مردم داری و منش مثال زدنی آیت الله طبرسی
۱۹بهمن ماه، نخستین سالگرد رحلت روحانی مردمی و مبارزز انقلابی، نماینده سابق ولی فقیه در مازندران آیت الله طبرسی گرامی باد.
وی پس از عمل جراحی مغز و تحمل یک دوره بیماری سخت در تهران درگذشت.
تولد و دوران کودکی
با رسیدن بهار و همان اولین روز نوروز ۱۳۱۹ هجری شمسی در یک خانواده روحانی فرزندی متولد شد تا سلسله روحانیت در این خاندان ادامه یابد و نور تابان علم و فقاهت بر گستره طبرستان، پایتخت سبز علویان ایران، چراغی دیگر بیفروزد. نورالله در روستای سوچلما بخش هزارجریب چشم به جهان گشود.
آیتالله نورالله طبرسی پس از گذران دوران ابتدائی تحصیل خود در مکتبخانه زادگاهش؛ در سن ۱۲ سالگی برای ادامه راه پدر و جدش به حوزه علمیه کوهستان عزیمت کرد و در خدمت مؤسس پارسای این حوزه پربرکت، آیتالله العظمی کوهستانی شروع به تحصیل دروس حوزوی کرد. آیتالله طبرسی با گذراندن جامع المقدمات نزد آن عالم عامل زاهد، پس از ۲ سال -در سالهایی که ایران در التهاب حوادث سال ۳۲ و کودتای ۲۸ مرداد بود- به قم مهاجرت کرد.
نورالله طبرسی از سال ۱۳۴۲ و زمانی که استاد و مراد ایشان، امام خمینی علم مبارزه علیه طاغوت برافراخت در تظاهرات قم و پخش اعلامیه، فاجعه مدرسه فیضیه و مراجعت امام به قم و در جشن عظیم مدرسه فیضیه برای ورود امام خمینی و نیز در تهران علیه نظام ستم شاهی فعالیت میکرد.
آیتالله نورالله طبرسی در سال ۱۳۴۶ و در سن ۲۷ سالگی با دختر حاجآقا محمدتقی وحدتی که یکی از بازاریان معتمد و معتقد و بنام شهمیرزادی بود ازدواج میکنند و ثمره این ازدواج ۴ دختر و ۳ پسر بود.
همین بینش و منش، اعتماد معمار کبیر انقلاب اسلامی را جلب کرد تا در ۲۴ تیر ماه ۱۳۵۹ شاگرد و مرید خود را به امامت جمعه شهرستان ساری درآورد. مازندران با وسعت آن روز تنها استانی بود با دو نماینده، ولی فقیه یکی در شرق و دیگری در غرب؛ که هماهنگسازی و انجام امورات و شرکت در شوراهای اداری استان به نیابت از هر دو نماینده در مرکز استان و همچنین ایجاد تعادل و ثبات، مسئولیت حساس و خطیری بود که آیتالله طبرسی از ابتدای انقلاب به خوبی به از عهده آن برآمد و ایشان از ابتدا در قامت بالاترین مقام حکومتی استان نقش آفرین بود.
با شروع جنگ تحمیلی در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ که همه دنیا، کمر به نابودی ایران و انقلاب نوپای اسلامی ایران بسته بودند، همه مردم با غیرت ایران اسلامی از هر قشر و قومیتی به جبههها شتافتند. آیتالله طبرسی هم در کنار و همراه مردم بارها و بارها طی مراحل مختلف به جبهه و مناطق درگیر رفت و گاهی در خطوط مقدم به سازماندهی و سرکشی پرداخت. ایشان مسئول پشتیبانی جنگ استان مازندران بود و مردم را برای حضور در جبههها و مبارزه علیه رژیم متجاوز صدام ترغیب میکرد همچنین ایشان نقش بسزایی در تحکیم اراده مبارزان داشت به طوری که متناوباً با حضور در جبهه به روحیه بخشی و ایجاد انگیزه در میان رزمندگان غیور مازندرانی حاضر در خط مقدم میپرداخت.
