جدایی غرب مازندران / شعارهای عوامفریبانه سیاسیون یا نیاز مبرم منطقه؟!
زمانی نه چندان دور استان مازندران به عنوان استان دوم شامل مناطق وسیعی از جغرافیای ایران بود که به مرکزیت ساری شکل گرفت. مازندران بزرگ از رامسر تا مراوه تپه و از بخش هایی از قزوین و زنجان و تهران تا کُل سمنان را شامل میشد. به تدریج اما به بهانه ارائه خدمات بهتر و مناسب تر در دوره های مختلف و دولت هایی که سر کار آمدند رفته رفته از وسعت مازندران کاسته شد.روزی سمنان استان مستقلی گشت و روزی دیگر بخش های وسیعی به تهران ملحق شد.
پایگاه خبری چهاردانگه: زمانی نه چندان دور استان مازندران به عنوان استان دوم شامل مناطق وسیعی از جغرافیای ایران بود که به مرکزیت ساری شکل گرفت. مازندران بزرگ از رامسر تا مراوه تپه و از بخش هایی از قزوین و زنجان و تهران تا کُل سمنان را شامل میشد.
به تدریج اما به بهانه ارائه خدمات بهتر و مناسب تر در دوره های مختلف و دولت هایی که سر کار آمدند رفته رفته از وسعت مازندران کاسته شد.روزی سمنان استان مستقلی گشت و روزی دیگر بخش های وسیعی به تهران ملحق شد و در آخرین تجزیه هم گرگان در حالی که در آن زمان شرایط استان شدن را نداشت با لابی سنگین اصلاح طلبان وقت و استاندار گرگانی وقت و چراغ سبز سید محمد خاتمی ،از مازندران جدا شد.
اکنون اما پس از سال ها زمزمه های جدایی غرب مازندران به گوش میرسد. اینکه چرا استان های شمالی مدام در فکر تجزیه هستند و دعوا های زیادی بین اکثر شهر های شمال ایران از گیلان و مازندران و گلستان وجود دارد نیاز به یک واکاوی مجزا و تحلیل دقیق هست که به موقع ارائه خواهد شد. اما چرا ما مدام داریم با هم دعوا میکنیم و چه باید کرد که این معضل حل شود؟
یکی از مهمترین دلایل میل به جدایی طلبی در میان مردم شهرهای مازندران ایجاد حس حق کُشی و نادیده گرفته شدن است.مردم مناطق مختلف مازندران به بهانه اینکه حقوقشان توسط افراد ذی نفوذ در شهرهای بزرگتر پایمال می شود درصدد بازپسگیری حقشان برمی آیند و چون در مسیر های قانونی موفق به دستیابی به اهدافشان نمی شوند ساز ناسازگاری و جدایی سر می دهند.
تقریبا شما به هر شهری در استان مازندران که وارد شوید بدون استثنا اهالی آنجا به شما خواهند گفت که مسئولان استان توجهی به آنها نمی کنند و این بی توجهی سبب ساز موج نارضایتی در میان مردم می شود.در مورد مردم غرب استان مازندران یکی از مهمترین دلایل طرح چنین ادعایی دوری مسافت و فاصله زیاد تا مرکز استان عنوان می شود.مسئله ای که امروزه با توجه به پیشرفت تکنولوژی و آسان شدن ارتباطات چندان بهانه مناسبی به نظر نمی رسد.
از طرفی سیستم های فرسوده و مبتنی بر کاغذ دستگاه های استان هم این بهانه را پررنگ میکنند و در حالی که تمامی دنیا به سمت رویکرد های “پِیپِر لِس” یا فراآیند های اداری بدون کاغذ و کاغذ بازی پیش میروند هنوز هم هستند اداره هایی که رویه هشتاد سال قبل را در پیش دارند و تا شما را به صد جا جهت شماره گیری و ثبت و امضا راهی نکنند دست از سرتان بر نمی دارند.
قطعا مدرن کردن شیوه پاسخگویی اداره جات به ارباب رجوع در جهت پاسخگویی هرچه سریعتر و غیر حضوری تاثیر مثبتی برطرف شدن معضل حضور فیزیکی در اداره ها و اماکن استانی را دارد.برخی دیگر از دلایل مربوط می شوند به تخصیص اعتبارات و سهم هر منطقه از بودجه ملی و استانی.
در این مورد بالطبع شهرهای مرکزی و شرقی مازندران به سبب تمرکز جمعیتی و بالا بودن ضریب جمعیت از اعتبار بیشتری برخوردار خواهند شد اما قطعا این به معنای نادیده گرفتن حقوق دیگران نیست چون همه این فرآیند ها بر اساس یک اسلوب مشخص که توسط وزارت کشور و سازمان برنامه و بودجه تعریف شده است انجام می شود به همین خاطر نباید شخص یا جریانی را از فلان شهر یا فلان منطقه مقصر قلمداد کرد.یکی دیگر از موارد اختلاف تفاوت های بسیار ناچیز فرهنگی هستند.
در سراسر کرانه دریای مازندران تقریبا رسم و رسومات یکسانی حاکم است منتها کمی در نحوه برگزاری و گویش ها و لهجه ها تفاوت احساس می شود که واقعا آنقدر جدی نیست که برخی از هواخاهان جدایی بر آن اصرار می ورزند. به هر حال برای خارج شدن از این بن بست باید کارگروه اتحاد استان در استانداری مازندران تشکیل شود و نمایندگانی از همه نواحی مازندران به ویژه از غرب مازندرن در این کارگروه حضور فعال داشته باشند تا صدای مردم و نیاز های منطقه را به گوش مسئولان استانی برسانند که صدا و سیما می تواند نقش به مراتب مهم تر و پر رنگ تری در این زمینه داشته باشد.
یکی از مهمترین ظرفیت های موجود در راستای کم کردن نارضایتی ها استفاده از فرصت فرمانداری های ویژه است.متاسفانه فرمانداری های ویژه از ماهیت اصلی خود خارج شده اند و به درستی انجام وظیفه نمی کنند.
باید در کنار فرمانداری ویژه تنکابن،دو فرمانداری ویژه دیگر در غرب مازندران با سطح اختیارات وسیع تعریف شود و استاندار مازندران هم با تفویض اختیار مناسب نسبت به حل مشکلات مردم و راه اندازی کارهای بر زمین مانده آنها اهتمام مضاعف نماید.به هر حال آنچه قابل ذکر است اینست که رمز موفقیت انسان ها در اتحاد است نه در گسست و افتراق و همه مازندرانی ها باید دنبال پیدا کردن راه حل مناسب برای نزدیکی بیشتر باشند تا بتوان با تکیه بر نیروی همبستگی و ایجاد هم افزایی نسبت به دریافت امتیازات بیشتر از پایتخت در راستای عمران و آبادانی شرق و غرب مازندران گام برداشت و بیش از این بر اندام نحیف مازندران ضربه نزد.
برو بابا کشکتو بساب به محض اینکه حق منطقه آزاد بندر صد ساله نوشهر را بالا کشیدید و بردیذ روستایتان در امیراباد دومتری در مرز گلستان غرب مازندران استان میشه