اینجا خدا را می بینید!
به سابقه نگاه می کنم؛ اصفهان عنوان گردشگر پذیرترین استان کشور حوزه بین الملل را از آن خود کرده است. دلایلی که باعث می شود نصف جهان انتخاب اول ایرانی و خارجی ها در تعطیلات نوروز نیز باشد، پرشمار است. اما مازندران هم در ترافیک های عید همواره اول تا پنجم است؛ بنابراین تصمیم گرفتیم به اصفهان برویم و از گردشگران و اهل سفر دعوت کنیم پس از تماشای سیر عالی قاپو، زاینده رود، چهل ستون و منارجنبان از راه کوهپایه و نائین به سمنان و مازندران سفر کنید؛ ۷۸۰ کیلومتری در راه خواهید بود ولی وقتی راه افتادید باور می کنید که اتفاقات منحصربفردی برای خاطرتان تدارک دیده شده است. جاده انارک تا دامغان تک بانده و دو طرفه است؛ حوصله کنید و با همسفرهایتان خوش بگذرانید. با تور که همراه باشید تردید نکنید مسیر کوتاه و خلوت، سریع طی می شود. تنها هم که باشید خیال تان تحریک خواهد شد و تفکر هم به وجد می آید. به سمنان و دامغان که نزدیک شوید کویر است که خودنمایی می کند، همانطور که بارها تصاویرش را دیده بودید. سراغ کویر “رملی حاج علی قلی” منطقه جنوب دامغان را بگیرید. تابلوهای راهنما هدایت تان می کنند. اهالی نیز خوش برخوردند و آدرس را با لهجه شیوای دامغانی می دهند. شهر دامغان خودش به تنهایی حداقل نصف روز وقت می خواهد تا دیده شود؛ تاریکخانه، قدیمی ترین مسجد ایران در این شهر سوسو می زند. مسجد تاریخانه مربوط به قرون دوم، سوم و پنجم هجری قمری است و در خیابان ایستگاه راه آهن قرار دارد. تاریخ در این شهر کویری دیرینه است؛ قومس یا صد دروازه زمانی پایتخت اشکانیان بود. نام کهن دامغان (کومش یا قومس) در کتیبه سارگون دوم آشوری پات نانه آمده است؛ یعنی شهری که ۹۹ نگهبان دروازه دارد. وقتی هنوز جاده به این معنی که اکنون می بینید و وسیله نقلیه صنعتی در کار نبود فاصله دامغان تا دریای مازندران هفت روز بود. بازار بزرگ، تپه حصار، آرامگاه پیرعلمدار، برج طغرل مهماندوست، بقعه امامزادگان جعفر و محمد و… را باید دید. قرار است به مازندران زیبا بیایید پس اگر از دیدن چشمه علی دامغان غافل شدید نگران نباشید، باشکوه تر و بی نظیرترش در راه است.
آغاز راه در مازندران
کیاسر آغاز مازندران است در این مسیر. چند ساعت در راه بودید؟ اگر بی توقف آمده باشید حالا باید خستگی در کنید. بهتر از چای سراغ دارید برای هوای هنوز سرد اول بهار؟ نوروز کیاسر سرد است، نه مثل زمستان و نه مثل روزهای پر برف. اما یادتان باشد شبیه اصفهان نیست. از منطقه ای کویری وارد طولانی ترین جنگل کشور می شوید؛ ۱۲۰ کیلومتر جاده سبز جنگلی را در پیش دارید. شک نکنید اگر ترافیک نباشد که احتمالا نیست از تماشا لذت خواهید برد، رویا خواهید بافت، شاترهای دوربین ها را بیشتر به کار خواهید گرفت و عکس های دیدنی تری خواهید انداخت. جنگلی که دارد جوان می شود، برگ نو می دهد، سبز چمنی را به سبزهای تیره و کهنه می آمیزد چشم هایتان را خواهد نواخت.
