آرامش بخشی و امید آفرینی قرآن _قسمت هفتم

آرامش بخشی و امید آفرینی قرآن _قسمت هفتم
************

۷- دعا و ارتباط با خدا مایه آرامش و امید
هیچ انسانی نیست که در زندگی گرفتاری و مشکلات نداشته باشد، همه انسان ها دچار اضطراب و افسردگی، اختلالات روحی و روانی هستند، فکر آینده زندگی، ضعف و ناتوانی در برابر حوادث، بلاها، بیماری‌ها، دشمنی‌ها، احساس پوچی و بیهودگی در زندگی، فقر و مشکلات اقتصادی همواره همه انسان ها را تهدید می کند.

قرآن درمان و راه حل اساسی را روی آوردن به نیایش و ارتباط با خدا می داند، ارتباط با خدا درد ها را زایل می‌کند، نیازها را برطرف می‌کند و باعث آرامش و امید در زندگی می شود برای این که دعا، یاری جستن از قدرت بی نهایت خدا و روی آوردن به تکیه گاه و پناهگاه مطمئن است و باعث اطمینان قلب و قدرت روحی می گردد.

خداوند در قرآن در آیه ۱۸۶ سوره بقره می فرماید: “وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ” و هنگامی که بندگانم از تو درباره من درخواست کنند، بگو من نزدیکم، دعای دعا کننده را به هنگامی‌که مرا می‌خواند، پاسخ می‌گویم، پس باید دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان بیاورند تا راه یابند.
مرحوم علامه طباطبایی -ره- می فرماید: این آیه بهترین اسلوب و لطیف ترین و زیباترین معنا را برای دعا دارد، به کارگیری هفت مرتبه ضمیر متکلم (من)، تعبیر “عبادی” به معنای بنده من، یا تعبیر “انی قریبُ” من نزدیک هستم، و یا تعبیر” اجیب” من اجابت می کنم و… همه این تعابیر می‌رساند، انسان در هر شرایط، در هر حالی، درهر جا و در هر وقت خدا بخواند خدا پاسخ می‌دهد و دعای هر دعا کننده ای را بدون هیچ قید و شرطی اجابت می کند، هیچ تضمینی بالاتر از این آیه برای استجابت دعا وجود ندارد دعا به تعبیر الکسیس کارل، محکم ترین و بالاترین حلال مشکلات است، تاثیر دعا واقعا شگفت انگیز است.
دعا موجب رهائی از تنهایی، کاهش ناراحتی ها و دردها، عامل امید و نشاط، آرامش و آسایش و بهره‌مندی از لذت های معنوی، جلوگیری از بلاها و گرفتاری ها است.
امیر مومنان علی (ع) فرمود: اَلدُّعاء تُرْسَ الْمؤْمِن، دعا سپر مومن است. (کافی ج۴ ص ۲۱۴) دعا بهترین و زیباترین راه ارتباط انسان با خداست، با همین دعا، درخت ایمان با نشاط و سرسبز می‌ماند و از طراوت و شادابی آن آرامش و سکینه به دست می‌آید. انسان با دعا با خدا هم کلام می شود و با او درد دل می کند، عقده هایش را بیرون می ریزد و اسرار خود را که در نهان خویش پنهان داشته بر زبان جاری می سازد و تنها از خدا راه چاره و گریز را طلب می نماید و با آه و ناله تنها از او تقاضا ی کمک می کند خداوند هم به فضل و کرمش به بنده اش توجه می‌کند و از خزانه پایان ناپذیر خود به او می بخشد و دعایش را اجابت می کند چه این که فرمود: اُدْعُونى اَسْتَجيبُ لَكُمْ، مرا بخوانید تا دعای شما را اجابت کنم (غافر آیه ۶۰)