چرا این همه مدیران عامل بانک ها متهم و مجرم به فساد مالی هستند؟!

درطول تاریخ ،پدیده فسادمالی گریبان‌گیرحکومت ها بوده و مانع ازدست یابی آن ها به اهداف عالیه ای همچون : توزیع عادلانه فرصت های اقتصادی ودرآمدها ، برقراری عدالت اجتماعی وافزایش رفاه عمومی ،احقاق حقوق اشخاص ذی حق ، ایجاد محیط مساعد برای رشد فضایل اخلاقی ،محو انحصارطلبی ، مشارکت عموم مردم درتعیین سرنوشت باعث تبعیضات ناروا و ایجاد نظام اداری سالم است .

فساد مالی یکی ازعلل عمده سقوط حکومت ها بوده است و یکی ازخطراتی است که می تواندتمامی نظام های سیاسی رابه طوربالقوه وبالفعل درهرمقطعی ازتاریخ تهدید نماید مسئله ای است که موضوع این گزارش بر اساس آن تعیین شده است .هرگاه در کشورمان فساد مالی در هر حوزه ای مطرح می شود یک پای عوامل اصلی انواع فساد ها مدیران عامل بانک ها و مدیران شعبات مختلف در میان است ، براستی در بانک های کشورمان چه می گذرد و چرا این همه غارت بر امانت ملت صورت می گیرد ؟ این افراد چگونه از فیلتر دستگاههای نظارتی و گزینشی عبور می کنند و چرا نظارتی بر عملکرد آنها وجود ندارد ؛ بهر حال مردم ما از این همه فساد مالی به ستوه آمده اند و نمی دانند کدام دادگر باید حق تضعیف شده ی آنها را مطالبه نماید.اشاره به این موضوع می شود که در کشور اسلامی ما، نپرداختن یا پرداختن ضعیف به معضل فساد مالی، معلول علّت های بسیاری بوده و هست که در ابعاد فرهنگی، سیاسی و اقتصادی طرح و بررسی می شود. وجود و گسترش تمام علّت ها نمی تواند و نباید ما را از اهمّیت موضوع دور، و از مسیر مبارزه جدّی با عارضه فساد مالی غافل کند.

در مبارزه ضدّ مفاسد مالی باید از اساس روی روش های پیشگیری و نه درمان تأکید شود و پس از توجّه به مسائل پیشگیری کننده باید سراغ درمان و روش های اجرایی در امر مبارزه رفت. اصلی ترین مسأله در امر پیشگیری، احیای معنویات، اخلاقیّات و ارزش های دینی و نیز اشاعه فرهنگ مبارزه با فساد مالی است؛ و سپس باید به دنبال تقویت عوامل بیرونی باشیم. وجود قوانین صریح و عاری از ابهام، تقویت نهادهای نظارتی، ایجاد نهادی مستقل در امر مبارزه با مفاسد مالی، شفّاف سازی، مقرّرات زدایی و انجام خصوصی سازی سالم، تقویت بیش تر انضباط مالی و … از جمله مواردی هستند که در کنار تقویت عوامل درونی باید مدّ نظر باشند.

ساری: شعبان وفایی نژاد