خودزنی چهاردانگه‌ای‌ها در ایستگاه دهم/ رقابت هفت نفر برای تصاحب هفتمین کرسی
اگرچه برخی صاحبنظران، نگاه منطقه‌ای و بخشی‌نگری را در انتخابات نمی‌پسندند و آن را برای توسعه و آینده شهرستان موثر نمی‌دانند اما تاریخ انتخابات این حوزه نشان داده است نامزدهایی از شانس بیشتری برای پیروزی در انتخابات برخوردارند. بین ۵ تا ۳۰ درصد آرای مردم مازندران حزبی و جریانی هست و بیش از ۲ برابر آن را بخشی و منطقه‌ای
پایگاه خبری چهاردانگه: چند روز از ثبت‌نام نامزدهای مجلس گذشته است و چهره‌های مطرح و برخی جوانان جویای نام در انتخابات نام‌نویسی کردند به طوری که طبق اعلام حسین‌زادگان فرماندار ساری، ۴۴ نفر (مرد و زن) ثبت‌نام کردند که هفت تن آنها از منطقه چهاردانگه هستند و می‌توان گفت ۶ نفر آنها- علی بابایی کارنامی، عالیه زمانی کیاسری، سید احمد شجاعی کیاسری، سید رمضان شجاعی کیاسری، فرامرز نقیبی و کوروش یوسفی ساداتی- (به ترتیب حروف الفبا) از نامزدهای مطرح و مدعی این دوره هستند.
اگرچه برخی صاحبنظران، نگاه منطقه‌ای و بخشی‌نگری را در انتخابات نمی‌پسندند و آن را برای توسعه و آینده شهرستان موثر نمی‌دانند اما تاریخ انتخابات این حوزه نشان داده است نامزدهایی از شانس بیشتری برای پیروزی در انتخابات برخوردارند که متعلق به بخش‌های بزرگتری هستند و پیروزی نامزدهای چهاردانگه‌ای در بیشتر دوره‌ها را ناشی از همین مساله می‌دانند. حتی در گفتگوهایی که با دبیران احزاب و بزرگان سیاسی مازندران داشتیم در خوش‌بینانه‌ترین حالت، بین ۵ تا ۳۰ درصد آرای مردم مازندران را حزبی و جریانی عنوان کردند و بیش از ۲ برابر آن را بخشی و منطقه‌ای دانستند بنابراین اهمیت تعدد یا اجماع نامزدهای چهاردانگه‌ای به عنوان دارنده یک کرسی از ۲ کرسی حوزه ساری در دوره‌های مختلف، مشخص می‌شود.
با نگاهی به وضعیت منطقه چهاردانگه، روشن است که این منطقه علیرغم دارا بودن ۶ دوره کرسی مجلس، تفاوت چندانی با دو سه دهه پیش نداشته و حتی با معضلاتی چون نبود امکانات ، اشتغال، مهاجرت، زباله و … مواجه بوده و هست که بارها در این باره گفتیم و نوشتیم و بجز خواجه حافظ شیرازی و لیونل مسی (که سرش به فوتبال است) همه می‌دانند امکاناتی که بزرگترین بخش ساری در اختیار دارد به اندازه نیم‌دانگه و حتی بیست و پنج صدم دانگه نیست و این منطقه از محروم‌ترین بخش‌های ساری و حتی مازندران محسوب می‌شود اما چون جمعیت قابل توجهی در نقاط مختلف حوزه (جنوب شهر ساری، بخش مرکزی، بخش رودپی، کلیجان‌رستاق و حتی میاندرود) دارد همواره در سرنوشت انتخابات در دوره‌های مختلف – خوشبختانه یا شوربختانه- تاثیرگذار بوده و تاریخ انتخابات نشان می‌دهد که هرگاه بزرگان این منطقه روی یک نامزد اجماع کردند خواسته آنها محقق شده است واتفاقا همین موضوع مهم، باعث شده بسیاری از مدیران و مسئولان چهاردانگه‌ای به فکر امتحان شانس خود برای جلوس بر کرسی بهارستان باشند.
اگرچه ممکن است کسب ۶ دوره نمایندگی بخش چهاردانگه برای سایر بخش‌های این شهرستان رشک برانگیز باشد و تصور کنند همه امکانات و بودجه‌های شهرستان، راهی این بخش شده، اما به قول مادربزرگ خدابیامرزم خاطرشان جمع باشد که در عمل اتفاق خاصی نیفتاده و آبی از این بابت برای این منطقه گرم نشده و حتی معضلات آن بیشتر شده (تعطیلی چشمه سورت و…) که به دلیل مراعات حال مخاطبان، فعلا مجال مناسبی برای پرداختن به سوگنامه آن نیست اما آنچه مهم است تعدد نامزدهای این منطقه است که عکس‌العمل‌های متفاوتی را برانگیخته است گروهی در شهر ساری و میان‌دورود و حتی بخش دودانگه از این تعدد خرسندند و از آن به خودزنی چهاردانگه‌ای‌ها تعبیر می‌کنند چرا این موضوع، موجب تقسیم آرا بین نامزدها و در نتیجه کاهش احتمال رای‌آوری نامزدهای چهاردانگه‌ای می‌شود.
