خاطراتى از شهید خلیل شمشیربند

خستگى ناپذیر بود و با تمام وجود در خدمت انقلاب قرار داشت. هنگامى که از ایشان مى خواستم حداقل موقعى که به مرخصى مى آید چند روز بیشتر در منزل بماند، در جوابم مى گفت: من آرزویم این است که به اسلام خدمت کنم و شهید شوم؛ هرچند که لیاقت و سعادت شهید شدن در وجودم نیست شهید بیشتر در جبهه بود تا در منزل، روزى ماه مبارک رمضان من در مسجد بودم ناگهان دختر کوچکم آمد و گفت یک مردى جلو درب ایستاده و با شما کار دارد.

من دوان دوان آمدم دیدم شهید خلیل است با لباس سبز سپاه، به دخترم گفتم: او پدرت است و به شهید گفتم آنقدر در جبهه میمانى که فرزندت ترا نمى شناسد آن موقع حدود یک سال بود که در جبهه بود و تازه به مرخصى آمده بود.

شهید مى گفت به گفته امام، ما که رفتنى هستیم پس چه بهتر است که در راه دین و » قرآن و اسلام فدا شویم و به نزد خداوند متعال سفر کنیم» از همان دوران کودکى هیچگاه نبود که نماز اول وقت را فراموش کند دوستان را دورهم جمع مى کرد و به کمک همدیگر سوره هاى کوچک قرآن را تلاوت مى  نمودند.

فاطمه از خاطرات دوران کودکى خود در این زمینه مى گوید: هرچند در آن زمان  )انقلاب(  سن چندانى نداشتم اما آنچه که مى دیدم و به  »خاطرم مى آید اینکه هنگامى که امام عزیزمان در تلویزیون سخنرانى مى کردند، پدرم بى اختیار اشک مى ریخت و از خدا طلب مى کرد که به خدمت امام مشرّف شوند و همیشه طلب شهادت داشت به مادرم مى گفت به گفته امام ما که رفتنى هستیم پس چه بهتر که در راه دین و قرآن و اسلام فدا شویم و نزد خداوند برویم و سرانجام به آرزوى دیرینه شان رسیدند پدرم در فعالیت هاى مذهبى  قبل از انقلاب و بعد از انقلاب شرکت مى کرد بعد از انقلاب در بسیج و مسجد کلاس قرآن و احکام داشت که من و خواهرم از شاگردان همیشگى او بودیم. ایشان تأکید داشتند که دوستان خود را تشویق به این رده ها نمائیم و مى فرمود از امام اطاعت کنید و حجابتان را رعایت کنید و قرآن را یاد بگیرید و به دیگران هم بیاموزید.

هرگاه مى خواستیم چادر بدوزیم میگفتند که چادر باید داراى کش باشد و جلوى آن هم دوخته باشد و حتى آستین هم داشته باشد و مى گفت اینطور چادرها حجاب کاملى است و شما باید باحجابتان مقابل دشمن بایستید و حافظ ارزش خون شهیدان باشید.

پدرم بعد از مأموریت برایمان سوغات، روسرى بلندى آورد. همیشه تأکید داشت که با پوشیدن آن حجابمان کنار نرود. ما هم به گفته او عمل کرده و با حفظ حجاب طورى عمل مى کنیم که چشم دشمنان را کور و نقشه هایشان را بر هم بزنیم و ادامه دهنده راه خون رنگ پدرمان هستیم.

پدرم در سپاه و در کار غیر ادارى به مردم خدمت میکرد و از هیچ چیز دریغ نمى کرد. روزى همراه پدرم به محل کارش رفتم و از نزدیک با نحوه کار او آشنا شدم و چون آن موقع من لباس بسیجى پوشیده بودم به من سرباز کوچک و دلاور مى خواندند من از کار پدرم و همکاران پاسدارش خوشم آمد و علاقه وافرى به سپاه و بسیج پیدا کردم.

ایشان به نماز اهمیت فراوان قائل بودند و نماز را اول وقت و به جماعت مى خواندند. حتى روزهاى جمعه پدرم با وسیله شخصی خود به صورت صلواتی  نمازگزاران را به نماز مى برد و درمسیر راه نمازگزاران را به برمی گرداند. امیدوارم بتوانم با خدمت به اسلام راه پدرم و شهداء عزیز را ادامه دهم.