اختصاصی پایگاه خبری چهاردانگه: ۱۰سال و ۱۰ ماه از آوردن زباله ساری به چهاردانگه گذشت. اول قرار بوده که برای حفظ آبروی ساری و مازندران و ایران در زمان برگزاری مسابقات جهانی کشتی سال ۱۳۸۴ (۲۰۰۰۵ میلادی) و فقط برای مدت کوتاهی زباله های رها شده در خیابانها و کوچه ها و میادین ساری بواسطه جلوگیری اهالی روستای سمسکنده در بردن زباله ها به آن حوالی، به چهاردانگه برده شود و سپس مسوولان استان و شهر ساری به فکر راه حل علمی، عملی و فوری باشند. اینکه این چه کسانی برای بردن زباله به چهاردانگه پیشنهاد دادند، چه کسانی تصویب کردند و چرا مسوولان وقت چهاردانگه این فاجعه را پذیرفتند، خود ناگفته های زیادی داشته و جای بحت دارد.
در آن روزگار برای زباله های ساری دو راه حل پیش روی مسئوولان بوده:
۱ . راه حل کوتاه مدتِ غیرعلمی در هماهنگی کامل با اعضای شورای شهر ساری که (از قضا چهاردانگه ای نیز بودند و هستند) و سازمان همیشه منفعل محیط زیست این بوده که زباله ها به ۱۳۰ کیلومتری ساری یعنی در منطقه بکر کوهستانی بخش چهاردانگه (در جنوب روستای ولویه و اِرا) و نزدیک مرز سمنان برده شود. این راه حل کوتاه مدت اکنون ۱۱ سال است که بی درنگ ادامه دارد. پرداختن به فجایع زیست محیطی این اقدام در این مجال نمی گنجد و در آینده بدان خواهیم پرداخت، همانگونه که قبلاً بدان پرداخته ایم.
۲ . راه حل بلند مدتِ علمی و عملی که ساخت کارخانه زباله سوز می باشد اکنون ۱۱ سال است که به درازا کشیده و در این مدت ده ها مسوول شهرداری و اعضای شورای شهر ساری با هزینه بیت المال به کشورهای خارجی سفر کردند تا تجربه آنها را ببینند، برای ساخت کارخانه زباله سوز الگو گرفته، قرارداد بسته، تجهیزات خریده و این مشکل بزرگ را حل کنند.
آنچه در این یادداشت بدان پرداخته می شود، چند موضوع مهم است که برای یک بار هم شده انتظار داریم مسوولان شهرداری ساری، اعضای شورای شهر ساری، مسوولان استان و نمایندگان مردم شهرستان ساری در مجلس شورای اسلامی به افکار عمومی پاسخ دهند.
پرواضح است که مسوولان شهرداری و شورای شهر ساری و استان تاکنون خود را ملزم به پاسخگویی در باره این اقدام غیرقانونی ندانسته و آوردن زباله به چهاردانگه بدون توجه به فجایع زیست محیطی و اعتراضهای مردم چهاردانگه همچنان ادامه دارد. تنها امید مردم چهاردانگه به نمایندگان مجلس است که متاسفانه هر دو نماینده فعلی مجلس یعنی آقای دکتر یوسف نژاد نمایند دوره هشتم و نایب رییس مجلس دهم، آقای مهندس دامادی نماینده دوره نهم و دهم در دو دوره نمایندگی خود (و هم چنین آقای دکتر رمضان شجاعی کیاسری نماینده دوره های هشتم و نهم) ثابت کرده اند که نتوانسته و یا نخواسته اند قدمی تاثیرگذار برای رفع این معظل و مشکل بزرگ موکلان خود در چهاردانگه بردارند.
اما این بار سخن از مبالغ هنگفتی است که برای حمل زباله به پیمانکار پرداخته میشود. چندی پیش یاسر بهارفر مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند شهرداری ساری در مصاحبه ای اعلام کرده بود که شهرداری ساری سالانه ۱۲ میلیارد تومان بابت حمل زباله های ساری به بخش چهاردانگه، پرداخت می کند ( لینک خبر )!! با یک حساب سر انگشتی اگر ۱۲/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰ تومان را ضرب در ۱۱ سال نماییم، رقم بسیار درشت ۱۳۲/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰ میلیارد تومان بدست می آید که شهرداری برای حمل زباله های شهر به بخش چهاردانگه بر مردم و بیت المال تحمیل کرده است.