به بی نظیرترین چشمه جهان نزدیک می شوید
نام چشمه های “باداب سورت” را شنیده اید؟ عکس هایش را دیده بودید؟ نزدیک شده اید؛ بهتر است برای رفتن به چشمه، نزدیک ظهر حرکت کنید. غروب “باداب سورت” حیرت انگیز است اما برای دیدن آن همه رنگ، آن همه شکوه و خلقت غریب، به نور روز و تابش آفتاب نیاز است. ۲۰ کیلومتر بعد از کیاسر وارد چهاردانگه که شدید نشانی روستای “اروست” را بگیرید؛ جاده روبروی پاسگاه پلیس “تلمادره” به “اروست” می رود. حد فاصل روستاهای “اروست” و “مالخاست” هشت کیلومتر را باید در روستا پشت سر بگذارید. راه مستقیم که خاکی است به سمت چشمه ها می رود. توصیه می کنیم راهنمای بلد راه با خود همراه ببرید تا مسیر را گم نکنید. آدرس غلط ممکن است خسته تان کند و شاید این خستگی سرخوشی تماشا را از شما بگیرد. سه کیلومتر بعد، پس از آن که جاده خاکی سر بالایی را طی کردید به یک کانکس نگهبانی می رسید که از آن به بعد ورود خودرو ممنوع است. پیاده حرکت کنید، ۳۰متر جلوتر در بلندی بی نظیر ۱۸۴۱ متری از سطح دریا، چشمه اصلی پیداست. در شمال این چشمه ها ارتفاعات و تپه های جنگلی درختان سوزنی برگ دیده می شود، از جنوب مشرف به دره های پایین دست و از شرق در همسایگی ارتفاعات پوشیده از گیاهان بوته ای و درختچه ها قرار دارد. شما از غرب آمدید؛ از “روستای اروست” که حالا در دنیا خیلی معروف تر از این حرفهاست. باداب به معنی آب گازدار و سورت به معنی شدت اثر است. لطفا با احتیاط حرکت کنید؛ می دانیم که این زیبایی شما را به احتیاط وا می دارد. کمی بیشتر دور اندیش باشید، این چشمه در دنیا همتا ندارد. به همین دلیل باید بیشتر مراقب بود، نرم و آهسته، مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی او.
دکتر علی ماهفروزی، کارشناس میراث فرهنگی و گردشگری مازندران می گوید:«چشمه‌های باداب سورت در سال ۱۳۸۷به عنوان دومین اثر طبیعی ملی ایران ثبت شد. سورت در میان همتایان خود در آمریکا، نروژ، ترکیه و چین یگانه است و منتظر ثبت جهانی در فهرست جهانی یونسکو. چشمه های باداب سورت شامل دو چشمه با آب های کاملاً متفاوت از لحاظ رنگ، بو، مزه و حجم آب است. چشمه پر آب، شور است و استخری با قطر حدود ۱۵ متر و عمق زیاد که عمدتاً در تابستان برای آب تنی استفاده می شود و در درمان دردهای مفاصل، امراض پوستی، روماتیسم و سردرد میگرنی سودمند است. چشمه به علت شور بودن در زمستان یخ نمی زند. چشمه دوم که در بالا دست و شمال غربی آن قرار دارد، ترش مزه و دارای آبی به رنگ قرمز و نارنجی است، در اطراف چشمه کمی رسوب آهن نشسته است. جریان آب های رسوبی و معدنی این چشمه ها طی سال ها، در شیب پایین دست کوهستانی خود، صدها طبقه و ده ها حوضچه زیبا به رنگ های نارنجی، زرد و قرمز در اندازه های مختلف به وجود آورده است. این طبقات و حوضچه ها در واقع جاذبه اصلی و ویژگی منحصر به فرد چشمه های باداب سورت است.»
غوغای رنگ ها، زیبایی طبقات و چشمه ای در دامن کوهستان افسونگر است. یازده چشمه کوچک در فواصل ۲۰۰ تا هزار متری چشمه اصلی سورت با دبی آب کمتر وجود دارد. درباره این چشمه کمتر در کتب تاریخی چیزی یافتم بنابراین نمی توانم از افسانه ها و قصه هایی که مردم منطقه در گذشته های دور و نزدیکتر برای آن ساخته اند چیزی روایت کنم.
