زیبایی تلفیق این دو سبک از موسیقی توسط شادروان روانبخش بگونه‌ای بود که مخاطبان و دوست داران هر یک از این ۲سبک را علاقه‌مند آثار خویش کرده بود.
زیبایی در بیان الحان موسیقی همراه با صدای گرم و دلنشین روانبخش بی شک بخشی از آرشیو دوستداران این هنر را شامل می‌شود و به سختی می‌توان هر یک از ترانه‌های این فقید را جزو موسیقی ایرانی یا پاپ دانست.
در زیبایی صدا و آثار شادروان روانبخش همین بس که برخی از خوانندگان داخل و خارج از کشور برای کسب محبوبیت بیشتر ترانه‌های او را بازخوانی می کنند.
مهربانی، شفقت، وقار، متانت و ادب از جمله ویژگی‌هایی بود که همواره بر محبوبیت این هنرمند فقید می افزود.
همچنین بازیگری در چند فیلم سینمایی موقعیتی برای علاقه مندان او بوجود آورد که با چهره معصوم و دوست داشتنی او آشنا شوند. زیرا فعالیت موسیقایی وی مربوط به عصری است که مردم از طریق رادیو از این هنر و هنرمندان این حوزه بهره مند می شدند.
نقش آفرینی در فیلمهایی از قبیل “خروس بی محل”، “دام عشق”، “عشق و انتقام”، “دختران حوا”، “آفت زندگی با مرفین”، “پیمان”، “کی به کیه؟” و “پیمان دوستی” به شمار طرفداران روانبخش افزود و شباهت نقش مورد نظر با شخصیت و سرشت او در افزایش محبوبیت این هنرمند فقید بسیار موثر بود.
تولد**
غلامعلی روانبخش بسال ۱۳۱۴ خورشیدی در قوچان به دنیا آمد. صدای زیبا و علاقه به موسیقی، او را متمایز از همسن و سالهای خود کرده بود و در مدرسه به مناسبت های گوناگون می خواند.
وی پس از اخذ دیپلم به تهران رفت و در اداره بیمه های اجتماعی کارگران استخدام شد و همچنان بصورت آماتور به فعالیت هنری می پرداخت. از سال ۱۳۳۵به رادیو ایران راه یافت و با خواندن ترانه های شاد و مردم پسند در این رسانه شنیداری امکان شهرت و محبوبیت برایش فراهم شد.
آشنایی و همکاری با استادان موسیقی از قبیل ناصر زرآبادی، عطاالله خرم، پرویز مقصودی و سورن فرصتی طلایی نصیب روانبخش کرد که حاصل این همکاری آثاری همچون “عروس و داماد”، “دختر قالی باف”، “روم صحرا”، “نازی جان”، “مجنون”، “پیرهن گلی”، “نه والا”، “بدگمان”، “چه ها شنیدی”، “کلبه محبت”، “ای کمان ابرو”، “دست نگه دار” و… بود.
زنده یاد روانبخش در امرداد ماه ۱۳۵۷در حالی که تنها ۴۳سال از بهار عمرش می گذشت در منزل مسکونی خود در تهران بدرود حیات گفت و در آرامگاه بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
۹۹۱۹/۱۸۹۹
