به گزارش پایگاه خبری چهاردانگه نیوز، پایگاه خبری مازندنومه در یکی از آخرین مطالب خود نوشت:
نمی خواهم به ظرفیت های گردشگری استان و رونقی که صنعت توریسم می تواند داشته باشد بپردازم، بلکه هدفم از کم لطفی و نامهربانی هایی است که ما انسان ها به طبیعت داشته ایم.
هرجا انسان پای گذاشته، کمر به همت نابودی طبیعت برداشته است؛ طبیعتی که طی سالیان سال و حتی میلیاردها سال از شکل گیری آن گذشته است و چشمه باداب سورت یکی از این مناطق است. چشمه ای که وقتی برای نخستین بار آن را از نزدیک مشاهده می کنید به عظمت خدا پی می برید و ناخداگاه جمله ” فتبارک الله احسن و الخالقین” را به زبان جاری می کنید.
تا قبل از ثبت این چشمه در فهرست آثار ملی، نام “باداب سورت” برای کمتر کسی شناخته شده بود. طبیعت بکر و زیبایی که در دل ارتفاعات محروم منطقه کیاسر واقع شده است. این چشمه در سال ۱۳۸۷ به عنوان دومین اثر طبیعی ملی ایران پس از کوه دماوند ثبت شد.
از آن سال تا به حال مسئولان گردشگری، محیط زیست و منابع طبیعی و حتی مردم برای حفظ و حراست آن چه اقداماتی انجام دادند؟!! اگر بگوییم هیچ، بیهوده نگفته ایم.
مکان ناشناخته ای را به مردم معرفی کردیم، عکس های زیبایی از این شاهکارخلقت در اینترنت به نمایش گذاشته ایم و خیل عظیم مردم علاقه مند به طبیعت را به صورت گروهی و انفرادی به منطقه دعوت کردیم، بدون آن که تذکرات لازم را به مردم بدهیم!
تورهای دوستدار طبیعت گردی وارد منطقه شدند که خود این تورها بیشترین آسیب ها را به چشمه باداب سورت وارد کردند.
داعیه داران گردشگری و محیط زیست و حتی سازمان های مردم نهاد طرفدار محیط زیست به خودشان زحمت نداده اند تا با نصب تابلویی اطلاعاتی نظیر زمان شکل گیری، نحوه تشکیل پلکان چشمه، خواص درمانی و هشدارهای لازم برای حفظ و صیانت از این مواهب زیبای خدادادی را به مردم ارایه دهند.
به مردم آگاهی ندادند و ندادیم که نباید با کفش ولو پای برهنه برروی پلکان چشمه راه بروند، چرا که به دلیل آهکی بودن دیواره پلکان، مرگ تدریجی را برای چشمه به ارمغان می آوریم.
اگر عکس های قدیمی این چشمه را با عکس های جدید آن مطابقت دهیم متوجه تغییرات و تخریب هایی که از سر بی توجهی و نا آگاهی مردم شده است، می شویم.
پلکان زیبای این چشمه توسط انسان های عصر تکنولوژی و ارتباطات تخریب شده است، پلکانی که در چند دوره زمین شناسی شکل گرفته است.
وقتی در اینترنت به دنبال اطلاعاتی در مورد چشمه باداب سورت هستید، نخستین مطالبی که درمورد این چشمه مشاهده می کنید این است؛«چشمهی آب شور باداب سورت چشمهی تراورتنی بینظیر در ایران و کمنظیر در جهان است که واقع در بخش چهاردانگهی شهرستان ساری قرارداد. ثبت جهانی این باداب نیز پس از پاموککالهی ترکیه، به عنوان دومین چشمهی آب شور جهان بوده است.»
مشابه چشمه های باداب سورت تنها در سه کشور ترکیه، امریکا و نیوزلند وجود دارد که اتفاقا برخلاف باداب سورت که در کشور ما در حد یک چشمه محلی باقی مانده،از توریستی ترین جاذبه های طبیعی این کشورها محسوب می شوند.
ایرانیان خود را انسان های متمدن و با فرهنگ می دانند اما رفتار و کردارمان خلاف این موضوع را ثابت می کند.
آن چه من در سورت دیدم!