مشاهده تصویر پانوراما در اندازه بزرگ
عکاس : سعید چاوشی اکبری
ماهفروزی می گوید:« چشمه باداب سورت از نوع ژئوپارک محسوب شده و همزمان با آخرین چین خوردگی البرز در پلیوستوسن و پلیوسن (دوران چهارم زمین شناسی) شکل گرفته است.» او به ویژگی ها منطقه کیاسر اشاره می کند و می گوید:«چند ویژگی زمین ریخت سیما، دره های آبرفتی، دشت، کوه، رودخانه ها، کشاورزی، دامپروری، جاذبه های طبیعی، چشمه بین المللی سورت نیازهای گردشگران را با انواع سلیقه ها پاسخ می دهد. می بایست تلاش کرد ضمن حفظ “سورت” به عنوان زیباترین چشمه طبیعی دنیا، آن را درست معرفی و ثبت جهانی کنیم. ثبت جهانی در یونسکو عموماً نگاهی ایزوله به فضا دارد که در مواجه با جامعه انسانی، بویژه در جهان سوم مغایر است. نگاه ما ثبت ژئو پارک است چرا که معتقدیم این منطقه به دلیل ویژگی های جغرافیایی، مردم شناسی و تاریخی از ظرفیت های مناسبی برای گردشگری بهره مند است. همچنین صنایع مرتبط با منطقه به پتانسیل های آن افزوده است. یادمان باشد که سورت سرمایه ای ملی و متعلق به همه نسل ها و مردم جهان است که می تواند در زمره ژئوپارک های دنیا قرار بگیرد؛ امانتی که باید به آن احترام گذاشت. مجموعاً چند ژئوسایت می تواند یک ژئو پارک را تشکیل دهد؛ ظرفیتی که در این نقطه از مازندران وجود دارد.»
خدا را می بینید؟!
آغاز بهار است؛ و هنوز گرما به جان زمین نیافتاده. اگر بنا دارید خستگی یک ساله را از تن چشمانتان بیرون کنید اینجا شرایط مهیاست و فرصت غنیمت. به تماشا بنشینید و این همه شوکت را ستایش کنید. خدا را می بینید؟! خدا همین نزدیکی است؛ همین جا که یکی از خلقت هایش را به رخ کشیده. اگر آنقدر ماندید که شب نزدیک شد و دلتان خواست کنار چلچراغ رنگ ها؛ قرمز و اخرایی و نارنجی چشمه ها به صبح سلام کنید، احتمالا می توانید از حسینیه روستای “اروست” استفاده کنند. ولی پیشنهاد می کنیم نزدیک غروب برگردید و شب را در اقامتگاههای مسیر کیاسر به ساری بگذرانید. راستی؛ چشمه ها شما را از معماری روستاهای “اروست” و “مالخاست” غافل نکند؛ از خانه های گلی و سنگی و صنایع دستی متنوع که توسط زنان روستایی در دستگاه سنتی “کرچال” بافته می شود.
مشاهده تصویر پانوراما در اندازه بزرگ
عکاس : سعید چاوشی اکبری
مناظر آنچنان دلکش است که شوق حرکت برمی انگیزد. در چهار دانگه هستید؛ قله شاهدژ با ۲۸۰۳ متر ارتفاع، در روستای “بالاده” قرار دارد. ارتفاع ۵۰۰ متری قله آن برای علاقه مندان صخره و سنگ نوردی هیجان انگیز است. شاید عید تمایلی برای چنین هیجانی نداشته باشید، می توانید به دیدن قله بروید و اگر خوشتان آمد برای تابستان که خنکای دلنشینی محیط را احاطه می کند برنامه ریزی کنید. اهالی “بالاده” که حدود یک هزار سال در این جا سکونت دارند معتقدند در شاهدژ، پادشاهانی زندگی می‌کردند و بر همین اساس نام قله به «شاهدژ» معروف شده‌است و باز باور بر این دارند که در روزگاران باستان، پادشاه اساطیری ایران کیکاووس ساکن اینجا بود. برای رفتن پای این دژ بلند، تنها یک راه وجود دارد؛ کمی سخت. روی گردنه قله، نزدیک به محوطه داخلی، دیواری است که بیرون آن با سنگ و درونش با آجر ساخته شده است. قسمت داخلی کوه که چراگاه گوسفندان است، روزی پناهگاه اسپهبدان باوندی بوده است. از بلندترین قله مرکز استان مازندران به دلیل نزدیکی به کویر می توان با دوربین های پیشرفته دریا را دید و کویر ایران و آسمان و ستارگان را رصد کرد؛ قله در ۹۰کیلومتری دریا قرار دارد. دریاچه الندان در روستایی به همین نام در چهاردانگه بدون اینکه رودی به آن جریان داشته باشد و تنها از طریق برف و باران پر آب است؛ ۷۰ کیلومتر مانده به ساری. رایحه ی بنفشه ها و بوی خوش گیاهان وحشی و دارویی گوشه و کنار این چشمه مشام تان را نوازش خواهد کرد.
