معرفی حجت الاسلام شیخ محمد حسین تیلکی

پایگاه خبری چهاردانگه: حجت الاسلام شیخ حسین تیلکی  فرزند شیخ حسن،  در تاریخ پنجم فروردین  ۱۳۱۵ در روستای تیلک  چهاردانگه در خانواده ای روحانی و مذهبی چشم به جهان گشودند.

پدر ایشان مرحوم شیخ حسن تیلکی و همچنین پدر بزرگ ایشان مرحوم ملا علیجان تیلکی و جد ایشان  مرحوم شیخ مسلم همگی از روحانیون برجسته و شناخته  شده منطقه بوده اند.

مرحوم شیخ حسن  تیلکی  در عمر کوتاه خود که حدود ۴۰ سال بود٬ از شاگردی نزد علمای آنزمان شهر ساری منجمله آیت اله عظیمی ساروی ـ آیت اله بنافتی و آیت اله حسینی و … بهره برده بود.

مرحوم شیخ حسن تیلکی

در جریان متحدالشکل شدن البسه مردم که در بین سالهای ۱۳۰۰ تا ۱۳۱۰ در ایران توسط رضا شاه اجراه شده بود و در این سالها بسیاری از روحانیون خلع لباس شده بودند ایشان با توجه به مدارج علمی بالا که داشتند مجاز به پوشیدن لباس روحانیت شده بودند.

هنوز  پنج بهار از زندگی محمد حسین نگذشته بود که پدر ایشان شیخ حسن دار فانی را وداع و به دیار باقی شتافت. و محمد حسین و مادر جوانش را تنها گذاشت. مادر  ایشان “مشهدی کبری” که در موزیباغ و تیلک به “آقا مار” معروف بود بر خلاف عرف آنزمان که بعد از فوت  شوهرشان زنان بیوه  بدلیل نداشتن سرپرست و شرائط  اقتصادی مجبور به ازدواج بودند٬ ایشان این کار را نکردند و کمر همت برای رشد و پیشرفت محمد حسین بست که تنها یادگار شوهر اندیشمند و فاضلش بود. با توجه به شرائط سخت اقتصادی آنزمان محمد حسین را به مدرسه علوم امروزی که در آن روزها بتازگی تاسیس شده بود فرستاد تا ادامه دهنده راه پدر باشد.

شیخ محمد حسین (مشهور به شیخ برارجان) تا کلاس ششم آن روز را در مدارس علوم امروزی به تحصیل و فرا گیری دروس جدید نظیر ریاضیات – زبان خارجه- ادبیات و فلسفه پرداخت. بعد اتمام  ششم ایشان مجبور به انتخاب رشته تحصیلی در یکی از رشته های  ادبی  و یا طبیعی  بود. بعد از مشورت با مادر خود و توصیه موکد ایشان که “من شیر خود را بر تو حلال نمی کنم اگر بخواهی درس لامذهبی (که منظور علوم طبیعی بود )بخوانی ٬باید به حوزه علمیه بروی و راه پدرت را ادامه بدهی”. محمد حسین با توجه به سفارشات مادر و استعداد ژنتیکی فراگیری علوم طبیعی را رها  وجهت فراگیری علوم دینی به حوزه علمیه رفت. ایشان ابتدا به حوزه علمیه امامیه ساری نزد حضرات عظام امامی – قیومی و صدوق و سپس در مدرسه رضاخان  نزد آیت اله نظری به تحصیلات مقدمات پرداخت. با توجه به نبوغ ذاتی ایشان در فراگیری علوم دینی دروس سطح را با سرعت و در حداقل زمان باتمام رساند.

از جمله نکات قابل ذکر اینکه در خصوص ایشان در این دوره احاطه و تسلط او در فراگیری زبان عربی بوده به گونه ای که ایشان کتاب “الفیه ابن مالک” را از بر بوده است.(کتابی در صرف و نحو مشتمل بر هزار بیت شعر عربی که تقریبآ تمامی قواعد و دستور زبان عربی بصورت ابیات و شعر جمع آوری گردیده است.) ایشان این کتاب را هم از ابتدا و هم از انتها بطور سلیس از حفظ میخواندند.

