حکم قصاص قاتل زن میاندرودی اجرا شد + تصاویر

پایگاه خبری چهاردانگه: صبح امروز در میان جمعیت انبوهی از مردم سورک و شهرهای همجوار، متهم ردیف اول محکوم به قتل زن جوان میاندرودی که سال‎جاری در جنگل‌های نکا به قتل رسید، پس از قرائت حکم توسط مأمور اجرای احکام دادگستری میاندرود، اعدام شد.

از شب گذشته، در مقابل شرکت حمل و نقل سجاد (ع) شهر سورک واقع در سه‌راه اسلام‎آباد این شهر، همه‌چیز برای انجام حکم قانونی علیه قاتل خدیجه رمضانی آماده شد.

ساعت ۶ صبح بود که به محل اجرای حکم رسیده بودیم، ترافیک سنگینی در شهر سورک حکم‌فرما بود و فضایی به وسعت یک کیلومتر با داربست‌ تحت تدابیر شدید امنیتی قرار گرفت.

جمعیت زیادی آمده بودند، همه چشم‌ها به‎سمت جرثقیل بود، آمبولانس، خودروی آتش‎نشانی و خودروهای پلیس در اطراف جمعیت مستقر شده بودند، مأموران انتظامی اعم از پلیس زن و مرد در مکان‌های مشخصی قرار گرفته بودند، خانواده مقتول و متهم ردیف اول نیز حضور داشتند.

مردم زیادی از ساعت‎های آغازین بامداد امروز و قبل از اذان صبح به محل اجرای حکم رسیدند، جوان‌ها سعی کردند خود را به بالاترین نقطه برسانند تا بتوانند بر اوضاع مسلط باشند، درختان، پشت بام‌ها و بالکن ساختمان‎های اطراف پر از حضور مردم بود.

صحبت آخر قاتل با خانواده مقتول نیز نشان از تصمیم قاطعانه آنها برای قصاص داشت، لحظاتی بعد حکم متهم ردیف اول در پرونده قتل مرحومه خدیجه رمضانی با حضور دادستان مرکز استان قرائت و سپس دستور اجرای حکم صادر شد.

پسر جوانی که سن او به ۲۵ هم نمی‎رسید، به‎سمت طناب دار هدایت شد، نگاهی به خانواده مقتول انداخت، مادر مرحومه رمضانی دل دیدن این صحنه را نداشت، پدر مرحومه نیز سرش پایین بود و شاید می‌خواست بگوید که این رسم روزگار است، جوان گاهی چشمش را می‎بست و گاه باز می‎کرد، برای آخرین بار نگاهی به جمعیت انداخت، چشم‌بند سیاه روی صورتش گذاشته شد، همه جمعیت سعی می‎کردند به‎نحوی تماشای این صحنه ناخوشایند و حقیقتی که در حال وقوع بود را از دست ندهند، چشم‌ها و لنزهای دوربین‎ها و گوشی‎های همراه به‎سمت جرثقیل بود، ناگاه صدای سوت و فریادهای جوانان در فضای سرد صبحگاهی پیچید.

جمعیت حاضر حرف‎هایی برای گفتن داشتند؛ یکی می‎گفت دیدن این تصاویر خیلی سخت است، یکی می‌گفت بیچاره پدر و مادرش، دیگری از اوضاع زمانه شاکی بود، یکی به قانون احسنت می‌گفت، دیگری سری تکان می‎داد، یکی از جوانان بر سرش می‌زد و وای‌وای می‎گفت، یکی پشت دستش را می‎زد، مادری به دخترش می‎گفت باید حواست را جمع کنی، پسری دست پدرش را محکم گرفته بود، پیرزنی اشک می‎ریخت، پیرمردی دعا به جان مأموران می‎کرد.

یکی می‎گفت همه متهمان باید اعدام می‎شدند، دیگری از سابقه شرارت‌های متهم می‎گفت، یکی تأسف می‎خورد، دیگری از رنج خانواده متهم سخن می‎گفت، یک نیز آرزو می‎کرد که خداوند همه جوان‌ها را به راه راست هدایت کند و مادری‎ نگران بود که حادثه دیگری تکرار شود، پیرمردی می‎گفت باید درس عبرت بشود و یکی …

عقربه‎های ساعت، ۷:۳۰ دقیقه را نشان می‎داد که پیکری بی‎جان بر طناب دار آویزان شد، دیگر آفتاب طلوع کرده بود، اما مردم شاهد غروب آفتاب عمر یک جوان بودند که قاتل نام گرفت.

اندکی بعد، پیکر برای بررسی علائم حیاتی از روی جرثقیل پایین کشیده شد، صورتی کبود، نبضی که دیگر نمی‎زد، خونی که در جریان نبود و قلبی که دیگر نمی‎زد، پیکر بی‎جان از روی دار به آمبولانس انتقال داده شد و به‎سرعت از محل اجرای حکم، دور شد.

همه‎چیز تمام شد، راه خود را در پیش گرفتیم، از سرمای هوا کم شد، نور آفتاب را حس می‏‌کردیم، جمعیت متفرق شدند، یک سئوال اما در ذهن خیلی‌ها بود که ابراز می‎کردند: آیا درس عبرتی می‎شود؟/فارس