پایگاه خبری چهاردانگه نیوز:چهاردانگه، یکی از بخش‌های شش‌گانه شهرستان ساری که روزگاری از شکوه و عظمت قابل توجهی برخوردار بود، حالا در سرازیری فراموشی قرار گرفته است. منطقه‌ای از استان مازندران که به دلیل حضور ساختمان‌هایی با معماری تاریخی، مناطق بکر و طبیعی برای توسعه گردشگری، وجود شهرک صنعتی و معدن از اهمیت بالایی برخوردار بود، حالا حتی یک جاده آسفالته هم ندارد و مردم رفته رفته به دلیل نبود امکانات مهاجرت از آن را در برنامه خود قرار داده‌اند.
چهاردانگه؛ همان بزرگ‌ترین بخش در شهرستان ساری، بخشی با حدود ۱۲۰ روستا و قدمت دیرینه که زمانی مرکز رونق و شکوه مازندران بود، همان منطقه‌ای که آثار باستانی بسیاری از دل تپه‌های تاریخی آن بیرون آمده است، چهاردانگه‌ای که گردشگران با قدم گذاشتن در آن آبادانی و حس زندگی را با تمام وجود حس می‌کردند، حالا روز به‌روز به سمت فراموشی و زوال حرکت می‌کند. دلیل این ادعا هم تاریخ پر بار و برکت این منطقه است. منطقه‌ای که طی سال‌های اخیر بیشترین آمار مهاجرت را به خود اختصاص داده است و از دهه ۶۰ تا همین دهه کنونی جمعیت آن به جای افزایش از نصف هم کمتر شده است.
یکی از دلایل کاهش رقبت بومیان برای ماندن در منطقه دلیلی جز افزایش رکود اقتصادی؛ کاهش قدرت خرید مردم؛ نبود سرمایه‌گذاری‌های توسعه‌ای و … ندارد. گفته می‌شود در حال حاضر اکثر اهالی چهاردانگه یا از نظر اقتصادی بسیار ضعیف و شکننده شده‌اند یا با ورشکستگی و بدهکاری دست و پنجه نرم می‌کنند. چرا که دیگر هیچ چرخ صنعتی در استان در حال حرکت نیست. تنها معدن بزرگ و خوش‌نام این بخش که به معدن ذغان سنگ کیاسر شهرت داشت و برای بیش از هزار نفر کارگر اشتغالزایی کرده بود نیز به راحتی و در مدت زمان کوتاهی همچون یکی دو سال کامل از چرخه تولید خارج شد و تمام کارگران آن نیز بیکار و به جمعیت جویای اشتغال استان افزوده شدند.
علاوه بر این با توجه به اینکه زیرساخت‌های استان نیز فراهم نبود هم سرمایه‌گذاری برای توسعه و دوباره به حرکت درآوردن اقتصاد منطقه با توجه به ظرفیت‌های آن به چهاردانگه نیامد.
علاوه بر این با توجه به اینکه زیرساخت‌های استان نیز فراهم نبود هم سرمایه‌گذاری برای توسعه و دوباره به حرکت درآوردن اقتصاد منطقه با توجه به ظرفیت‌های آن به چهاردانگه نیامد.
چهاردانگه‌ای که حتی از جاده مناسبی هم برخوردار نیست و هرچه دارد و ندارد مربوط به چندین دهه قبل می‌شود. جاده‌ای خاکی که از ورود هرکسی به منطقه جلوگیری می‌کند. این منطقه حتی از محبت کشاورزی خود نیز محروم شد. چراکه با کاهش بارش‌های جوی و افزایش خشکسالی، قیمت پایین محصولات و جولان دلالان، کشاورزی سنتی هم از رونق افتاد. از همین رو جمعیتی وسیعی در منطقه در نبود اشتغال به اجبار مهاجرت را برگزیدند. در کنار این موارد انباشت زباله هم گل سرسبد معضلات چهاردانگه شده است. زباله‌هایی که جایی برای دفن آن‌ها نیست و مشکلات بسیاری را برای مردم رقم می‌زند.
بهداشت و درمان هم که با توجه به کمبود‌های منطقه مشخص است حال و روز خوبی ندارد. چند پزشک عمومی و ابتدایی‌ترین خدمات درمانی هربار ساکنان این منطقه را برای هر مشکل جزئی‌ای به شهرستان و شهر می‌کشاند. کمبود و کاستی‌هایی که همه در کنار هم در نتیجه کم توجهی مسئولان رخ داده است و چهاردانگه‌ای که از جاذبه‌های گردشگری بسیاری همچون دریاچه میانشه در دهستان گرماب، دریاچه الندان در دهستان چهاردانگه و … برخوردار است را به انزوا کشیده است. ظرفیت‌هایی که نادیده گرفته شده‌اند و لازم است مسئولان هرچه سریع‌تر راهی برای برگرداندن چهاردانگه به رونق و شکوه قبلی‌اش را پیدا کنند. چهاردانگه‌ای که به طور حتم اولین منطقه با ظرفیت‌های اقتصادی بسیار نیست که به فراموشی سپرده می‌شود و آخری هم نخواهد بود.
نویسنده: مجتبی جلالی کیاسری
منبع: روزنامه جوان