مشاهده تصویر پانوراما در اندازه بزرگ
عکاس : سعید چاوشی اکبری
اگر خورشید در آسمان بود و روز پیدا، می توانید ۳۰ کیلومتر بعد از “سورت” به دیدن دریاچه “چورت” ۶۰ کیلومتری ساری بروید؛ پیاده روی در مسیر جنگلی حالتان را خوبتر می کند، البته تردد با خودرو نیز میسر است. این دریاچه ده هکتاری وسعت دارد و محلی ها به آن، دریاچه میانشه هم می گویند اما به دلیل نزدیکی آن به روستای چورت، به این اسم معروف تر است. در راه شاهد حضور گالش ها در روستای نوکنده خواهید بود، در رستوران های محلی که غذاهای بومی سرو می کنند، انواع برنج که میان دشت های آبرفتی منطقه کشت می شوند و طعم و عطر متفاوت و اصیلی دارند را پیدا خواهید کرد.
شرایط مهیا برای سلفی گرفتن
شاهدید که رنگ سبز چه محشری به پا کرده؛ سکوت، مه، نغمه پرندگان، هوای شور انگیز و مرطوب، شاخه های خم شده در آب و درختان از آب بیرون زده پای سینماگران راه هم به اینجا کشانده است. اگر اهل سلفی گرفتن هستید و می خواهید به خانواده و دوستان تان بگویید نوروز را چطور می گذرانید، پس زمینه عکس هایتان خوشرنگ تر از همیشه خواهد بود. گمان می کنم بتوانید از کنار همین چشمه عکس ها را به اشتراک بگذارید، اینترنت راه می دهد اینجا. اگر به طبیعت گردی علاقه مند باشید حتما به همسفران تان پیشنهاد می کنید شب را بمانید ولی اگر ذائقه جستجوگرتان قوی تر باشد ممکن است وسوسه شوید که شاید چشمه ای، رودخانه ای، دامنه ای وسیع تر و زیباتر در انتظارتان باشد.
بگذارید از این خطه بیشتر برایتان بگویم حتی اگر قبلا مطالعه کرده اید دوباره خواندن شاید کنجکاوتان کند؛ دشت رمز آلود کیاسر حتی در تابستان پوشیده از مه غلیظ و سنگین است و دشت های شقایق و لاله در جنوب شرقی کیاسر در “سنور”، “ترکام” و زیر پای شاهدژ به جنگل ابر شاهرود شبیه می شود.
از ازگیل های وحشی، سیب های ترش معروف و زالزالک سیاه و قرمز نمی توان چشم پوشید. در نوروز از این میوه ها خبری نیست اما شکوفه های صورتی درختان سیب در اردیبهشت تصویری کارت پستالی می دهد. در خبرها آمده بود بناست تور عکاسان گردشگر خارجی در قالب سفرهای ریلی، اردیبهشت به مازندران سفر و مناطق دیدنی استان را به تصویر بکشند و این تصاویر را از طریق فضای مجازی به گردشگران کشورهای مختلف جهان معرفی کنند. از همین حالا می توان تصاویر شکوفه های دشت های کیاسر را در ذهن تجسم کرد؛ دلربا. خیار “لالا” و سیب سرخ “وری” شهرت خوبی در کشور دارند؛ سیب های کیاسر جزو گران ترین و خوشمزه ترین سیب های کشور به شمار می روند.