پس از جنگ ویرانیهایی که صدامیان بر جای گذاشتند بسیج سراسری برای بازسازی مناطق جنگ زده شکل گرفت؛ استان مازندران مأمور بازسازی سوسنگرد عزیز شد، برای انجام چنین کار بزرگی به یک جهادگر به معنی واقعی کلمه با مدیریت و تدبیر و اخلاص نیاز بود که آیتالله طبرسی در قامت یک رهبر روحانی خستگی ناپذیر با سرمایه انسانی کم نظیری که برخواسته از اعتماد همگانی مردم به ایشان بود، این اتفاق عظیم را در کمترین زمان ممکن با همت مردم و عزم مسئولین و اتحاد همگانی رقم زد و با اعزام ۱۳هزار نیرو این مهم رقم خورد تا سوسنگرد از نخستین شهرهایی باشد که بازسازی آن به پایان برسد. این در حالی بودکه حتی در جریان آزادسازی سوسنگرد که به حکم امام خمینی و فرماندهی مقام معظم رهبری در آبان ۵۹ صورت گرفت، آیتالله طبرسی به عنوان مسئول پشتیبانی جنگ استان؛ نقش بسزایی داشت چرا که مازندران در عملیات آزادسازی سوسنگرد ۴۳ شهید سرافراز تقدیم کرد.
از این نمونه همدلسازیها و همراه کردن مردم و مسئولین در روش مدیریت و رهبری آیت الله طبرسی بسیار دیده میشود. ایشان در استانی غنی از موهبات الهی و منابع عظیم طبیعی و میزبان همیشگی گردشگران بی شمار، چون پدری مهربان برای تمام فرزندان خود صلاح را خواستار بود و هم و غم ایشان سرانجام خوش برای یکایک مردم مازندران بود و اجازه دخالت هیچ بیگانهای را در این خانواده نمیداد چه جناحبندیها باشد و چه قومیتها؛ ایشان ناخدای باخدایی بود بر کشتی پرتلاطم شمالیترین استان کشور که میانهروی، اعتدال و سیاست ایشان زبانزد همه مسئولین و مردم بوده و هست.
آیتالله طبرسی از پیشگامان عرصه مبارزات سیاسی و از ذخایر علمی حوزه بودند که اتفاقات و فراز ونشیبهای زیادی را به چشم دیدند و پشت سر گذاشتند از مرداد ۳۲ تا سال ۴۲ و کاپیتولاسیون، از بهمن ۵۷ تا شورش ترکمن صحرا در سال ۵۸، از جنگ تحمیلی تا اتفاقات جنگل آمل، از بازسازیها تا مدیریتها و همدلیها، از انحرافات تا نفوذها و… همه اینها باعث شد که ایشان شخصی کم نظیر در عرصه سیاست و دیانت باشند و مورد اعتماد بسیاری قرار گیرند. دریافت احکامی از امام خمینی و مقام معظم رهبری و مراجع عظام تقلید گرفته تا شهید بهشتی و شهید رجایی و … نشان از شایستگی ایشان دارد؛ اما ماناترین آنان زمانی بود که با رای معنادار مردم شریف و قدردان مازندران به عنوان نماینده نخست مجلس خبرگان رهبری برای دو دوره متوالی انتخاب شدند و بار دیگر پیوند ایشان با مردم بروز و ظهور کرد.
وی ترجمان روحیه بسیجی در مدیریت، نوعدوستی در انسانیت و مردمداری و مردمیاری در سیاست بود. توان و قدرت آیتالله طبرسی در بسیج کردن و احیای بنیان جهادی در امورات زبانزد بود طوری که اولین شخصی بودند که در بحرانها به سوی مردم آسیب دیده چه به طور مستقیم و چه نامحسوس میشتافتند و با همه توان و نفوذ، همکاری مسئولین کشوری را برای کمک به مناطق آسیب دیده جلب میکردند و خواستار تمام امکانات برای تسریع حل مشکلات مردم بودند که شهود عینی این موضوع برف سنگین غرب استان یا سیل سال ۹۷ در شرق استان بود.
