علی رضا سعیدی، هنرمند و اهل رسانه پیرامون جشن ملی مازندران نکات ارزشمندی را به نقد کشیدند. انتظار است در هفته ملی مازندران به همه ابعاد فرهنگی و اجتماعی مازندران پرداخته شود و برای ساری و جاری شدن این فرهنگ در زندگی روز مره مردم برنامه های همه جانبه دیده شود نه در مدت یک هفته فقط به بخش کوچک این فرهنگ کهن پرداخته شود.
برنامه‌های هفته ملی مازندران به شادی و میمنت برای پاسداشت تاریخ،فرهنگ و هنر سرزمین تبرستان در حال برگزاری است؛ اما…..
معماری ساختمانهای شهر روز به روز غریبه‌تر از قبل می‌شود. گویی در این دیار پیشینه‌ای از طرح و نقش در ساخت و ساز وجود نداشته که کوچه کوچه‌های آن آکنده از سازه‌های بیگانه با زیست این بوم و بر است. طوری که وقتی در کوچه و خیابان قدم می زنیم، با دیدن نمای آپارتمانهای عاری از هویت فرهنگی در معماری، انگار در سرزمین دیگری غیر از مازندران زندگی می‌کنیم.
خیابانهای شهر و کوچه‌های روستا در دیار تبرستان نشانی از واژگان اصیل تبری ندارد و در مسیر دید شهروندان و گردشگران تابلویی آذین بسته به عنوانی محلی به چشم نمی‌آید. در همین شهر ساری که مرکز استان است، حتی کمتر از انگشتان یک دست نیز، خیابانی با واژه‌ی ناب تبری وجود ندارد.
سالهاست حرف از تغییر ذائقه‌ی شهروندان برای نوع پوشش‌شان زده می‌شود اما به شکل درست و اثرگذار جهت الگوسازی طرحها و نقشهای جذاب که همانند طبیعت رنگارنگ و نگاره‌های سقانفارهای مازندران، زیبا و چشم‌نواز است، هنوز قدمی موثر برای محور قرار دادن به روزسازی پوشش بومی مازندران برداشته نشده است.
طی سالها مناسبت هفته مازندران برای مردم استان فقط در دیتل‌هایی چون پخت و توزیع آش و نان محلی و برگزاری چند شوی هنری تفریحی تجلی پیدا کرده که بسیاز غم‌انگیز است.حتی اضافه نمودن عنوان «ملی» هم دردی جانکاه‌تری است که تمهید تازه‌ای اندیشیده نشده تا هموطنان دیگر نقاط ایران عزیزمان در طی برگزاری هفته مازندران کنشی نسبت به آن نشان دهند و در جشن فرهنگ و تاریخ شمال میهنشان سهیم باشند.بماند که از ظرفیتهای دولت و حاکمیت در سطح ملی نیز برای تبیین فرهنگ و تاریخ و هنر تبرستان در جای جای کشور و حتی سطح بین‌الملل بهره‌ای برده نمی‌شود.
مدیریت برنامه‌ها و اجرای جشن‌های مربوط به هفته مازندران، به جای اینکه در دست نهادها و ادارات دولتی باشد، مطلوب‌تر است تا در اختیار گروهها و سازمانهای مردم نهاد که صبغه‌ی فعالیتهای اثربخش دارند، قرار گیرد تا شور و شوق و نشاط از رویدادی فرهنگی و تاریخی در نزد اقشار مختلف جامعه کاملا ملموس شود
