پیشکش به روانِ پاک زنده یاد حسین امینی کیاسری، آموزگار عزیزم که همه را دوست می داشت و همه او را دوست می داشتند. او سرانجام در هنگام بازگشت از کار کشاورزی، در نهم اسفند ماه ۱۳۹۲ ، خورشید جانش در در اثر واژگونی خودرویش، به آسمان پر کشید. یادش گرامی و روانش شاد.
دیده خونبار است و دل اندر تلاطــــــم، بیقـــرار
تــا حـدیث مجــملی گـویــــم از آن نیکـــو تبــــار
قصه میگویم، نه چـون افســــانه پردازان دهــــر
مستــند، احـــــوال یک اسطــــوره پــرافتخـــــار
نام نیکویش، «حسین» و خلق دلجویش حَسن
بـود «امینی» شهــرتش، بــالله امین روزگــــــار
منتت را می کشــــم اندیشه ام، یــاری نمـــــا
تا نگردد این قلــم در وصف حالــش شرمســـار
نیک مردی از تبـــار نیک مــــردان بوده اســــت
شهره آفاق بوده است و خصالش بی شمـــار
در شرافت، در نجابت، در صـــداقت بی نظیــــر
در دیانت، در سخــــاوت در کــرامت، شاهــــوار
اهل منطق، اهل علــم و اهل اخـلاق و عمــــل
چهره اش بشاش و خاکی، چون گلی اندر بهار
در کشـــــاورزی نــمونــــه، دامـــــداری پر تلاش
در فصـــاحت بی مثــــال و دوستـــان را یار یـــار
در رفاقـــت بس صمیمی ، بی ریا و بی کلــــک
در تواضــــع بــی بدیـــل و در تعهــد استـــــــوار
چشمــه اخلاص از او همـواره جاری، در خروش
زاده خاک کیاســــر، گوهـــــری در این دیـــــــار
جمله شاگردان او نامش به نیکــی ســــر کنند
از کـــلام نافـــــذ و جــــــاری، بســــان آبشــــار
روح او تسلیم حق، جسمش همیشه در تلاش
مرگ در تعقیب او، آمد ســـراغش حیــــن کـــار
این چه مرگی بــود یا رب انـــدر آن آدینـــــه روز
شــــد رها سنـــگ اجـــــل بر آن رخ آئینــــه وار
باورش شــــد سخت در پیــچ و خم یک اتفـــاق
روح او پـرواز بنمــــاید بــه دور از انتظـــــــار
او که دائـــم بنده حق بود و حق هــــم حامیش
بــا دلـــــی آرام و قلبــــــــی مطمئـــــن، امیدوار
فــــارغ از اغـــلال دنیــــــائی ز ناســــوت ثری
تـــا بـــه لاهــوت ثـریـــــــا، محضـــــر پروردگـــــار
بارش الطاف حـــق اینگونــه بــــاریـــدن گرفــــت
مــرگ دور از انتـظـار و عــــزتی بس آشـــکار
دست تقدیر فلک، گلچین نیکو غنچه هاســــت
باغبان خسته دل در سوگ گل شـد داغـــــدار
درس عزت، درس غیـــرت در وجودش مشتعــل
رمــــز آزادی او، « خود» بودنـــی دور از شعــــار
بـــوده او صاحبــــدل و گنجینـــــــه دار معــرفــت
قـــــدر زر زرگـر شناســـد، قدر دل را هوشیـــــار
او معلــــم بــــود در بیراهــــــه هـــای زندگـــــی
سیــره ممتاز او هم روشـــن و هـــم ماندگـــــار
رشته اش جغرافیا و شهـــره در تاریخ شـــــــــد
نـــام او در زمــــره نام آوران شــــــــد یادگـــــــار
روز مرگـش روز میـــلاد حقــــائق گشتـــه است
عطــــــر انسانیتش بر هر کــــران در انتشـــــــار
او نمرده ســـت و نمیرد تا بــــــــــه تاریــخ ابــــد
چون «ملک» بوده است و «انسان» نام بر او مستعار
«بهترین» بود او به هر پستی که ایفا، نقش کرد
وه! چه گلچیــــــن اســـت ذات لایزال کردگــــــار
مخــــزن الاسرار خوبی هاســـــــت، دور از ادعــا
این قلـــــــــم بس ناتوان، شرح یکی را از هـــــزار
خواستم شادی روحش را کنـــــم از حــــق طلب
باورم شد «وَادخُلی جَنّت …» بر ایشان شد نثار
گر کــه سیمـــرغ سعادت را بجوئــی در جهـــان
نیک بنگــــــر راه و رســـــم و رمز این آموزگـــــــار
دل بپرسیـــــدم: چـــه باشـد راز ایـــن نام آوری؟
عقل گفتـــا پا به نفس خود گــــــذار از اختیـــــار
شعـــــر مــن تعریف رویــش بـــود بر آینــدگــــان
کــی «حسینی» را توان نقش آن نیکــــونگــــار؟
شعر از : سیدعبدالله حسینی کیاسری، کارمند بندر امیرآباد بهشهر
بادرود . ای خدای عشق . ای ام الکتاب.ای معلم ای سراسرافتاب هنوز هم باورمون نشده که از جمع ما رفتی . روحت شاد ویادت گرامی
با تشکر از شاعر محترم، روح این معلم عزیر و باغدار نمونه شاد باد.
مانند حسین آقا نیست و نخواهد آمد، یادش گرامی روحش شاد.
درود بر اقای سید عبداله حسینی حق مطلب را ادا نمودید. شعرتان بسیار زیبا وپرمعنی است. درود بر روان پاک اقای امینی
سلام و درود بر شما همشهری عزیز که حق مطلب را با بیان شعر زیبایت ادا کردید خوشحالم که جوانان شهرم تا این حد با ذوق و با احساس هستند
نغمه جالبی بوددر وصف معلم عزیز
روحت شاد معلم عزیز
درود برآقای حسینی وسپاس ازقدرشناسی شان.
به راستی که مرحوم امینی، چهره ای ماندگار عرصه علم ، ادب و فرهنگ چهاردانگه اند که تاریخ ایشان را فراموش نخواهد چرا که ایشان جغرافیا را همچون علوم پایه ( چون ریاضی ، فیزیک وشیمی ) تدریس می نمودند و کمتر جلسه ای را بدون کره و نقشه در کلاس حضور می یافتند و وقت شناسی و عشق به کار در طول خدمتش ترک نشد …. خدایش رحمت کند و یادش جاوید.
سلام ..روحشان شاد ویادشان گرامی باد