در سفری که به همراه “انجمن اسرا” که متشکل از فرهنگیان بازنشسته مازندران بود از این مکان زیبا دیدن کردم. به اطراف چشمه که نگاه می اندازید بیش از همه زباله به چشم آید. افسوس به حال انسان هایی می خورید که حتی در این مکان بهداشت فردی را هم رعایت نکردند. اثری هم از سطل زباله نبود!
چشمه آب معدنی که خواص درمانی زیادی دارد محل شنای افراد زیادی است، آدم هایی که پس از فارغ شدن از شنا ترجیح می دادند برای درمان بیشتر گالن گالن آب را به همراه لجن های حاشیه چشمه، با خود به منزل ببرند!
اگر پای صحبت هر یک از آن ها می نشستی احساس می کردی با انسان های روشنفکری همکلام شده ای، اما به رفتار آن ها با طبیعت که نگاه می کردید متوجه دوگانگی حرف و عمل آن ها می شدید.
نه از مامور حفاظت خبری بود و نه حتی امکانات رفاهی در پایین چشمه تعبیه شده بود! حتی دهیاری منطقه هم گویا منتظر وعده های مسئولان است و همتی برای ایجاد استراحتگاه های رفاهی ندارد. فقط بعضی از اهالی منطقه با وانت نیسان خود به فکر جابه جایی مسافران افتادند و از این راه روزگار می گذرانند.
به گفته خانم عطایی -مدیرعامل انجمن اسرا مازندران- ما نباید منتظر اقدامات مسئولان برای حفظ و حراست از طبیعت مازندران باشیم، بلکه حفظ و حراست از این مواهب الهی بر عهده تک تک ما است. اگر امروز انجمن اسرا اقدام به نصب تابلو در این منطقه کرده است، فردا روز نوبت هریک از ما است که با نصب سطل زباله و یا جمع آوری زباله ها به حفظ این مکان کمک کنیم.
دولتمردان سرگرم کارهای مهم تری هستند و وقتی برای چیز های کم ارزش ندارند. کسی برای سورت نمی گرید، کسی برای سورت دل نمی سوزاند.کسی اشک های سورت را نمی بیند. حفظ و حراست از این میراث طبیعی برعهده تک تک ما است تا فردا روزی این میراث را به نسل های آینده تقدیم کنیم.
*نصب تابلو در باداب سورت برای حفظ سرمایه مشترک
انجمن فرهنگی ورزشی” اسرا “دریک اقدام فرهنگی برای حفظ و حراست از چشمه باداب سورت اقدام به نصب تابلو در این مکان کرد.
در یک طرف این تابلو چشمه باداب سورت معرفی و در طرف دیگر آن هشدارهایی جهت حفظ و نگهداری این طبیعت زیبا حک شده است.
فائزه عطایی -مدیرعامل انجمن اسرای مازندران- با اظهار این که سالانه میلیون ها دلار ارز از کشور توسط ایرانیان خارج می شود، بیان کرد: بیابانی همانند دبی جولانگاه ما ایرانیان شده است و با پول ایرانیان اقتصاد گردشگری آن ها شکوفا شد اما متاسفانه هنوز جاذبه های طبیعی گردشگری داخل کشور برای ایرانیان ناشناخته است.
وی با بیان این که آیا مسئولان میراث فرهنگی به آمارهای مسافرت های ایرانیان در طول سال به ویژه نوروز توجه می کنند، ادامه داد: صنعت توریست گنجی است که باید به درستی از آن مراقبت کرد.
این فرهنگی بازنشسته ضمن گلایه از نحوه رسیدگی و توجه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به چشمه باداب سورت، گفت: حتی یک تابلوهم برای معرفی و هشدار بازدیدکنندگان در ورودی این مکان طبیعی نصب نشده است.
وی با اشاره به پلکانی بودن این چشمه، یادآورشد: پلکان چشمه باداب سورت طی سالیان سال به وجود آمده است اما به دلیل بی اطلاعی مردم، ما شاهد برخوردهای قهری مردم با این چشمه هستیم.
عطایی افزود: مردم حتی نمی دانند که نباید روی لبه ها ی این پلکان با کفش راه بروند، خود این موضوع بزرگترین تهدید این میراث ملی به شمار می آید.
وی با بیان این که این مکان طبیعی متعلق به نسل امروز نیست و به نسل فردا هم تعلق دارد، گفت: چشمه باداب سورت یک سرمایه مشترک است که همه باید در حفظ و نگهداری آن تلاش کنیم.
