گفتگوی صمیمی با داور بین‌المللی فوتبال ایران و فرهنگی منطقه‌ چهاردانگه

 –لطفا خودتان را برای مخاطبان ما معرفی کنید.

سید وحید کاظمی هستم. ۳۸ ساله؛ اهل قائمشهر و اصالتاً اهل روستای ارفع‌ده سوادکوه هستم.

– آقای کاظمی تحصیلات شما چیست؟

مدرک کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی دارم.
در حال حاضر معلم آموزش و پرورش منطقه چهاردانگه و با افتخار در مدرسه امام حسین (ع) وناجم در کنار همکاران دوست داشتنی، مردمان خوب و دانش آموزان عزیز مشغول به خدمت می باشم.

– چه شد که تصمیم گرفتید داور شوید؟

من تا رده جوانان در تیم نساجی بازی کردم. در یک بازی دوستانه با تیم انتظام ساری داور در زمین حضور پیدا نکرد و من به جای او بازی را قضاوت کردم. بعد از بازی خیلی ها تعریف کردند و همین عوامل باعث تشویق من به قضاوت فوتبال شد.

– حضور جدی در داوری از چه زمانی رقم خورد؟

بعد از آن بازی زنده یاد آقا نادر دست‌نشان که سرمربی تیم بزرگسالان نساجی بود، پیشنهاد کرد که دوره داوری را بگذرانم. سال ۸۰ بود که مدرک داوری را گرفتم و رسماً از فوتبال جدا و به عنوان داور مشغول به فعالیت شدم.‌

– لیست داوران فیفا چطور؟ چه زمانی وارد  این لیست شدید؟

از سال ۲۰۱۸ وارد لیست بین‌المللی شدم.

– آقای کاظمی لطفا بگویید از ابتدا تا بدینجا در چه تورنمنت هایی قضاوت داشتید.

در داخل کشور، در لیگ‌های مختلف و جام حذفی قضاوت کردم. در خارج از کشور نیز همین چند وقت پیش در مسابقات AFC Cup که به میزبانی بحرین بود داوری کردم.قبل از کرونا در مسابقات مقدماتی جام جهانی و در مسابقات زیر ۲۳ سال آسیا نیز قضاوت داشتم. متاسفانه در دو سال اخیر به خاطر شیوع کرونا فرصت کمتری برای قضاوت تورنمنت های بین‌المللی نصیبم شد.

– در کنار داوری در آموزش و پرورش نیز مشغول به کار هستید! چرا؟

خب داوری یک حرفه است نه صرفاً یک شغل! باید در کنار داوری یک شغل هم انتخاب می‌کردم. یک مدت به عنوان معلم در مدارس غیرانتفاعی مشغول به کار بودم و حتی بخاطر علاقه ای که به تدریس داشتم، به جای بعضی همکاران در کلاس‌شان حاضر می‌شدم.خداراشکر به واسطه ی این علاقه، به عرصه تعلیم و تربیت وارد شد.

– درآمد یک داور چقدر است؟

وضعیت درآمد داوری چندان متناسب با زحمات و فشاری که داوران متحمل می‌شوند نیست،چنانچه در آموزش و پرورش هم چنین مسائلی مطرح است. امیدوارم این مشکلات مرتفع شود تا همکارانم در هر دو حیطه با فراغت بیشتری به کار خود ادامه دهند.

 – آیا به شما پیشنهاد می شود که هوای یک تیم را بیشتر داشته باشید؟!

خدا را شکر تا حالا به من چنین پیشنهادی نشده و کسی از من نخواسته که به نفع تیمی سوت بزنم. نه تنها من بلکه فکر میکنم برای همکاران دیگر نیز چنین اتفاقی نیفتاده باشد.

– آقای سید وحید کاظمی درباره خوشایندترین خاطره دوران داوری خود تاکنون بگویید.

داوری روزهای بد و خوب زیادی دارد.شیرین ترین خاطرات قضاوت به بازی های پخش مستقیمی مربوط می‌شود که به لطف خدا توانستم اکثرشان را به خوبی مدیریت کنم و با موفقیت به پایان برسانم.