ماهفروزی کیاسر را از دو جهت حایز اهمیت می داند؛« کیاسر شهر تاریخی میان دشتی است که از دوره سلجوقی، روستایی توسعه یافته بود و در دوران معاصر به شهر تبدیل شده است. اهمیت شهر به دلیلی دامپروری، صنایع فلزی و کشاورزی است. هنوز دیگ های کیاسری مورد توجه قرار دارد و گردشگران از آن سوغات می برند. ظرف هایی که تجربه خوردن دیزی های خوشمزه با بسیاری از اهالی و گردشگران همراه است. صنایع دستی در کیاسر مثل چادرشب، نمد، لوازم چوبی، سفال و… در منطقه ای که در مسیر فرعی راه ابریشم قرار داشته و تجار از ری، دامغان، خراسان و مرو حرکت می کردند به کیاسر و سپس ساری می رسیدند، فعال و متنوع است. این جاده در دوره اشکانی به خاطر نزدیکی به شهر صد دروازه پایتخت اشکانیان، جاده ای فعال در امر تجارت و بازرگانی بود. جاده ای که به دلیل نوع فعالیت های گذشته نیاز به مطالعات عمیق باستان شناسی دارد.»
برای مشاهده عکس در اندازه بزرگتر روی تصویر کلیک کنید
این کارشناس گردشگری یادآوری می کند؛« دوره گردهای دامغانی تا همین ۴۰ سال پیش از این راه تردد می کردند و به مازندران می آمدند؛ کمشی یا قمشی ها که ۲۲۰۰ سال ریشه در تاریخ دارند از راه شهمیرزاد و دامغان به کیاسر می آمدند و اجناس شان که اغلب پسته، نمک و سنجد بود را از کویر و با چارپایان به شمال می آوردند و معمولاً مبادله پا یا پای انجام می دادند و برنج با خود می بردند. پدران ما هنوز چنین رسمی را در یاد دارند. این تجار و چارودارها یکی دو شب در راه می ماندند و در کاروان سرا و اقامتگاه های مسیر مثل منطقه “خال خیل” و… اتراق می کردند، با گذشت زمان و تغییر سبک زندگی، اکنون نیز مغازه ها و اقامتگاه های موجود چنین کارکردی دارند. کاروان های تجاری، رمه داران و کوچ کنندگان بهاره و پاییزه که مقصد بعدی شان دشت کیاسر بود به دلیل امنیتی که این مناطق داشتند شام و نهاری را در تیلک و تلمادره در ۱۲۰ کیلومتری ساری و ۲۵ کیلومتری کیاسر می گذراندند. دارپشت یک کیلومتر بعد از کیاسر و ۵۵ کیلومتر مانده به ساری یکی از این اقامتگاه های تاریخی است.»
پارک ملی کیاسر جزو پارک های ۱۹ گانه ملی ایران با تنوع گیاهی و جانوری مقصد ایده آل گردشگران است. ماهفروی معتقد است؛ باید بکوشیم ژئو پارک کیاسر در زنجیره ژئوپارک های کشور و دنیا قرار بگیرد. با انجمن مردم نهاد قشم درباره این موضوع رای زنی شده و به سرعت در حال پیگیری است.
یک شب ماندن را امتحان کنید
پیشنهاد می کنیم شب را در یکی از هتل های منطقه بگذرانید؛ با تور که باشید حتما اتاق رزرو کرده اید پس با خیال راحت تا سر شب بگردید و برای شام و خواب به هتل بروید. ۱۲ کیلومتر مانده به ساری”سالاردره”، هتل جنگلی زیبایی است که بعید می دانیم بدون رزرو جا، به خاطر مشتری های ثابت و پروپا قرصش در نوروز اتاق خالی داشته باشد، اما می توانید تماس بگیرید و مطمئن شوید. از خاطره نبرید که “سالاردره” خودش یک جاذبه به شمار می رود. می توانید در پگاه مه آلود محوطه جنگلی هتل قدم بزنید، چای از کافی شاپ تهیه کنید و اگر دلتان خواست؛ میان مستانه ی عطر بهار، ناهار را در رستوران سنتی اش میل کنید.
