پایگاه خبری چهاردانگه نیوز: علی‌اصغر بن اسدالله موسوی هزار‌جریبی سنوری در حاشیه ی کتابی که توسط علی‌اکبر بن ملا بابا بن ملا نصیر ولوئی نوشته شده است از زلزله بزرگی که در سال ۱۲۴۵ق. در چهاردانگه رخ داد یاد می کند. این زلزله خرابی زیادی در روستاهای چهاردانگه ای ایجاد نمود.
زلزله بزرگی در مازندران جنوبی در بامداد ۲ شوال ۱۲۴۵ مناطق شمیرانات و دماوند در خاور تهران را تقریباً به‌طور کامل ویران کرد. در حدود ۷۰ روستا که در سوی خاوری جاجرود و در امتداد راه‌هایی که از طریق دماوند به سمنان و دامغان می‌رود، جای داشتند ویران شدند و تنها در دماوند بیش از ۵۰۰ تن کشته شدند. دامنه آسیب‌ها تا جاجرود گسترش داشت که کاروانسرای آن در اثر زلزله در هم کوبیده شد و در تهران بسیاری خانه‌های کهنه فرو ریخت و حدود ۳۰ تن را کشت. در پایتخت حتی یک خانه از آسیب در امان نماند و بخشی از کاخ به همراه بسیاری از خانه‌های پیوسته به آن و نیز بخشی از بازار فرو ریخت. ارگ، تالار بزرگ بار عام، شماری از عمارت‌های اعیانی و نیز ساختمان کهنه سفارت بریتانیا به‌سختی آسیب دیدند و دیوارهای باغ سفارت با خاک یکسان شد. ارزش زیان‌های مالی در تهران نیم میلیون تومان برآورد شد.
لرزه به شماری از ساختمان‌های عمومی در آمل، ساری و دامغان آسیب‌هایی رساند و سنگ‌ریزش‌هایی به راه انداخت که گردنه‌ها را در راه‌های هراز و تالار رود به شمال بست. زلزله تا باکو حس شد و پس‌لرزه‌های شدیدی به دنبال داشت که مایه آسیب‌های افزون‌تری در منطقه شمیرانات شد و در تهران هراس بسیار برانگیخت، که بخش بزرگی از جمعیت آن در چادرها سکنی گزیدند. دربار سلطنتی نیز در فضای باز ارگ اردو زد. پس‌لرزه ۶ آوریل کاروانسرای قدیمی را در جاجرود به‌کلی ویران کرد.
