ناشنوایی معلولیتی پنهان/ درد دل تعدادی از ناشنوایان شهرستان ساری

 اختصاصی پایگاه خبری چهاردانگه نیوز: سی ام سپتامبر( هشتم مهر) هر سال، «روز جهانی ناشنوایان» نام گذاری شده است.هدف از این نام گذاری، ارتقای فرهنگ ارتباط با ناشنوایان، دانسته هایی از زبان اشاره و آگاهی سیاست مداران و همچنین عموم مردم از مشکلاتی است که این قشر با آن رو به رو هستند.

در اهمیت حس شنوایی، این گفته هِلِن کِلِر، گویاتر از هر سخنی است. او که با وجود نابینایی و ناشنوایی، یکی از موفق ترین افراد استثنایی است، می گوید: «اگر این فرصت به من داده می شد که یکی از دو حس خود را بازیابم، ترجیح می دادم نابینا بمانم، ولی بشنوم».

پایگاه خبری چهاردانگه نیوز  روز جهانی ناشنوایان را به تمام این عزیزان تبریک عرض می نمایید و برای آنها توفیقات روز افزون از خداوند متعال مسئلت می نماید.

به مناسبت روز جهانی ناشنوایان پای درد دل تعدادی از ناشنوایان نشستیم، کسانی که ظاهری کامل سالم دارند و در ابتدا کسی متوجه معلولیت آنها نمی شود. که حاصل این گفتگو  به شرح ذیل است:

• ناشنوایی یک معلولیتن پنهان است، شما وقتی یا یک فرد دارای معلولیت شنوایی برخورد می‌کنید تا زمانی که صحبتی پیش نیاید متوجه  معلولیت او نخواهید شد.
• سمعکها دوستان من هستند،تمام قدرت من از آنهاست، خدا را سپاسگزاریم در دوره ای زندگی میکنم که این تکنولوژی وجود دارد و  روز به روز در حال پیشرفت است و  سمعکم را مدیون علمم، ولی اگر در این دوران نبودم و توان مالیش را نداشتم زندگی برای من دشوار بود.
• سعی کنید معلولیتها را بشناسید، با معلولین درست برخورد کنید، ترحم شما بدرد کسی نمی‌خورد، هر معلولی یک راه ارتباطی منحصر بفرد دارد، ناشنوا زبان اشاره، نابینا خط بریل و لامسه، ناتوان یا کم توان حرکتی عصا و ویلچر، ناتوان ذهنی اتیسم اعصاب و روان شناخت و صبر و حوصله، پس دقت کنیم اگه معلولین ضعفهایی دارند میشود در بازتوانی انها با شناخت صحیح یاریگرشان باشیم.
• عدم ارتباط خانواده ها باعث می شود افراد کم شنوا و ناشنوا کمک گوشگیری کنند و دچار افسردگی و بیمارهای متعدد روحی شوند.
• زبان اشاره یک راه ارتباطی ناشنوایان است، متاسفانه به علت تمسخر عده ای ازافراد، یا ترحم به آنها باعث می شود افراد ناشنوا کمتر از این شیوه برای ارتباط در جمع استفاده کنند.
• نبود رابطین ناشنوا در ادارات، حتی بهزیستی  باعث می شود افراد ناشنوا نتوانند خواسته های خود را در ادارات پیگیری کنند.
• قیمت بالای سمعک و هزینه های جانبی  مانند هزینه های تعمیر، باتری ، فیلتر ، لوله سمعک ، قالب و ….. بالاست که هیچ کدام توسط بهزیستی تقبل نمی‌شود و فقط هزینه خرید و تعمیر سمعکهای کاشت حلزون پرداخت می‌شود. این موضوع  باعث شده است عده ای توان تهیه سمعک را نداشته باشند و بهزیستی هم کمک چندانی برای تهیه سمعک نمی کند و چند سال باید در نوبت بود.
• برای تهیه لوازم جانبی برای سمعک واقعا مشکل دارند، مثلا اگه به یک شهر دیگه بروند  و لوازم رو به همراه خودشان نبرند مثل عینک سازی به آسانی در دسترس نیست.  ادیولوژیست یا تجهیزات پزشکی که لوازم جانبی سمعک را داشته باشه حتی تو خود ساری هم خیلی از تجهیزات پزشک یا باطری سمعک رو ندارند.
• عدم زیرنویس قیلم ها تلویزیون باعث شده است عملا ازتلویزیون نتوانند استفاده کنند، گذاشت افراد رابط ناشنوا در اخبار کمک چندانی نمی کند، زیرنویس باعث ارتباط بهتر افراد ناشنوا با تلویزیون می شود.
• عدم وجود پلاک های ویژه خودرو برای  افراد ناشنوا
• طرد افراد ناشنوا ازسوی برخی از خانواده ها
• عدم وجود علایم هشدار دهنده مخصوص ناشنوایان، مثلادر خیابان خطری ناشنوا را تهدید کند علایم هشدار دهنده وجود ندارد، یکی ازناشنوایان که برادرش هم ناشنواست می‌گفت: «مثلا پارسال برادرم داشت از خیابان  رد می‌شد شیشه طبقه بالای یکی از مغازه ها در حال ریختن بود مردم صدایش می زدند که  کنار برود،  ولی ایشان نشنید و تنها شانسی که آورد شیشه بدون برخود به او در کنارش فرود آمد»
• اشتغال مهمترین مشکل افراد  ناشنواست، بعضی کارفرمایان می گویند سر و کله زدن با افراد ناشنوا سخت است به همین دلیل کمتر ناشنوایان را سرکار می برند.
• واژه کرو لال را بکار نبرید  این واژه ما را خیلی ناراحت می کند، اگرچه ما نمی توانیم بشنویم و یا صحبت کنیم ، اما راه ارتباطی مخصوص به خود داریم با زبان ما با ما سخن بگویید.
• استفاده از زبان اشاره به عنوان طنز، اگر برای طنز استفاده می کنند زیر نویس کنند از زبان اشاره برای طنز دارند استفاده می کنند.