کشتی شکستگانیم، ای باد شُرطه برخیز / آقای فرماندار؛ مشکل محدوده شهری ساری را حل کن!

پایگاه خبری چهاردانگه: گاهی سخنانی را از مسئولان می شنویم که نمی شود از آن بی تفاوت گذشت.

برخی از این حرف ها یا بار سیاسی غلیظ دارند ، یا خیلی رویایی هستند ، یا بسیار جانبدارانه و غیر معقول به نظر می رسند.

پس از آنکه بستر رها شده و پر از زباله تجن توسط شهرداری ساری تبدیل به “بوستان ملل” شد تازه شاخک ها حساس شدند که می شود در ساری کارهای مهم انجام داد و ظرفیت گردشگری شهر بسیار بیش از آنست که تاکنون تصور می شد.

از ظرفیت های تاریخی ساری به عنوان یکی از کهن ترین شهرهای ایران تا ظرفیت های جغرافیایی و طبیعی و به طبع آن فرصت های گردشگری بی مانندی که می توان از این رهگذر نصیب استان و شهرستان کرد.

در یکی از آخرین واکنش ها در مورد ظرفیت رودخانه تجن فرماندار ساری از طرح “از سد تا تجن” رونمایی کرد که هدف از آن را ایجاد قابلیت های ورزش های آبی و کشتیرانی در رودخانه تجن ذکر کرد. البته نفس عمل بسیار مهم و قابل تقدیر است منتها چند نکته مبهم در این مورد وجود دارد.

نخست اینکه آیا این طرح در موازات طرح شهرداری ساری در مورد فاز دو بوستان ملل است یا نقشه ای مجزا به حساب می آید دوم اینکه محدوده این طرح کجاست و قرار است چه امکاناتی به غیر از آنچیزی که شهرداری در فاز دو بوستان ملل تعریف کرده است به طرح گردشگری رود تجن اضافه کند؟

طول فاز دو بوستان ملل شش کیلومتر در نظر گرفته شده است اما طول طرح آقای فرماندار دو کیلومتر است. بهتر بود در مورد جانمایی دقیق این پروژه هم توضیحاتی داده می شد تا مردم  سردرگم نشوند. اکنون که پروژه موفق فاز یک بوستان ملل پیش روی مردم قرار دارد انتظارات فراتر از حد معمول است و باید بسیار حساب شده با طرح های گردشگری ساری مواجه شد.

در حال حاضر ساری به عنوان یکی از گردشگرپذیرترین شهرهای ایران به سر زبان ها افتاده است. مجموعه ای از عوامل طبیعی، عمرانی ، فرهنگی، مدیریتی و تاریخی دست در دست هم دادند تا اکنون در این نقطه حساس قرار بگیریم.

اگر به همه این نظرات و طرح های پیشنهادی طرح “از سد رجایی تا ساحل دریا” و همچنین آرزوی محمد دامادی که در تبلیغات انتخاباتیش از “تبدیل شدن جاده دریای ساری به یکی از بزرگترین طرح های گردشگری خاورمیانه” نام برد را هم اضافه کنیم می بینیم که با مجموعه ای از نظرات درهم و برهم در حوزه گردشگری ساری مواجه هستیم که انگار هر کسی دنبال “طرح خودش” می گردد تا از این ظرفیت بی نظیر به بهترین شکل ممکن بهره برداری نماید.

برای خارج شدن از این تعدد نظرات بهتر است یک کارگروه ویژه که اتاق فکر واحدی دارد در مورد ظرفیت بی نظیر گردشگری ساری تشکیل شود که همه نهادهای مسئول اعم از فرمانداری، شهرداری ومیراث فرهنگی مشارکت داشته باشند تا به رویای دامادی، عبوری و حسین زادگان جامه عمل پوشانده شود.

“از چشمه های باداب سورت تا ساحل دریا”  و “از سد شهید رجایی تا ساحل دریا”  نه تنها در کل ایران که در دنیا می تواند چنان ظرفیتی از گردشگری ایجاد نماید که تصورش هم ممکن نیست.

پیشنهاد ما به حسین زادگان و محمد دامادی اینست که برای عملی شدن آرزوهایشان مشکل شهر ساری با تشکیل بخشداری های رودپی شمالی و جنوبی را حل کنند و با رایزنی با وزارت کشور و کمک به شهرداری پی گیر طرح شهرداری در مورد اتصال جاده دریا به محدوده قانونی شهر تا ساحل (با شعاع معین)  و افزودن آن به محدوده شهری ساری باشند.

کاری که شهرداری بارها تصمیم به انجام آن گرفت و علیرغم موافقت وزیر وقت منتها به دلیل اشکالات قانونی موفق به انجام آن نشد.

اگر این معضل بزرگ حل نشود و محدوده قانونی شهر تا ششصد دستگاه که در دل شهر قرار دارد باقی بماند عملا همه این آرزوها برباد خواهد رفت پس برای اینکه نماینده و فرماندار به رویاهایشان جامه عمل بپوشانند با همکاری یوسف نژاد که در دوره نمایندگی او این محدودیت برای حوزه شهری پدید آمد می توانند کمک بزرگی به برنامه های گردشگری ساری انجام دهند علاوه بر اینکه فرماندار ساری کارهای مهم دیگری از قبیل نمایشگاه و مرکز همایش های بین المللی مازندران، آزاد راه هفت تن – سمسکنده، معضل زباله، موزه منطقه ای مازندران، مرکز اسناد و کتابخانه مازندران و بسیاری طرح های دیگری که وعده اش را داده بود را هم در دستور کار دارد و باید ببینیم آیا می تواند با همکاری  محمد دامادی به این وعده ها جامه عمل بپوشاند یا خیر؟