 فضای حوزه و مدارس علمیه آن روز شهر ساری پاسخهای فکری ایشان نبود. لذا جهت بهره گیری از فضائل اخلاقی  و علمی و همچنین فراگیری مراتب  زهد و عرفان بمدت ۳ سال نزد مرحوم آیت اله کوهستانی (ره)  شرفیاب شد و نزد ایشان به تلمذ دروس دینی پرداخت. پس از سپری شدن این ۳ سال بنا به اصرار حضرت آیت اله کوهستانی مبنی بر ضرورت  پیوستن ایشان به دریای علم و فقاهت آن زمان که همانا حوزه علمیه قم بود ٬رهسپار این شهر و مقیم  مدرسه فیضیه و در جوار حرم حضرت معصومه(س) در سال ۱۳۳۲ میگردند.و با جدیت و تلاش شبانه روزی  به تحصیل علو م فقهی و دینی میپردازند و ضمن گذارندن سطوح ٬ دروس خارج را در محضر  اساتید و آیات عظام آن روز قم نظیر آیهاله گلپایگانی- آیهاله مرعشی نجفی – آیت اله زنجانی – آیت اله میزا هاشم آملی- آیت اله  سیدرضا صدر و آیت اله ستوده ودیگر مراجع علمی آن زمان میگذرانند. بطوریکه موفق به اخذ اجازه و تائید ازتمامی ایشان در تصدی امور شرعیه و تعلیم و تعلم آن و همچنین نقل احادیث و احوال ائمه اطهار از کتب معتبره و همچنین اخذ وجوهات شرعی و ارسال آن به حکام شرع میگردند.

در سال ۱۳۴۳ و بعد از اقامت حدود ۱۱ سال با عنایت به تکفل مادر و زن و پنچ فرزند و با توجه به وضعیت سخت معییشت و نداشتن حامی مالی برای ادامه تحصیل مجبور به عزیمت از حوزه علمیه قم و تلاش برای امرار معاش خانواده گردید.

بعد از ترک اجباری فضای حوزه و بنا به دستور  موکد یکی از اساتید ایشان (آیت اله العضمی سید رضا صدر برادر بزرگ امام موسی صدر) مبنی بر اینکه سعی گردد تا طلاب علوم دینی ٬ روحانیت را شغل خویش  جهت ارتزاق قرار ندهند ٬ ابتدا در سال ۱۳۴۳ موفق به اخذ مجوز و تاسیس دفتر خانه ازدواج می نمایند ودر کنار آن مشغول به فعالیت کشاورزی در روستای موزیباغ مینمایند. که این فعالیت تا آخر عمر پر برکت ایشان ادامه یافت. و هرگز سعی ننمودند تا با ارائه مراتب و مدارج علمی خویش آن را مایع فخر و وسیله ارتزاق و درآمد خویش قرار دهند.

حجت الاسلام تیلکی در طول اقامت خود در روستای موزیباغ به وعظ و خطابه وذکر احوال و مناقب و مصائب اهل البیت و ائمه اطهار در ماههای محرم و ماه مبارک رمضان میپرداختند. ایشان همچنین منشاء خیلی از کارهای عام المنفعه و عمرانی در موزیباغ بودند.

بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلام و با توجه به توصیه های مکرر مسئولین استان جهت تصدی امور اداری ٬ قضائی و حکومتی هرگز کسوت قبلی خویش را رها ننموده  بود.

 حجت الاسلام  حاج محمد حسین تیلکی در سال ۱۳۷۸ بعد گذراندن یک دوره بیماری بالاخره در تاریخ ۲۱/۱۰/۱۳۷۸ در سن ۶۳ سالگی دعوت حق را لبیک گفته و در جوار مادر بزرگوارش در امامزاده قاسم آرام گرفت.

منبع: وبلاگ موزیباغ