبدیل شوند.
تا سال ۱۲۹۸ ه ش بخش چهاردانگه توسط حکام محلی اداره می شد تا اینکه در این سال، حسن قدسی ملقب به اعظام الوزاره به عنوان حاکم از سوی دولت مرکزی انتخاب و رهسپار چهاردانگه گردید.
بعد از استقرار بخشداری، ژاندارمری، جنگلبانی و آموزش و پرورش نیز در بخش چهاردانگه دایر شدند. اما استقرار اداره های دیگر که کارهای مردم را در منطقه تسهیل نماید به کندی انجام می گرفت تا اینکه بعد از انقلاب اسلامی تعداد دیگری اداره در بخش دایر شد و به مردم محروم منطقه خدمات ارائه می نماید.
با گسترش فعالیت های مختلف، لزوم استقرار بعضی از ادارات و یا ارتقاء سطح ادارات موجود جهت خدمت به مردم بخش محروم چهاردانگه اجتناب ناپذیر است. در این گزارش ها به تعدادی از این اداره که عدم استقرار آن باعث عقب افتادگی منطقه شده است، پرداخته می شود.
با استقرار اداره ها پیگیری کار ها با سرعت و احساس مسئولیت بیشتر انجام می گیرد. امکان خدمات دهی به مردم بهتر می شود. هزینه مردم به خاطر ایاب و ذهاب به شهر ساری کاسته می شود.
اداره راه و شهر سازی
بخش چهاردانگه وسیع ترین بخش استان مازندران می باشد. نزدیک به ۱۰۰ کیلومتر از جاده اصلی ساری – کیاسر – سمنان در بخش چهاردانگه واقع شده است. این جاده که از زیباترین و طولانی ترین جاده ها می باشد، مازندران و شمال کشور را به جنوب و شرق کشور وصل می نماید.
این جاده به علت سهولت دسترسی به شرق و جنوب کشور مورد توجه مسافرین قرار گرفته و تردد در آن هر روز بیشتر می شود و پایان هفته شاهد ترافیک سنگین در این جاده هستیم. به علت عدم طراحی آن به عنوان جاده اصلی بین استانی و ترانزیتی با افزایش تردد در این مسیر شاهد تصادفات دلخراشی هستیم.
با استقرار صنایع و اهمیت گردشگری منطقه، که با استقبال چشمگیر گردشگران مواجه شده است، ضرورت تعریض این جاده را دو چندان نموده است.
جاده باریک و پر پیچ و خم، وجود صدها کیلومتر راه روستایی، برف گیر، صعب العبور و رانشی بودن بخش زیادی از جاده ها، در دست احداث بودن جاده دودانگه – چهاردانگه، آسفالت نبودن بخش زیادی از راه های روستایی و … همه ی این مسائل لزوم استقرار اداره راه و شهر سازی در بخش چهاردانگه را اجتناب ناپذیر می نماید.
با استقرار اداره راه و شهرسازی در بخش، این اداره می تواند با انرژی و انگیزه بیشتر معظلات جاده ای منطقه را رصد نموده و برای رفع آن تلاش و کوشش نماید. با مستقل بودن اداره، بودجه اختصاصی به منطقه تخصیص می یابد و امکان جابه جایی بودجه را از بین می برد.
با استقرار اداره راه و شهرسازی، اصل مهم تمرکز زدایی انجام گرفته و دیگر لازم نیست مردم برای پیگیری کارها به ساری مراجعه نموده و بر سنگینی ترافیک شهر اضافه گردند. همچنین از حجم بالای کارهای اداره راه و شهرسازی شهرستان ساری کاسته می شود و کارها به سمت کیفی شدن و رضایت مردم پیش خواهد رفت.
لازم است نمایندگان محترم شهرستان ساری، بخشدارمحترم و شورای بخش پیگیر استقرار اداره راه و شهرسازی در بخش محروم چهاردانگه باشند تا شاید صدای مظلومیت مردم این بخش به این صورت به گوش مسئولان برسد.
نویسنده: حامد خلیلی ازنی
مقاله بسیار زیبا و قابل تاملی بود. ممنون.
به نظر من جا داشت از اداره و ارگانهای دیگر نیز نام برده شود مثل: دانشگاه آزاد یا لااقل پیام نور – بیمارستان – فرهنگ سرا – سینما و …
با سلام، انشا الله در مطلب بعدی به طور مبسوط نیاز به هر کدام پرداخته خواهد شد.
اگر چهاردانگه شهرستان شود ادارات مورد نظر استقرار می یابد وگرنه امکان اینکه ادارات متعددی در بخش تشکیل شود دور از انتظار است چون بخش تابع شهرستان است و در حال حاضر چهاردانگه جزیی از شهرستان ساری است تازه اگر اداراتی به صورت نمایندگی هم دایر گردد باز هم اقتدار و کارایی اداره اصلی را ندارد چون نمایندگی اختیارات محدودی دارد.
با سلام . اداره آموزش و پرورش ، اداره ثبت احوال و بعضی از ادارت کاملا مستقل هستند و هیچ ارتباطی با ادارات آموزش و پرورش نواحی یک و دو ندارند و مستقیما زیر نظر اداره کل آموزش و پرورش می باشند. نمایندگی ادارات باید ارتقاء سطح دهند و تصمیم گیر باشند تا بتوانند برای پیشرفت قدم بر دارند.