به گزارش پایگاه خبری چهاردانگه ساری، به نقل از خبرگزاری فارس، چشمه آب معدنی باداب سورت، چشمه‌ای منحصربه‌فرد با زیبایی‌هایی خاصی بوده که در حال حاضر بکر و دستنخورده است؛ بسیاری از مسئولان استانی و شهرستانی در پی آن هستند تا امکاناتی را برای رونق گردشگری و صنعت توریسم برای این چشمه فراهم کنند و سعی داشتند طی یک ماه اخیر در مصاحبه‌های خود خبر جذب امکانات و اعتباراتی را برای این منطقه به‌عنوان اطلاع‌رسانی بخشی از عملکردهای خود رسانه‌ای کنند.
کافی است سوئیچ خودروی خود را بچرخانید و وارد محور پرخطر چهاردانگه شوید و پس از طی مسافتی حدود ۱۴۰ کیلومتر به چشمه‌هایی با طاقه‌طاقه‌های لب‌پرشده برسید، در طول مسیر خودروهای شاسی‌بلند، کوتاه و مدل بالا با پلاک‌هایی که نشان‌گر شهرهای مختلف کشور است را می‌بینید که آنها هم خود را به چشمه آب معدنی شور و ترش گازدار سورت رسانده‌اند.
اما اینجا دیگر داستان به‌گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد، سورت است و بخشندگی خدا که خودش را برای میهمانان خودآرایی می‌کند، گردشگرانی که خود را از دورترین و نزدیک‌ترین نقاط ایران به یک طبیعت نادر و عجیب رسانده‌اند.
هر چند برخی مسئولان استانی و شهرستانی مدعی حضور حدود ۷ هزار گردشگر در هفته نخست تعطیلات نوروزی به این منطقه شدند، اما به قول یکی از همسایه‌گان چشمه آب معدنی سورت اگر این تعداد مسافر به سورت می‌آمد، دیگر سورتی باقی نمی‌ماند.
حضور حتی به فرض محال این تعداد گردشگر که از سوی مسئولان اعلام شده است، بازده و سودی برای اهالی منطقه چهاردانگه به لحاظ اقتصادی ندارد؛ چون مکانی برای اقامت گردشگران برای اینکه شبی را در جوار چشمه سورت بیاسایند، وجود ندارد.
نان داغ و کره محلی، آب زرشک کوهی و صدای هی‌هی چوپان در هفت روستای منتهی به چشمه آب معدنی سورت وجود دارد، اما هنوز مکانی برای عرضه داشته‌ها، نعمت و برکتی که می‌تواند از پی سورت برای اهالی منطقه فراهم شود و گردشگران هم از زیبایی‌های آن لذت ببرند، وجود ندارد.
روستائیان فقط خودروها را می‌بینند که آدرس سورت را می‌پرسند و بعد از کمتر از ساعتی از آنجا برمی‌گردند، اینجاست که هم اهالی شکوه دارند و هم میهمانان؛ اهالی از گردشگران دلگیرند و گردشگران از مسئولان که هیچ‌گونه امکانات اولیه‌ای برای این منطقه فراهم نکردهاند.
اینجاست که با ضعف عملکردی مسئولان استانی، شهری دیگر نزدیک به چشمه سورت در استان همسایه بروشورهای تبلیغاتی گردشگری این منطقه را توزیع می‌کند و در تعریف این منطقه بکر که فقط خدا برایش ساخته است و من و شمای گردشگر تنها در گام‌های‌مان چینی نازک طاقچه‌های زیبای آن را می‌شکنیم، شاخوشانههایی کشیده می‌شود.
سورت همه زیبایی است اما خراشش دادند، با زباله، با بی‌توجهی، با ندادن امکانات و اعتبارات، با جاده‌‌ای که میهمانان را به‌درستی هدایت نمیکند، اما باز هم زیباست، منحصربه‌فرد در بین کوه‌ها با طاقه‌طاقه‌های کوچک و بزرگ که آب و طبیعت با دست خود، برایش ساخت.
زباله، امان سورت را بریده است، اهالی می‌گویند ما با سورت چندین سال است که همسایهایم و میدانستیم باید مراقبش باشیم، اما از وقتی که قرار شد سورت مال همه شود، دیگر مال هیچکس هم نیست، چون هرکس خراشی بر سورت وارد می‌کند و هیچ نظارتی بر این حفاظت از زیباییها از وقتی جهانی شد، وجود ندارد.
تکرار گلایه مردم و گردشگران از نبود امکانات در سورت، از سوی مسئولان ادارهکل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری مازندران، چه دستمالی می‌تواند باشد تا به سر سورت، گردشگران و اهالی منطقه بست، نبود جاده دسترسی مناسب، نبود راهنمایان گردشگری در منطقه چهاردانگه، نبود متولی خاص در حوزه گردشگری برای معرفی جنبه‌های زیباشناختی و زمینشناسی سورت، نداشتن امکانات اقامت گردشگران از قبیل حتی آب آشامیدنی، سرویس بهداشتی، نبود نهادهای تأمین‌کننده امنیت خیل گردشگران در زمان بروز حوادث و اتفاقات، نبود حتی یک اورژانس جاده‌‌ای در طول مسیر، رعایت نکردن بسیاری از شئون اخلاقی توسط گردشگران به زعم اینکه اینجا منطقهای آزاد است، نبردن بهره اقتصادی مردم منطقه، سرگردانی و بیتوته کردن گردشگران در نبود امکانات اقامت و هزاران مشکل دیگر باز هم سبب نمی‌شود که مهمانان سورت کم شوند.
مسئولان باید دقت بیشتری برای ارائه امکانات اقتصادی، زیرساختی و گردشگری به این منطقه داشته باشند، چون در نبود امکانات، فرصت‌های گردشگری بهراحتی از دست می‌رود؛ زباله، از بین رفتن زیبایی‌های سورت در پی گام‌های خسته گردشگران که بر تن سورت می‌کوبند و معضلات فرهنگی برای سورت به ارمغان می‌آید که زخم ناگواری است بر پیکره این طبیعت زیبا و هم هویت گردشگری؛ پس بیائیم دست‌به‌دست هم فرصتها را نسوزانیم.
واقعا اشاره جالبی شد ولی متاسفانه کو چشم بینا؟ کو گوش شنوا؟ این مسئولین (منطقه. بخش. شهرستان) متاسفانه فقط مرد وعده و وعید هستند نه مرد عمل؟ در اعلام تعداد گردشگران و چیزهایی از این قبیل نامبر وان هستند ولی در عمل نامبر هزار هم نیستند.