کیاسر چشم امید به نخبگانش دارد!

کیاسر شهر کوچکی در مرکز استان مازندران در شهرستان ساری شاید شهر سیار کوچکی باشد و به خاطر دوری از مرکز هرستان کمی مورد کم لطفی قرار گرفته باشد ولی این شهر کوچک فرزندان موفق و نخبه ای را در دامان خود پرورانده است که هر کدامشان در سطوح بالا در حال خدمت به کشور در بسیاری از زمینه های علمی، فرهنگی، سیاسی و ورزشی و … هستند.

چند وقتی است که گروهی در فضای مجازی شکل گرفته و توانسته با موضوع تصاویر و معرفی نخبگان گام موثری در همدلی و وفاق و همچنین معرفی پتانسیل های نیروی انسانی که به حق عاملی بسیار موثر در پیشرفت و توسعه در هر جامعه ای است برداشته است. امیدواریم به واسطه ی همین همدلی و وفاق شکل گرفته شهر کیار کمی به سمت توسعه و آبادانی قدم بردارد و این میسر نخواهد شد مگر با همکاری و همدلی همه ی مردم و البته نخبگان شهر کیاسر.

آقای جلالی کیاسری مطلبی را در مورد نقش نخبگان شهر کیاسر و انتظار مردم از آنها نوشته است که در ادامه مطلعه خواهیم کرد:

…………………………………………………………………..

در حال گشت و گذار در تلگرام بودم.که چشمم به؛عناوین و مطالبی؛بلند بالا؛ ازاسامی افراد و عناوین شغلی انها با عباراتی همچنون جناب دکتر؛ پرفسور؛ وکیل؛ مهندس و قاضی؛ استاد دانشگاه و … افتاد و در پی آن کلی پیام تشکر و تقدیر و مرحبا و ……. افتخار میکنیم بچه محل ماست و پسوند کیاسری دارد و مفتخرم که روی یک صندلی در مدرسه در کنار هم؛ می نشستیم و چه و چه!!!!  کنجکاو شدم تا کل مطالب را بخوانم و عناوین و موقعیت های شغلی و … مرور کنم.

جالب بود منطقه ای با این تعداد جمعیت و دوری از مرکز؛ این همه افراد در سطوح بالای کشوری و … شاید نمونه ی آن در کمتر جای باشد؛ البته که تعداد دیگری نیز وجود دارند که از قلم افتاده اند. همین مقدار نیز. عالی است. حالا با توجه به این همه استعداد و افراد صاحب منصب و دوستان …… نگاهی به زادگاه و وطن آنان می اندازیم. توازن و برابری در آن مشاهده نمیشود. مگر میشود این همه آدم با سواد و کاردان و این وضعیت محل؛ مهاجرت ؛ رشد منفی جمعیت، کمبود امکانات بهداشتی ؛ اشتغال و نبود …. ویرانی خانه ها کوچه باغ ها و…. چرا؟ قابل قبول نیست. این همه افتخار و باعث خرسندی و سرافرازی و چه و چه به کدامین عناوین افتخار دارد. یا حال روز ما؛ نمیدانم.

به قول دکتر محمود سریع القلم:استاد دانشگاه و دکترا علوم سیاسی: وقتی که در بازی های جام ملت های آسیا که در استرالیا برگزار می شد مجری ورزشی هی به تعداد تماشاچیان ما که ساکن استرالیا بودند و ظاهرا تعداد آنها نسبت به تماشاچیان همه تعداد کشورها حاضر در آن تورنمنت بیشتر بود. هی جمله:ا فتخار می کنیم وباعث غرورو موجبی سرافرازی است این تعداد حضور تماشگر در کشور دیگر. گفتند این افتخار ندارد شاید جای تاسف دارد !!!!! چرا؟ که ما بیشترین مهاجر را بین تمام کشور حاضر در آن بازی ها داشتیم. آیا مهاجرت برای رفتن به کشوری بهتر با امکانات فراوان تر مبین این نیست که کشور مبدا حتما کمبودها و ضعف ها و… داشته که این تعداد مهاجر دارد. چه افتخاری؟!!! “مهاجرت و افتخار !!!!

نمیدانم شاید این قیاس از نظرب عضی از دوستان درست نباشد ولی، حالا حکایت سرزمین و زادگاه ما همین است. رو به ویرانی و مهاجرت، رو به زوال و خرابی، رو به نامیدی و ….؛ یک مقایسه ساده سال64 کلاس سوم ابتدای سه کلاس 40 نفره بود. الان سری به مدرسه شهیدخانگاه بزنید. چه تعداد دانش آموز دارد.

امکانات سال60 و سال96 را ببینید. زمانی که خیلی از شهرها شهرک صنعتی و شرکت تولیدی نداشت و … نداشت ما داشتیم و الان در سال 96 که خیلی از شهر ها بیمارستان؛ امکانات رفاهی و کارخانه ها تولیدی و…. دارند ولی ما نداریم….!!!!

پس به چه افتخار میکنیم؟ به داشته هایمان در قدیم و یا به نداشته هایمان در حال حاضر؛ افتخار که فلانی پسوند کیاسری دارد. دلمان خوش است؛ بله داشتن این همه نخبه افتخار دارد؛ در صورتی که به کار آید؛ ای کاش نمیدانستیم این همه نخبه داریم؛ و حال روز مان این است. هر منطقه ای .این همه مغز و پتانسیل داشت؛ الان خیلی حال روز بهتری داشت.

چه غمناک و غم انگیز وطنم. کوچه هایت روزی پر بود از صدها بچه وهیاهو آنها ولی اینک خاموش و بی گذر؛ بی صدا؛ خانه هایت پر بود از صفای پدران و مادران و پدربزرگ و مادربزرگ ها ولی اینک سوت و کور؛ بر دروازهای ورودی اکثر خانه هایت عنکوبت لانه کرده؛ دیوارهای کاهگلی رنگ و بوی ندارند؛ باغ هایت آباد نیستند. برپشت بام خانه هایت جغدها نشسته اند. اه ای زادگاه مردان مرد؛ روزی در اوج بودی و امروز نه؛ ای یادگار کیوس؛ نبینمت چنین ؛میدانم که فراموشت کردند؛ رهایت کردند. همانان که روزی در کوچه پس کوچه های تو؛ لینگه کا؛آغوز کا؛سنگ سوار کا و…… فراموشت کردند. بی مهری و جفا کردند؛چه دردناک و غمگین. آیا روزی دوباره به اوج برخواهی گشت؟!!!!

آیا آنان که فراموشت کردند این شعر:
هرکسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگاری وصل خویش
برای انان کاربرد خواهد داشت.
ای زادگاه مردان بزرگ:کیاسر

ومن الله التوفیق

نویسنده: جلالی کیاسری