خصلت بارز و مشخصه ایشان در میان دریایی از فضائل اخلاقی که بسیاری از آنها را یا خودشان مخفی کردند یا از نظرها مغفول مانده محبت، دانش جویی و مشورتطلبی، صبوری و آبروداری ایشان بود. مهر و محبت آیتالله آنچنان نمود و بروز داشت که بازتاب آن حتی از مرزهای ایران هم فراتر رفت. در علم نیز مقتدایش امیرالمؤمنین (ع) بود و همیشه تشنه کسب علم به خصوص علوم جدید و در حال پرسش برای دانستن فناوریهای نوین بود. ایشان از هر فرصتی برای کسب دانش چه با مطالعه و تحقیق و چه با مشورت و پرسش استفاده میکرد؛ آیت الله طبرسی دائماً در هر زمان و مکانی در حال مطالعه بودند و یاران و همراهان همیشگی ایشان تسبیح و کتاب بود. آبروداری و آبرومندی خط قرمز معظم له بود.
آیتالله طبرسی سرانجام در ۱۰ آبان ۱۳۹۸ پس از حدود ۴۰ سال امامت جمعه و نمایندگی، ولی فقیه در استان مازندران به علت بیماری از سمت خود استعفا داد تا حتی شکل کنارهگیری ایشان هم از مسند و مقام برای خیلیها درس بشود و در زمانی که احساس ضعف بدنی و تحلیل بنیه جسمانی کرد طی یک حکم تاریخی از محضر رهبر معظم انقلاب اسلامی کسب تکلیف کردند و از امام خود برای برداشتن این مسئولیت خطیر با عذر عدم توان جسمانی اجازه خواستند.
وفات
آیتالله طبرسی پس از عمل جراحی مغز و تحمل مدت تقریباً شش ماه بیماری سخت و بستری در منزل و بعضاً بیمارستانهای ساری و تهران در ۱۹ بهمن ۱۳۹۸ طی انجام دیالیز در بیمارستان قلب شهید رجایی (تهران) درگذشت.
آیتالله العظمی خامنهای رهبر عظیمالشأن انقلاب اسلامی ایران در پیام تسلیت خودشان از آیتالله طبرسی به عنوان «روحانی خدوم» یاد کردند و این لقب را با ظرافت مفسرانهای برای ایشان در نظر گرفتند.عزای عمومی و تشییع کم نظیر
با وفات آیتالله طبرسی که مصادف با ایامالله دهه فجر بود ۲ روز ۲۰ و ۲۱ بهمن ۹۸ در مازندران عزای عمومی اعلام شد.
آیتالله طبرسی با تمام مشغلهها جهت پرداخت زکات علم خویش، کلاسهای درس و بحث منظمی را در میان عوام و خواص تشکیل داده و برای همه گیری احکام الهی و پیاده سازی آیات قرآن و ترویج اخلاق اسلامی در زندگی مردم؛ اکثر این جلسات را عمومی با بیانی ساده و قابل درک برگزار میکردند. به طوری که آیتالله العظمی مکارم شیرازی در پیام تسلیت خود درباره ایشان فرمودند: «کلاسهای درس و بحث او به یادماندنی است.»
از ایشان آثار بسیاری به جای مانده است چه به عنوان پروژههای عمرانی و آبادی بخش و چه آثار معنوی و آزادی بخش؛ خدمات و ثمرات غیرقابل شمارشی در زمان ایشان شکل گرفت، اما مواردی از آنها که تماماً با تلاش شخص ایشان به وقوع پیوست تأسیس حوزه علمیه امام علی (ع)، مجتمع فرهنگی-مذهبی اهل بیت (ع) (دفتر نماینده، ولی فقیه)، نخستین حوزه علمیه خواهران در ساری (حوزه علمیه عصمتیه)، مصلی بزرگ امام خمینی (ره) ساری- که بخش اعظم آن با کمک مردمی به اتمام رسید- و دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود.
روحش شاد و یادش گرامی.