هتل “هفت خال” اما جا دارد. این هتل، ۵۵ کیلومتری ساری قرار دارد و با یک شب ماندن در آن ضرر نمی کنید، خستگی در کرده و روز بهتری را در جوار طبیعت آغاز خواهید کرد. اگر می خواهید از طبیعت بیشتر لذت ببرید و با شب گذرانی در خانه ای روستایی و یا اقامتگاهی بومی در منطقه موافقید و احتمالا بنا دارید از هزینه های سفر بکاهید، به روستاهای اطراف بروید. اقامت در خانه های روستاهایی مثل “گلورد” خانه ی قاجاری بزرگی با اتاق های متعدد است و آماده پذیرایی.
اگر از غذاهای همراهتان چشم بپوشید؛ آش های کم نظیر “چنگال او” و “اگره” که ترکیبی از چغندر، سبزی و دوغ محلی و سیب زمینی است و یکی از خوشمزه ترین آش های ایرانی محسوب می شود را می توانید در اقامتگاههای روستایی پیدا کنید. بهتر است غروب نشده خودتان را به روستایی برسانید تا هم راه را گم نکنید و هم جای خوب پیدا کنید. اگر به هر دلیلی نتوانستید مکان مناسبی برای استراحت شبانه بیابید و قصد ماندن در خانه دوستی و فامیلی را در شهرهای نزدیک ندارید، تا ساری راهی نیست. به ساری بروید و در هتل های این شهر، شبی را صبح کنید. آسمان سپیده ی روزهای نوروز ساری بلوری تر از همیشه است؛ اگر باران ریز نبارد، شهری خلوت، آرام و مهربان با مسافر در انتظار شماست. باران هم که باشد حتماً شدید نیست، سرد هم نیست؛ البته اگر ۱۶- ۱۵ درجه راضی تان می کند. بوی عید در ساری جاری است، از ناز خزان و نخوت دی خبری نیست، همه جا کله گوشه گل را می توان دید. یک روز حداقل زمانی است که برای گردش در ساری نیاز دارید؛ می توانید گشتن را از مرکز شهر شروع کنید که این روزها کم تردد است. طی سه چهار سال گذشته تورهای نیم روز ساری گردی در نوروز در این شهر به یاری گردشگران آمده است. اطلاع رسانی در این باره را در تابلوهای سطح شهر می توانید ببینید.
درختان نارنج جوانه زده اند
ساری دارای بافت تاریخی است و عموم این بافت ها که در دوره های تیموری، صفوی و قاجار شکل گرفته در مرکز شهر وجود دارد. می توانید به بافت قدیمی در چهار راه برق بروید، عمارت ۱۵۰ ساله کلبادی موزه کوچکی است که نزدیکی میدان اصلی واقع شده و به تنهایی دیدنی است. خانه فاضلی نیز دیوار به دیوار موزه، عمارتی زیبا در محله آب انبار نو است. حمام وزیری دوره قاجار را می توانید از راه خانه کلبادی تماشا کنید که از لحاظ نوع معماری، مصالح و ویژگیهای ساختمانی از ابنیه دیدنی و مشهور مازندران به شمار می‌رود. فاصله مسجد جامع ساری که قدیمی‌ترین و نخستین مسجد مازندران است و قبل از آنکه به مسجد تبدیل شود آتشکده زرتشتیان بود، با چهار راه برق ۱۵۰ متری فاصله دارد. از بازار محلی و سنتی نرگسیه که احتمالاً شور روزهای آخر سال را ندارد عبور کنید و به آن طرف خیابان و سمت چپ مسیری که به میدان ساعت منتهی می شود بروید و از بقعه های امام زاده یحیی و برج و مقبره سلطان زین‌العابدین دیدن کنید و سپس رودخانه تجن را در پیش بگیرید. تا یادم نرفته؛ درختان نارنج این شهر قدیمی جوانه زده اند، برگ های سبز تردشان را لمس کنید. شکوفه ها ۲۰ روزی زمان لازم دارند تا هوا را عطرآگین کنند. بهار نارنج ها در اردیبهشت ساری، شهر را به هم می ریزند و میهمان دعوت می کنند. عرق بهار نارنج اینجا پرمشتری ست.
