خاطراتى از شهيد خليل شمشيربند

خستگى ناپذير بود و با تمام وجود در خدمت انقلاب قرار داشت. هنگامى كه از ايشان مى خواستم حداقل موقعى كه به مرخصى مى آيد چند روز بيشتر در منزل بماند، در جوابم مى گفت: من آرزويم اين است كه به اسلام خدمت كنم و شهيد شوم؛ هرچند كه لياقت و سعادت شهيد شدن در وجودم نيست شهيد بيشتر در جبهه بود تا در منزل، روزى ماه مبارك رمضان من در مسجد بودم ناگهان دختر كوچكم آمد و گفت يك مردى جلو درب ايستاده و با شما كار دارد.

من دوان دوان آمدم ديدم شهيد خليل است با لباس سبز سپاه، به دخترم گفتم: او پدرت است و به شهيد گفتم آنقدر در جبهه ميمانى كه فرزندت ترا نمى شناسد آن موقع حدود يك سال بود كه در جبهه بود و تازه به مرخصى آمده بود.

شهید مى گفت به گفته امام، ما كه رفتنى هستيم پس چه بهتر است كه در راه دين و » قرآن و اسلام فدا شويم و به نزد خداوند متعال سفر كنيم» از همان دوران كودكى هيچگاه نبود كه نماز اول وقت را فراموش كند دوستان را دورهم جمع مى كرد و به كمك همديگر سوره هاى كوچك قرآن را تلاوت مى  نمودند.

فاطمه از خاطرات دوران كودكى خود در اين زمينه مى گويد: هرچند در آن زمان  )انقلاب(  سن چندانى نداشتم اما آنچه كه مى ديدم و به  »خاطرم مى آيد اينكه هنگامى كه امام عزيزمان در تلويزيون سخنرانى مى كردند، پدرم بى اختيار اشك مى ريخت و از خدا طلب مى كرد كه به خدمت امام مشرّف شوند و هميشه طلب شهادت داشت به مادرم مى گفت به گفته امام ما كه رفتنى هستيم پس چه بهتر كه در راه دين و قرآن و اسلام فدا شويم و نزد خداوند برويم و سرانجام به آرزوى ديرينه شان رسيدند پدرم در فعاليت هاى مذهبى  قبل از انقلاب و بعد از انقلاب شركت مى كرد بعد از انقلاب در بسيج و مسجد كلاس قرآن و احكام داشت كه من و خواهرم از شاگردان هميشگى او بوديم. ايشان تأكيد داشتند كه دوستان خود را تشويق به اين رده ها نمائيم و مى فرمود از امام اطاعت كنيد و حجابتان را رعايت كنيد و قرآن را ياد بگيريد و به ديگران هم بياموزيد.

هرگاه مى خواستيم چادر بدوزيم ميگفتند كه چادر بايد داراى كش باشد و جلوى آن هم دوخته باشد و حتى آستين هم داشته باشد و مى گفت اينطور چادرها حجاب كاملى است و شما بايد باحجابتان مقابل دشمن بايستيد و حافظ ارزش خون شهيدان باشيد.

پدرم بعد از مأموريت برايمان سوغات، روسرى بلندى آورد. هميشه تأكيد داشت که با پوشيدن آن حجابمان كنار نرود. ما هم به گفته او عمل كرده و با حفظ حجاب طورى عمل مى كنيم كه چشم دشمنان را كور و نقشه هايشان را بر هم بزنيم و ادامه دهنده راه خون رنگ پدرمان هستيم.

پدرم در سپاه و در كار غير ادارى به مردم خدمت ميكرد و از هيچ چيز دريغ نمى كرد. روزى همراه پدرم به محل كارش رفتم و از نزديك با نحوه كار او آشنا شدم و چون آن موقع من لباس بسيجى پوشيده بودم به من سرباز كوچك و دلاور مى خواندند من از كار پدرم و همكاران پاسدارش خوشم آمد و علاقه وافرى به سپاه و بسيج پيدا كردم.

ايشان به نماز اهميت فراوان قائل بودند و نماز را اول وقت و به جماعت مى خواندند. حتى روزهاى جمعه پدرم با وسيله شخصی خود به صورت صلواتی  نمازگزاران را به نماز مى برد و درمسیر راه نمازگزاران را به برمی گرداند. اميدوارم بتوانم با خدمت به اسلام راه پدرم و شهداء عزيز را ادامه دهم.