به گزارش پایگاه خبری چهاردانگه، به نقل از ایرنا، این روزها اگر فرصت رانندگی در جاده و قدم زدن در مسیرهای زیبای استان مازندران و صد البته درنگی در طبیعت داشته باشید،می توانید روزهای فراموش نشدنی را در قالب گردشگری پائیزی ثبت کنید و پیشنهاد ما انتخاب آبشار آب پری در مسیر جاده بلده به رویان و یا بلعکس است.
آبشار آب پری بهانه ای است تا رانندگی را در ۲ مسیر متفاوت ابتدایی و انتهایی همراه با زیبایی های خاص تجربه کنید، به این معنا که هم می توان از ۴۵کیلومتری جاده هراز وارد جاده بلده شوید و از پنج کیلومتری شهر بلده به سمت جاده رویان حرکت کرده که باید ابتدا از گردنه های زیبا کوهستانی و جنگلی به طول ۴۰کیلومتر که ۱۵کیلومتر آن همراه با پوشش مه است عبور کنید تا به آبشار برسید.
مسیر دیگر برای رسیدن به آبشار آب پری فاصله پنج کیلومتری شهر نور تا شهر رویان است. خیابانی که از وسط شهر کوچک رویان در حاشیه غربی پل و رودخانه به طرف جنوب مسیر اصلی نور به نوشهر جدا می شود و سپس در کنار رودخانه، کوه و دره جنگلی به آبادی آب پری می رسید.این مسیر به نام گلندرود و سودار معروف است و در ادامه مسیر پس از طی چند کیلومتر و پشت سر گذاشتن جنگل ها و پوشش مه به کوه های بلند با چمنزارهای وسیع که شهرت محلی دارد به شهر بلده می رسید.
آب پری یا ” آب‌پری رویان” منطقه‌ای گردشگری و خوش آب‌وهواست. در این منطقه اختلاف دمای ۱۰ درجه‌ای را نسبت به دشت و جلگه احساس می کنید، درخت‌ها از هم فاصله کمی دارند،آبشاری که شباهت چندانی به آبشار ندارد، چون قسمتی از سنگ‌های کوه براثر رانش زمین درشیب تند کوه جمع شده‌اند و آب کمی از لابه‌لای این سنگ‌ها در جریان است.
آبشار آب پری را جریان آب در شیب سنگی ۶۰ درجه کوه منظره زیبایی را ایجاد کرده و وجود دانه‌های سنگی در پایین جاده به طرف دره و وجود درختان جنگلی در سینه کش آن منظره رویایی را پدید آورده است.
البته پاییز در طبیعت ملون مازندران جلوه دیگری دارد، تعادل هوا و تنوع رنگ در تک تک مناظر طبیعی شاهکارهای بوجود آورده که انسان را به وجد می آورد و در این میان درختان بویژه انجیلی،ممرز و صنوبر متنوع ترین رنگ ها را در جنگل های شمال کشور دارد.
درختان انجیلی که در مسیر جاده رویان به بلده نیز قابل مشاهده است به عنوان شاهکار خداوند در تنوع رنگ در یک درخت است ،چراکه رنگ های مسی، ارغوانی، قهوه ای، سبز تیره ، سبز روشن، زرد و رنگ قرمز در این درخت در فصل پائیز قابل مشاهده است.
این درخت پهن برگ با قدمت یک میلیون ساله علاوه بر تنوع رنگ، پیوند شاخه ای و درهم رفته همانند” چپر” نیز به خود می گیرد که قشنگی خاصی را بوجود می آورد و در پائیز چنان زیبا جلوه می دهد که هر رهگذری را برای انداختن یک عکس یادگاری به خود جلب می کند.
از آنجاییکه یک میلیون و ۶۹۱ هزار هکتار برابر با ۷۰ درصد مساحت مازندران را عرصه های طبیعی تشکیل می دهد و نیز وجود پنج هزارو ۵۰۰هکتار پارک جنگلی در دسترس مردم نیز جلوه خاصی به طبیعت گردی استان داده است.
رنگ زرد شفاف و رنگ قهوه ای سوخته درختان صنوبر و ممرز نیز در استان مازندران نیز وسوسه گردشگری پاییزی را دو چندان می کند.