پارک ملل در حاشیه رود تجن قرار دارد؛ این پارک ۳۵ هکتاری که نمایشگاه بزرگ صنایع دستی اقوام ایرانی در آن برپاست، حتماً در نوروز شلوغ است. دو سه دقیقه بعد از تجن، امامزاده عباس را در محوطه ای صمیمی خواهید دید. اگر می خواهید به زیستگاه گوزن زرد ایرانی بروید ۱۰ کیلومتری را باید در همین جاده برانید. از روستای سمسکنده به دشت ناز بروید و این حیوان زیبا و منحصر بفرد را ببینید. اگر وقت تان کم است، راه آمده را برگردید و از ساری به جاده فرح آباد که روزگاری پایتخت دوم شاه عباس صفوی بود خودتان را به ساحل برسانید. پس از رویت گنبد مسجد روستای فرح آباد، ساحل شنی دریای مازندران پیداست؛ چه ساعتی به دریا رسیده اید، نمی دانم. دریا همیشه دیدنی است. و قدم زدن در ساحل با طی کردن ۷۰۰ کیلومتر راه، یقیناً دلپذیر است. غذا را می توانید در رستوران های مسیر میل کنید؛ ماهی شکم پر و اکبر جوجه پیشنهاد ماست. “شالی” یکی از رستوران های معروف و پرمشتری این جاده است که لوبیا پلو و پاستاهایش طرفدار زیادی دارد. غذاهای اغلب رستوران های فرح آباد با کیفیت است. اگر دلتان خواست کنار ساحل اقامت شبانه داشته باشید بعید می دانیم بدون رزرو جا در یکی از مجموعه های دولتی ساحل ساری بتوانید شب بمانید ولی خانه های روستاهای اطراف بویژه در فرح آباد برای اقامت مسافران در نوروز آماده اند. برای خرید سوغات هم از فروشگاههای مراکز خرید جاده فرح آباد و هم از بازارهای ساری می توانید ترشی، مربا، صنایع دستی، و… تهیه کنید.
اگر خواستید نوروز به کرمان سفر کنید، از این شهر کویری هم می توانید به مازندران بروید. از کرمان به شهر باد گیرها و قنات ها بروید و از دیدنی ها میبد زیبا چشم نپوشید بعد، از راه اردکان به جندق، دامغان و ساری بروید. هزار کیلومتری در راه خواهید بود. هوای نوروز مناسب این همه راه هست! خواستید کمتر در راه باشید از کرمان به تهران بروید و از تهران به ساری. بعد می توانید از دیدنی های کیاسر در جنوب غربی ساری حظ ببرید. اگر قصد زیارت امام هشتم(ع) کرده اید و می خواهید استخوانی سبک کنید، از راه مشهد، نیشابور، سبزوار، دامغان به کیاسر و مازندران بروید.اگر با خودروی شخصی سفر می کنید، جاده خاوران تا دامغان بزرگراه است و کیفیت خوبی دارد.
اهالی خونگرم ساری و کیاسر چشم به راهند تا بیایید؛ می دانیم مراقب طبیعت هستید و اجازه می دهید بهار لانه کند در این سرزمین. نفس هایتان را در هوای لبریز از طراوت صبح های نوروز مازندران چاق و بهانه های بودن را جستجو کنید، نگران سردی ملایم و دلچسب نباشید. می توان ساری باوقار را عمیق دید. راستی؛ نظر اندازهای این دیار زیباتر از مینیاتورهای ایرانی نیست؟ می دانیم حواستان به بنفشه ها و سبزه ها هست، می دانیم کاستی های اندک را به پای سرشلوغی میزبان می گذارید و چشم می پوشید؛
هزار سال جلالی بقای عمرتو باد.
نویسنده: زهرا اسلامی
این گزارش در شماره ۲۸ مجله ارمون منتشرشده برای دسترسی به نسخه دیجیتال این نشریه شما می توانید با مراجعه به سایت این ماهنامه (اینجا) نسخه کامل آن را به صورت رایگان دانلود کنید.
