آیا فرهنگ‌سازی تنها کلید کاهش تصادفات جاده‌ای است؟/کاش یک سوزن هم مدیران به خودشان بزنند
آیا واقعاً، بدون تعارف و تکلف و گفتن حرف‌های شیک و اتوکشیده، مدیران در وجدان خود نگاهی به‌علت دقیق این حوادث با وجدان‌های بیدار می‌کنند تا خودشان با قاضی کردن کلاه خود به بررسی حوادث جاده‌ای بپردازند؟
پایگاه خبری چهاردانگه: تصادف پشت تصادف، حادثه پشت حادثه، سقوط در دره و … تراژدی غم‌بار رانندگانی است که جاده‌های مازندران را چه در تابستان، چه در زمستان طی می‌کنند.
حادثه سقوط اتوبوس در جاده سوادکوه در اردبیهشت امسال که مسافرانی بودند به‌دلیل مشکلات پروازی از مسیر زمینی برای رسیدن به مقصد استفاده کرده بودند اما سایه شوم جاده‌های شمال زندگی را برای آنها و اطرافیان‌شان تیر و تار کرده بود؛ سقوط اتوبوس مسافران عراقی در مردادماه که قرار بود در شمال گردشگری کنند و یا همین اواخر سقوط مینی‌بوس زائران کربلای معلی از شهرستان فریدونکنار شماری از حوادث جاده‌ای مازندران در مرگ‌ها و تصادفات جاده‌ای است و هر روز جدای از تصادفات اتوبوسی و دسته‌جمعی، حوادث مرگ و میر زیادی را در چهار محور شریانی مازندران شاهد هستیم، جاده‌های پرتردد و ناایمن.
جاده‌هایی که سرانجامی جزء مرگ برای بسیاری از مردم ندارد و سقوط‌هایی که هنوز موجب این نشد مدیران و مسئولان این بخش برای بازماندگان افرادی که در این جاده‌ها جان‌شان را از دست می‌دهند، یک دلجویی ساده داشته باشند و با انداختن حادثه به گردن این و آن به‌نوعی خودشان را که به‌عنوان مسئول بر صندلی اجرایی و عمرانی تکیه می‌زنند، تبرئه می‌کنند.
جلسه کمیته ایمنی حمل و نقل و سوانح رانندگی مازندران یکی از جلسات مهمی بود که اگر البته از این جلسات اقدام عملی برای کاهش آنچه که گفته می‌شود، انجام شود، هم ظاهراً با ترجیحاتی بدون حضور رسانه‌ها برگزار شد.
معاون عمرانی استاندار مازندران در این جلسه خواستار بسیج همگانی برای کاهش تصادفات و تلفات جاده‌ای از سوی تمامی اقشار جامعه و مسؤلان شد و گفت: باید با بررسی همه جوانب و دسترسی به اطلاعات درست از شرایط موجود برای افزایش ایمنی محورها گام برداریم.
علی نبیان ارتقای فرهنگ ترافیک و رعایت قوانین و مقررات را ضروری برشمرد و بدون بیان ضرورت‌ها برای بهسازی و ایمن‌سازی جاده‌ها، توجه به زیرساخت‌های جاده‌ای برای کاهش تصادفات با اکتفا کردن کاهش تلفات جاده‌ای بر مسئله فرهنگ‌سازی پای خودش را از گلیم حوادث جاده‌ای در این بخش بیرون کشید و مثل همیشه همه مشکلات و حوادث، مصائب و نارسایی‌های جامعه ما به فرهنگ ربط داده شد و اینجا زیرساخت‌ها به‌عنوان مسئله‌ای کم‌ارزش دیده شد و مهم‌ترین مشکل «فرهنگ» است که نباید در این بخش دست روی دست گذاشت.
آیا واقعاً، بدون تعارف و تکلف و گفتن حرف‌های شیک و اتوکشیده، مدیران در وجدان خود نگاهی به‌علت دقیق این حوادث با وجدان‌های بیدار می‌کنند تا خودشان با قاضی کردن کلاه خود به بررسی حوادث جاده‌ای بپردازند؟
جاده‌هایی که در زمستان برفی و بارانی، بوی مرگ را می‌دهند و ارابه‌های مرگ به‌صورت دسته‌جمعی در جاده‌های پرتردد شمال حرکت می‌کنند، برای دقایقی خودشان را جای افرادی بگذارند که عزیزان‌شان جانباخته‌گان حوادث جاده‌ای نام می‌گیرند، آن زمان چه اقدامی را می‌پسندند.
قبول مشکلات جاده‌ای شمال زیاد است و ضرورت رعایت فرهنگ اصل انکارناپذیر؛ اما آیا همه این مصائب به فرهنگ برمی‌گردد یا جاده‌ها و زیرساخت‌ها، خودروها و نظارت‌ها بر ناوگان حمل و نقل عمومی هم در این بخش موثر است.
کاش مدیران این دولت که نام تدبیر و امید را به خود دادند و این نام را با افتخار همراه خود یدک می‌کشند، به‌جای برگزاری انواع و اقسام همایش‌های بی‌اثر که به اذعان خود به‌نام فرهنگ‌سازی برگزار می‌کنند، کاری کنند کارستان و با اختصاص بودجه مناسب فقط و فقط یکی از چهار محور شریانی و البته پرخطر استان را در این دولت بهسازی کنند و به‌نام خود ثبت و درج کنند./بلاغ
