من یک چهاردانگه ایم
پایگاه خبری چهاردانگه: ازقسمت جنوبی شهرساری و بعد عبوراز پل تاکام، به منطقه ای می رسید که زیبایی خدادادیش، چشمها را مات و مبهوت قدرت لایزال الهی می کند.آری.
چهاردانگه رامی گویم.منطقه زادگاهم. همان جایی که مردمانش به خونگرمی و مهمان نوازی شهره اند.همان منطقه ای که امروز گذرگاه میلیونها هموطن،ازاقصی نقاط ایران عزیزمان شده است.منطقه ای که درسالهای نه چندان دور، مزین به قدوم بابرکت مقام معظم رهبری گردید و پس از آن به قدمگاه ولایت مشهور شد.
چرا ما چهاردانگه ایها،ب خصوص مسولان و صاحب منصبان چهاردانگه ای استان و کشور هم،گول ظاهر سبز و زیبای آنرا خورده ایم؟
دیگر چه توقعی است از مدیران غیر چهاردانگه ای که هراز چندگاهی، به سبب ماموریت و یا سیاحت از اینجا عبورکرده و فقط ظاهر فریبنده و غلط اندازش را می بینند؟
به سبب انقلاب شکوهمنداسلامی، کشور ازیوغ استکبار و بیگانه پرستی نجات یافته و راه آبادانی و سازندگی در پیش گرفت. ولیکن با نگاهی گذرا به آمارهای رسمی، می توان دریافت، منطقه چهاردانگه، سهمی ناچیز و اندک درتوسعه، توزیع عادلانه امکانات و ثروت، رفاه اجتماعی، پیشرفت اقتصادی و ارتقاء سطح سلامت و بهداشت داشته که این عدم توازن ، ریشه در بسیاری مسائل دارد.
درسالهای اخیر، رشد فزاینده بیکاری، به خصوص درقشرجوان تحصیلکرده دانشگاهی، موجب بروز انواع واقسام مشکلات اجتماعی از جمله طلاق، اعتیاد و . . . گردیده است. در مناطق محرومی همچون چهاردانگه، علاوه بر موارد مذکور، مهاجرت مردم به شهرهای همجوار و دیگر شهرهای دور و نزدیک را فزونی بخشید. بطوریکه در کمال تاسف شاهد ایجاد حاشیه نشینی در شهرهای مهاجرپذیر و افزایش ناهنجاریهای اجتماعی هستیم. بازهم ازخودم می پرسم:واقعا هیچ راهی برای رفع و یابه حداقل رساندن معضلات و مشکلات این چنینی وجود ندارد؟
چرامنطقه چهاردانگه، به رغم وجود سرمایه های عظیم انسانی وطبیعی،این گونه مورد غفلت واقع می شود؟
آیا این امکان وجودندارد با تزریق برخی امکانات اولیه و ایجاد زمینه برای سرمایه گذاری درحوزه صنعت وگردشگری،جوانان عزیزمان را به منطقه بازگردانده و همانند روزهای خاطره انگیزی که معدن ذغالسنگ کیاسر پویا و فعال بود و خیل عظیمی ازجمعیت منطقه را مشغول بکارنموده بود، طراوت، شادابی و سرزندگی را بر روح زخم خورده و قامت خمیده چهاردانگه و لبخندحاکی از رضایت را برچهره زیبای اهالی کم توقع و قانع آن بنشانیم؟
برادران و خواهران عزیز و ارزشمند:بسیاری ازمواهبی که اینجامشاهده می کنید خدادادی و طبیعی است و ما نقشی در بوجود آوردنش نداریم. حال که الطاف بی کران خدای عزوجل ، بسترهای لازم را مهیا نموده، بدور از انصاف، درایت و تدبیر است که آنرا به حال خود رها ساخته و بی توجه ازکنارش بگذریم.
این حقیر، گردشگری را بعنوان مهم ترین صنعت دارای قابلیت اجرا دراین منطقه، می شناسم. ثبت منطقه چهاردانگه بعنوان منطقه نمونه گردشگری، پرداخت تسهیلات به بنگاههای دارای طرح های ویژه گردشگری وصدالبته زود بازده، ایجاد برخی زیر ساختها از قبیل راههای مواصلاتی مناسب، مراکزدرمانی و بهداشتی تجهیزشده و فعال، اتصال به شبکه سراسری گاز وحمایت ویژه از نسل جوان منطقه برای ماندن در آن و ساختن چهاردانگه،راهکارهای مناسبی است تا گرد و غبارمحرومیت ازچهره دلربا و سبز چهاردانگه ز دوده شده و این منطقه بعنوان نماد و سمبل استان مازندران و شهرستان مرکزآن(ساری)نقش محوری در توسعه اقتصادی واجتماعی استان مازندران ایفا نماید.
ازخودم می پرسم که به برخی دوستان برنخورد؟
پس چه زمانی قراراست زنگارمحرومیت ازچهره این منطقه رخت بربندد؟
مردم چهاردانگه،شایسته بهترینهاهستند
همت محمدنژادکلکناری-فرزندچهاردانگه- استاد دانشگاه