عطایی تصریح کرد: ما نباید به انتظار کمک مسئولان بنشینیم، حفظ وحراست از سرمایه ملی برعهده تک تک ما است، به همین دلیل در یک حرکت نمادین اقدام به نصب تابلو در این مکان کردیم.
متن تاثر برانگیز تخریب چشمه توسط بازدیدکنندگان را خواندم و چاره ای به ذهنم رسید میتوان ورودی ایجاد کرد و قبل از ورود از نماینده هرگروه و خانواده بازدیدکننده تعهد نامه گرفت یا مانند پیست دوچرخه سواری از نماینده کارت شناسایی و امضای تعهد نامه را خواستار شد هر چه باشد یک اثر ظبیعی و ملی از دوچرخه های خراب پیست با ارزش تر است
با تشکر
شهرابی
بله. واقعا کسی اشکهای چشمه سورت را نمی بینه و حفظ و حراست آن بر عهده تک تک ماست. بله درست. ولی مسئولین ما پس چکاره اند؟ اول از آقایان مسئولین اروست چون سورت در حوزه جغرافیای روستای اروست میباشد پس متولی اش اروستیها و مسئولین آن می باشند که متاسفانه هیچ کاری انجام نمیدهند فقط دنبال اسم و رسم دار کردن خودشان هستند. بروید در سایت اروست سایت شخصی خودشان ببینید فقط میخوان مردم اسم شان را یاد بگیرن. وقتی یک مسئول پایین دستی حرکتی در این باب (چشمه سورت) نداره از مسئولین دیگه انتظاری نیست! هرکی میاد یه حرفی میگه و میره. میگن یک میلیارد اعتبار تخصیص داده شد برای سورت. آهای مسئولی که در سایت به به و چهچه میکنی مگه دو سال پیش استاندار وقت مازندران در مسجد روستا نگفته بود سه ماه دیگه آسفالت سورت اجرایی میشود؟ آیا رفتین دنبالش؟ آیا عملی شد؟ آقایان مسئول از روستا و بخش و شهرستان و استان و کشور بیایید این سرمایه را نجات دهید. اینقدر دست دست نکنید
برای کسانی که به میراث طبیعت وطنم این چنین بی توجه اند و برای مسئولین که پیگیری جدی را در دستور کارشان قرارنمی دهند متأسفم .
متن تاثر برانگیز تخریب چشمه توسط بازدیدکنندگان را خواندم و چاره ای به ذهنم رسید میتوان ورودی ایجاد کرد و قبل از ورود از نماینده هرگروه و خانواده بازدیدکننده تعهد نامه گرفت یا مانند پیست دوچرخه سواری از نماینده کارت شناسایی و امضای تعهد نامه را خواستار شد هر چه باشد یک اثر ظبیعی و ملی از دوچرخه های خراب پیست با ارزش تر است
با تشکر
شهرابی
بله. واقعا کسی اشکهای چشمه سورت را نمی بینه و حفظ و حراست آن بر عهده تک تک ماست. بله درست. ولی مسئولین ما پس چکاره اند؟ اول از آقایان مسئولین اروست چون سورت در حوزه جغرافیای روستای اروست میباشد پس متولی اش اروستیها و مسئولین آن می باشند که متاسفانه هیچ کاری انجام نمیدهند فقط دنبال اسم و رسم دار کردن خودشان هستند. بروید در سایت اروست سایت شخصی خودشان ببینید فقط میخوان مردم اسم شان را یاد بگیرن. وقتی یک مسئول پایین دستی حرکتی در این باب (چشمه سورت) نداره از مسئولین دیگه انتظاری نیست! هرکی میاد یه حرفی میگه و میره. میگن یک میلیارد اعتبار تخصیص داده شد برای سورت. آهای مسئولی که در سایت به به و چهچه میکنی مگه دو سال پیش استاندار وقت مازندران در مسجد روستا نگفته بود سه ماه دیگه آسفالت سورت اجرایی میشود؟ آیا رفتین دنبالش؟ آیا عملی شد؟ آقایان مسئول از روستا و بخش و شهرستان و استان و کشور بیایید این سرمایه را نجات دهید. اینقدر دست دست نکنید