«چهاردانگه » عقب مانده؛ مسئولان و نمایندگان کجا هستند؟!

به گزارش پایگاه خبری چهاردانگه نیوز به نقل از شمال نیوز منطقه چهاردانگه ساری با ۱۵۰۰ کیلومتر مربع وسعت و 96 روستا و آبادی ، یک شهر و جمعیت ساکن ۲۰۰۰۰ نفری در جنوب شهرستان ساری، وسیع ترین بخش استان مازندران می باشد. باداب سورت در دهستان پشتکوه، دریاچه میانشه در دهستان گرماب و دریاچه الندان (دریاچه پله ازنی) از مناطق گردشگری معروف این منطقه می باشند که برخی مانند “سورت” شهرت ملی و حتی جهانی دارد. مسیر ترانزیتی ساری به سمنان از این منطقه می گذرد و همچنین قله شاه‌ دژ با بلندايی نزديك به ۲۸۰۳ متر در این بخش سر به آسمان کشیده است. تنوع آب و هوایی این منطقه نیز بعنوان بخشی از سرزمین سبز و معتدل مازندران بسیار شگفت انگیز است. چهاردانگه دارای آب هوای معتدل خزری در قسمت شمالی بخش، آب هوای کوهستانی در قسمت میان بند بخش و نیمه بیابانی در قسمت جنوبی است.

با این حال این منطقه با قدمت چند هزار ساله خود که سابقاً یکی از بخشهای هزار جریب بزرگ یا هزارگری بوده است و طبق معمول از پتانسیل های بسیاری در زمینه های گوناگون خصوصا گردشگری برخوردار است از عقب مانده ترین بخش ها و مناطق استان می باشد. بطوری که چشمه پلکانی تراورتنی بی‌نظیر در ایران و کم‌نظیر در جهان یعنی “باداب سورت” در سال 1387 خورشیدی ثبت ملی شده است! یعنی در حدود 7 سال پیش! و در ۴ مرداد ۱۳۹۳ عرصه، حریم و ضوابط حفاظتی آن تعیین می شود. این در حالی است که خبرگزاری مهر در گزارش سال 91 خود اعلام می کند که باداب سورت بعلت نبود هر گونه مانع جداکننده، حصار، نگهبان و حتی یک تابلوی اطلاعات یا راهنمایی در حال نابودی کامل است! دریاچه میانشه یا دریاچه چورت (خواهرخوانده دریای خزر) که در فاصله ۱۰ کیلومتری روستای چورت قرار دارد هم از وضعیت بهتری برخوردار نیست.

به راستی اگر سورت یا میانشه در رامسر، چالوس، بابل و یا حتی بهشهر قرار می داشتند باز هم چنین مهجور و در حال نابودی بودند و یا به منطقه ویژه گردشگری در استان و حتی ایران مبدل می شدند!؟

در حالی که “باداب سورت” اثر طبیعی بی نظیر در ایران و کم نظیر در جهان در این منطقه چنین وضعیتی دارد ، باقی مسائل خرد و کلان بخش که دیگر جای خود خواهد داشت.

جاده ترانزیتی این بخش که دو مرکز استان را بهم متصل می کند از وضعیت مناسبی برخوردار نیست. تلفات جاده ای این محور بعلت مشکلات عدیده و البته قدیمی راه سازی نسبتا بالاست. به گفته آقای بخشدار بیش از 20 نقطه خطرناک و رانشی در این مسیر وجود دارد که باید هرچه سریعتر فکری به حال آن شود. به اینها اضافه کنید تخلیه زباله‌های استان مازندران در کنار پارک ملی کیاسر را !

بزرگترین بخش استان مازندران علی رغم پتانسیل های بسیار در زمینه گردشگری و توریسم که این منطقه را نسبت به احداث شهرک صنعتی بی نیاز میکند نه تنها توسعه نیافته است بلکه پارک ملی آن، تبدیل به محلی برای دفع بخشی از زباله‌های جامد استان شده است.

معصومه ابتکار در این باره می گوید : این مشکل که به دلیل فقدان برنامه‌ریزی صورت می‌گیرد، مشکلات زیست‌محیطی بسیاری همچون آلودگی خاک را موجب می‌شود.

بزرگترین بخش استان با جمعیت بیش از بیست هزار نفری تنها یک مرکز بهداشتی – درمانی 10 تختخوابی در مرکز بخش خود دارد که آنهم بعلت استقرار نیافتن امکانات ضروری نظیر آمبولانس مجهز و پزشکان متخصص، کادر پرستاری و اقلام مختلف دارویی نگرانی هایی را برای مردم به وجود آورده است. البته قدمت این مرکز 10 تختخوابی هم به 5 سال نمی رسد!

320 کیلومتر راه روستایی در بخش وسیع چهاردانگه وجود دارد که تنها 30 کیلومتر از این مقدار آسفالت است و این مسئله واقعا جای تاسف دارد. 11 پل هم خصوصا در منطقه “نرماب دوسر” از وضعیت نابسمانی برخوردارند. خطوط انتقال برق دارای فرسودگی است و مدیریت منابع آبی مطلوب نمی باشد، بطوریکه در برخی مناطق همچون روستای وری در عمق چهل متری زمین هم به زحمت آبی یافت می شود!

متاسفانه بخش چهاردانگه ساری به معنای واقعی کلمه عقب مانده است. گمان می کنم که هیچ منطقه ای در استان وجود نداشته باشد که با چنین ظرفیت و قدمتی تا این حد عقب مانده باشد. براستی دلیل این همه عقب ماندگی چیست؟ چهاردانگه بدیهیات یک بخش کشوری را هم ندارد. نمایندگان مرکز استان کجا هستند و تابحال برای توسعه چهاردانگه چه کرده اند؟  چه کسانی پاسخگوی اهالی صبور و سخت کوش بخش چهاردانگه خواهند بود؟ آیا چنین رفتاری با سایر بخش های استان هم صورت می گیرد؟

شاید نه!

نویسنده:سهیل مختاری