– سبک زندگی داوران چگونه است؟ آیا شما در زندگی شخصی‌تان هم قاطعانه برخورد می‌کنید یا فضای ملایم‌تری دارید؟ اساسا تا چه حد شغل داوری روی زندگی شخصی شما اثرگذار بوده است؟

داور ها به واسطه تمرینات مداومی که دارند، ریاضت زیادی می‌کشند. یک داور از زمانی که لیگ تمام می‌شود، تمرینات خودش را برای موفقیت در تست سنگینی که در پیش دارد آغاز می‌کند. تمرین انفرادی،هزینه های تغذیه‌ای و پزشکی ای که داوران با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، باعث متحمل شدن فشار های خاصی می‌شود.من بشخصه در فضای تعلیم و تربیت گاهی سفت و سخت و گاهی هم به نسبت شرایط، انعطاف پذیر و سهل گیر هستم.شغلم ایجاب می‌کند بعضی وقت ها با نرمش و گاهی هم با جدیت بیشتری کار کنم.در زندگی هم همینطور است.تلاش کردم تا مسائل داوری در زندگی شخصی ام رخنه نکند تا همه چیز مسیر عادی خودش را طی کند.

– بهترین داور تاریخ فوتبال دنیا از نظر شما کیست؟ الگوی داوری خود را نیز بگویید؟

اکثراً “کولینا“ را بهترین داور تاریخ می‌دانند و البته که “کولینا“ شایسته این جایگاه و چهره شاخصی بوده است. اما من از قضاوت “آندرس فریسک“ سوئدی خیلی خوشم می آمد و بسیار داور جدی ای بود. در ایران هم بزرگان زیادی در داوری داریم. من سعی می‌کنم از هر بزرگی که داوری می کرد الگوبرداری کنم. مثل آقای ترکی که از نظر شخصیتی بسیار قابل احترام است و آقای فغانی که از نظر فنی و آمادگی جسمانی برجسته است.

– از داوری درس خاصی گرفته اید؟

به واسطه داوری با آدم‌های زیادی برخورد کردم، به شهرها و کشورهای مختلفی سفر کردم و این عوامل دست به دست هم دادند تا با مسائل زیادی آشنا شوم.در نهایت به واسطه تجربه هایی که کسب کردم، سطح ارتباطات اجتماعی خود را ارتقا دادم. همه ی اینها جزئی از درس‌های قضاوت فوتبال است.

– رفتار شما در قبال یک اشتباه درطول قضاوت در یک دیدار چگونه است؟

من اگر اشتباهی کنم سعی می‌کنم در جریان بازی آن را فراموش کنم. نمی شود یک اشتباه را با اشتباه دیگری جبران کرد! اگر خلاف این اتفاق بیفتد چندان برای داور خوشایند نیست.من همیشه سعی کردم با جدیت به قضاوت بپردازم و تمام تلاشم این است که حق تیمی را ضایع نکنم ولی خب هر انسانی ممکن الخطاست. فیفا هم VAR را برای کاهش این اشتباهات فراهم کرده و این نشان دهنده این نکته است که حتی بهترین داوران دنیا هم بدون تجهیزات الکترونیکی ممکن است اشتباه کنند.

– رسیدگی به وظایف تان در شغل معلمی و قضاوت فوتبال را چگونه مدیریت می‌کنید؟

من به خاطر علاقه ای که به هر دوی این حرفه‌ها دارم، انگیزه و تلاشم را به پیشرفت در این مسیر معطوف کردم.خدا را شکر با کمک همکاران عزیز و انجام به موقع وظایف محوله، به خوبی این دو حیطه کاری ام را مدیریت نمودم.

– و کلام آخر؟

من همین جا از لطف و محبت آقای خلیلی بزرگوار که به حق در جایگاه ریاست اداره آموزش و پرورش منطقه چهاردانگه حضور دارند تشکر می کنم.از آقای عزیزی مدیر بزرگوار و دوست‌داشتنی مدرسه امام حسین(ع) وناجم که در آستانه بازنشستگی هستند متشکرم.همکاران خوبم در مدرسه خیلی زحمت کشیدند و همکاری کردند، من هم تا جایی که می توانستم وظایفم را انجام دادم و در کنارشان بودم.
پدر، مادر و همسرم در این مسیر خیلی زحمت کشیدند و دعای خیرشان در هر شرایطی مخصوصاً درون زمین فوتبال شامل حال من بوده و هست.
از همه پیشکسوتان و بزرگان داوری مازندران و کشور و در رأس آنان آقای مهندس بهروان سپاسگزارم، آرزوی سلامتی و تندرستی برای ایشان دارم. 
از شما هم بابت این گفتگو تشکر می‌کنم