پایگاه خبری چهاردانگه: چند روز پیش بود که “عزت الله یوسفیان ملا” نماینده مردم آمل در مجلس شورای اسلامی در “همایش دهیاران و شوراهای اسلامی بخش مرکزی آمل” حقایقی را بر زبان آورد که سال هاست نخبگان و دلسوزان مازندرانی فریاد می زنند.
عدم تعصب و عِرق مسئولان و دست اندرکاران مازندرانی که در کشور مسئولیت های ملی دارند، نسبت به سرنوشت و پیشرفت استان و این نکته ای است که اکنون دیگر کاملا آشکار شده است و نیازی به پرده پوشی و پنهان کردن ابعاد این ماجرای غم بار نیست.
متاسفانه بر خلاف مسئولان دیگر استان های کشور که تمام هم و غمشان توسعه شهر و دیارشان است مازندرانی هایی که پست کشوری می گیرند انگار با همشهری هایشان قهر می کنند و نه تنها پاسخ مناسبی به درخواست ها و مطالبات استان نمی دهند که گاها در جهت عکس ماجرا و ایجاد موانع در مسیر توسعه استان هم حرکت می کنند.
همواره از استان مازندران در مقاطع زمانی گوناگون افرادی متنفذ در راس ارگان های حساس تصمیم گیرنده حاضر بودند که به تنهایی می توانستند اقدامات بزرگی برای بهبود شرایط استان انجام دهند. توقع مازندرانی ها حداقل این است که اقدامی بیش از سایر استان ها هم اگر صورت نمی گیرد دست کم هم سطح و همطراز برخی از استان های درجه دو و سه کشور خدماتی را در استان شاهد باشیم.
با وجود خیل عظیم مازندرانی های مسئول در دستگاه های ملی اما همچنان مازندران یکی از استان های محروم کشور از لحاظ صنعتی ، عمرانی و اقتصادی است.
برخی از جامعه شناسان معتقدند به خاطر شرایط خاص استان مازندران حکومت های مرکزی در طی صدها سال تلاش کردند تا با ایجاد تفرقه در میان مردم این دیار و راه انداختن جنگ شهر و روستاها به نحوی انرژی مخالفان را کنترل و خنثی کنند و به همین دلیل از گذشته های دور تا به امروز به جای اینکه تمرکز مردم بر تعالی و توسعه استان باشد بیشتر بر رقابت های قوم گرایانه استوار بوده است تا حدی که حاضرند کل استان در توسعه نیافتگی غوطه ور باشد ولی رقبای کوچکشان در شهر ها و روستاهای استان از نعمت عمران و آبادانی بهره مند نباشند.
هر کسی تلاش می کند تا امکانات کشوری را در روستا و شهر خودش مستقر کند و هنگامی که این فرصت را نمی یابد از استقرار آن در نقاط دیگر استان ممانعت به عمل می آورد.
این واقعیت تلخ آنگونه که از شواهد بر می آید وجود عینی دارد و اختلافات کودکانه و درگیری های بین شهر ها و دهات مازندران به طرز چشمگیری مانع پیشرفت استان شده است.
در آخرین نمونه بارز این جنگ های داخلی مخالفت سرسختانه و ایستادگی تا پای جان از طرف “احمد توکلی” برای پائین کشیدن “علی کردان” وزیر کشور وقت بود که شگفتی بسیاری از مازندرانی ها را برانگیخت آنهم در حالی این اتفاق رخ داد که هر دوی این مسئولان علاوه بر اینکه ریشه مازندرانی داشتند از یک جریان حزبی که همانا اصولگرایی بود حمایت می شدند.
حتی شما نمی توانید تصور کنید که بر فرض مشکل در مدارک وزیر کشور یک اصفهانی با هر جریان فکری چه موافق و چه مخالف در برابر هم استانی خود قد علم کند چه برسد که او را ازپست مهمی همچون وزارت کشور خلع کند. به هر حال این دردی است که الان مازندرانی ها به آن مبتلا هستند.
جنگ شهر و روستاها و رقابت های ناشیانه برای اثبات قوم و قبیله خود به دیگر هم استانی هایشان. همین که بالاخره پس از سالها یک مسئول مازندرانی به صراحت این نکته را گوشزد کرده است این امیدواری را به وجود می آورد که با بازگو کردن این معضل توجه مردم و مسئولان بیشتر به این سمت جلب شود و در مسیر اصلاح امور گام بردارند.
مازندرانی که از طرف دیگران به شکل خطرناکی تهدید می شود شایسته نیست که هم استانی ها خودشان هم بر این تهدید دامن بزنند و باید دست در دست هم و با اتحاد در مسیر عمران و آبادانی استان بکوشند.
منبع: وارش نیوز