اکنون با مرور این رقم هنگفت، پرسشها و ابهامات زیادی در ذهن افکار عمومی و مردم ساری به ویژه مردم چهادرانگه شکل میگیرد که:
۱ . تعلل ۱۱ ساله شهرداری در ساخت کارخانه زباله سوز چیست؟ چرا پس از این همه مدت، هنوز از ساخت کارخانه زباله سوز خبری نیست؟
۲ . چرا اعضای شورای شهر که برگزیده مردم هستند، خود را موظف به پیگیری ساخت کارخانه زباله سوز نمی دانند تا از هدر رفتن پول مردم جلوگیری نمایند؟
۳ . دلیل کوتاهی دستگاه های اجرایی از جمله فرمانداری ساری و استانداری مازندران در پیگیری نکردن ساخت کارخانه زباله سوز و تامین نکردن بودجه آن چیست؟
۴ . چرا نمایندگان مردم ساری در مجلس شورای اسلامی در طی ۱۱ سال گذشته کمترین اقدام کارآ و مثبت برای جلوگیری از حمل زباله به بخش چهاردانگه انجام نداده اند؟ مگر مردم چهادرانگه موکل آنها نیستند؟ نکند آنها خود را فقط و فقط نماینده مردم ساری می دانند و بس!
۵ . با صرف هزینه ۱۲ میلیاردی در سال و ۱۳۲ میلیاردی در ۱۱ سال گذشته، چند کارخانه زباله سوز می شد راه اندازی کرد؟
۶ . چه دستهای پنهانی و چه افراد ذینفعی از ساخت کارخانه زباله سوز، جلوگیری و یا سنگ اندازی می کنند؟
۷ . پیمانکار حمل زباله کیست و چه رابطه انحصاری بین حمل ۱۱ ساله زباله و درآمدهای هنگفت وجود دارد؟
۸ . هزینه سفرهای خارجی مسوولان برای ساخت کارخانه زباله سوز چقدر بوده و این سفرها چه نتیجه ای داشته است؟
۹ . براستی جایگاه سازمان محیط زیست استان مازندران بعنوان منفعل ترین و غیرکاراترین نهاد نظارتی در جلوگیری نکردن از حمل زباله به دامان طبیعت و در کنار پارک ملی شاهدژ و اثرات غیرقابل جبران تخریب زیست محیطی چیست و چرا هیچ اقدامی انجام نمیدهد؟
۱۰ . مردم چهاردانگه تا چه مدت دیگری باید تاوان زباله های ۳۵۰ تنی روزانه ساری را بپردازند؟
۱۱ . آیا کسی از مسوولان سازمانهای عریض و طویل دست اندرکار اهم از استاندار دولت تدبیر و امید، فرماندار ساری، شهردار ساری، اعضای شورای شهر ساری، پیمانکار مربوطه، سازمان محیط زیست استان، نمایندگان مردم ساری در مجلس و ….. خود را ملزم به پیگیری چرایی تعلل ساخت کارخانه زباله سوز، جلوگیری از حمل ظالمانه زباله به منطقه ای در مجاورت پارک ملی کیاسر، آلودگی شدید آبهای زیرزمینی منطقه و ریزش شیرابه و آلودگی و لغزندگی جاده ساری به کیاسر و سمنان و حقوق پایمال شده مردم محروم چهاردانگه میداند؟
۱۲ . چرا مسوولان ساری و استان به مدت ۱۱ سال بر حمل زباله به چهاردانگه اصرار می کنند و در ساخت کارخانه زباله سوز ساری تعلل می کنند و اعتراضهای مردمی که از گوشه و کنار بگوش میرسد را بی پاسخ گذاشته اند تا فردا این اعتراضها خود به مشکلی دیگر تبدیل شود؟
به نظر میرسد اگر مسوولان استان فکری بحال زباله های ساری نکنند و این بلای خانمان سوز کثیف را از سر مردم چهاردانگه برندارند، اعتراضهایی که در این سالها از گوشه و کنار برخاسته (در سایتها، نامه شوراهای بخش به مسوولان، کمپینهای مردمی، و ….) روزی سر باز خواهد کرد و شاید آن روز دیر باشد.