از طرفی این تعدد، موجب نگرانی مردم این بخش شده که سرانجام انتخابات این دوره چه خواهد شد؟ مردمی که با داشتن ۶ دوره نمایندگی و دارا بودن مدیران کشوری و استانی، چیز خاصی عایدشان نشده و به خوبی می‌دانند در تمام این سال‌ها، رقابت و کشمکش انتخاباتی آنها با سایر بخش‌ها و مناطق، بر سر «لحاف مُلّا» بوده و همچنان محروم و بدون امکانات هستند بنابراین بیشتر از روی تعصب و عِرق منطقه‌ای نگرانند که آیا با دست دادن کرسی مجلس بر سر این منطقه چه خواهد آمد؟ آیا در صورت نداشتن نماینده، معضلات و در حقیقت مصائب این بخش در میان رقابت و جدال مدیران و مسئولان بر سر توسعه شرق و غرب استان، پنهان‌تر خواهد ماند یا بالعکس به نفع این بخش خواهد شد؟!
بهر حال باید دید در ادامه این رقابت‌ها چه پیش خواهد آمد آیا نامزدها و بزرگان چهاردانگه به فکر اجماع و رسیدن به نامزدی واحد از این بخش هستند؟ و اگر هستند (که نیستند!) آیا این اجماع با وجود نامزدهای مطرح این بخش که گرایش‌های سیاسی مختلفی دارند، امکان‌پذیر است؟ آیا با توجه به محرومیت فعلا همیشگی این بخش، داشتن یا نداشتن نماینده‌ای چهاردانگه‌ای اگر برنامه و قابلیت‌های لازم را نداشته باشد، چه فرقی می‌کند؟! آیا زمان آن نرسیده است که تمام بخش‌های مازندران و مرکز آن ساری به این نتیجه برسند که به سمت نگاه فرامنطقه‌ای حرکت کنند و و در سطح شهرستان و حوزه، افرادی شایسته و کاردان را راهی مجلس کنند؟
نویسنده : مجید ساجدی فر
چرا این دفعه اینجوری شد همه میخوان نماینده بشن ۴ نفر فقط فامیلای شجاعی هستن خب یکی تون بیاین اختلافات خانوادگی رو به انتخابات و متضرر شدن همه چهاردانگه نکشونید خاهشا
از این هفت نفر به نظر می رسد دکتر زمانی از همه شایسته تر و از توانایی بالایی برخوردار است و این را در دوره مدیریی خودش ثابت نموده است و به هیچ وجه دنبال منفعت شخصی نمی باشد نه پول نه پست چرا که ایشان یک پزشک متخصص و عضو هیت علمی دانشگاه علوم پزشکی مازندران و همچنین مدیر گروه متخصصین بیهوشی می باشد و از نظر خانوادگی از یک خانواده ی مذهبی و فرهنگی می باشد رای ما دکتر زمانی کیاسری
دکتر زمانی در جایگاه خودش قطعا موفق بوده ولی معمولا اکثر کسانی که وارد این عرصه میشوند ادم های موفق و صاحب نامی در حوزه تخصص خود بودند و هستند ولی تعداد محدودی به عنوان وکیل ملت موفق خواهند شد . پس بدون تعصب به همشهری ها باید قبول کنیم مهندس نقیبی گزینه بهتری خواهد بود
دکتر زمانی همه فاکتورهای مورد نیاز را برای نمایندگی داراست و با انتخاب
ایشان نفعش به همه مردم می رسد مطمئننا با شرایطی که ایشان دارند دنبال منفعت شخصی نیستند
من هم با تحقیقی که در مورد دکتر زمانی کیاسری داشتم و مقاله های ایشان را در خصوص موضوعات مختلف در سایت ها مطالعه کردم انسانی آگاه و توانمند می باشد و می تواند موجبات رشد و شکوفایی را در شهرمان فراهم نماید
مردشون نتونست کاری بکنه ( دامادشون ) چه برسه به ایشون
با سلام
شما در هر مسئله ای که به قوانین مراجعه کنید آنقدر جامع و کامل توضیح داده اند و ماده و قانون و تبصره نوشته و تصویب کردند که با همین های موجود می شود نصف کره زمین را آباد کرد.
ولی افسوس که کسی آن را اجرا نمی کند و ما خانه خراب هستیم. من به این گونه ذوق و شوق مجلس رفتن و مجلسی شدن اعتقاد ندارم. البته مردم نیز این مطلب را به خوبی می دانند که قومی و قبیله ای و بخشی رای می دهند شاید گوشه چشمی به آن منطقه نیز شود.
با سلام و تشکر جناب آقای ساجدی فر …کاندیدای چهاردانگه ای هشت نفرندنه هفت نفر که از نوشتن نامشان صرف نظر می کنید جناب آقای فرامرزی و سرکارخانم کهنسال گلکناری به نظر میرسه چهادانگه ای باشند.وضمنا خانم زمانی وآقای بابائی وآقای سید احمد شجاعی را نمیشه جزء رقبا محسوب کرد قدرت سیاسی از آن دکتر شجاعی می باشد ودکتر یوسفی ومهندس نقیبی هم حرفی برای گفتن دارند.