پایگاه خبری چهاردانگه: مهمترین ویژگی مازندران که حتی از جنگل و دریا هم مشهورتر است ، جاده های نا امن و حادثه ساز استان است که حتی از طبیعت شمال هم شناخته شده تر هستند.
بدون استثناء همه شهرهای مازندران جاده ای به نا “جاده مرگ” دارند که به دلیل مسائل فنی و عدم توجه اداره راه و شهرسازی به استاندارد های لازم در میان ایرانیان مشهور هستند.
جاده های “تاکام” ، “گهرباران” و فرح آباد در ساری ، جاده “نظامی” در قائمشهر ، محور قدیم بابل به آمل و بهنمیر ، محور چمستان به نور و خلاصه در جای جای این استان محروم دست کم دو یا چند محور به نام “جاده مرگ” شناخته می شوند که به دلیل تعداد بالای تصادفات و مرگ و میر ناشی از آن به چنین نامی مفتخر گشتند!
هر مسئولی هم که بر مسند نشست از طرح های ایمن سازی ، تعریض و ساخت سخن به میان آورد اما اندکی بعد بدون اینکه کاری انجام دهد یا مانند مرحوم رحیمی مدیر کل سابق راه و شهرسازی مازندران ،خودش طعمه مرگ شد یا اینکه به دلیل اختلافات حزبی و باندی غزل خداحافظی را خواند و بی آنکه سنگی روی سنگ گذاشته باشد “صندلی” ریاست را تحویل نفر بعدی داد. متاسفانه استان مازندران یکی از استان های به شدت محروم از لحاظ زیر ساخت های جاده ای در کشور است.
وجود طرح هایی با چهل سال قدمت خود گواه محرومیت و مظلومیت بی مانند مازندران در بحث راه سازی است.
یکی از “بهانه”های مسئولان برای عدم توجه به ساخت راه های استاندارد و ایمن در استان ،ارزش زمین و عدم توانایی مسئولان برای حل این معضل بزرگ است.
انگار در اروپا یا ژاپن و کشورهایی از این دست “زمین” بی ارزش است و بزرگترین شبکه های ارتباطی و استاندارد ترین اتوبان های دنیا را در کره ای دیگر ساخته اند. بهانه های نخ نمای مسئولان کشوری و استانی برای عدم ارائه خدمت به مردم استان که در حقیقت خدمت به کل کشور است آنقدر ابتدایی و خنده دار هستند که به هیچ وجه ارزش وقت گذاشتن و گوشزد کردن را ندارند چرا که تاکید بر این بهانه ها برای فرار از “خدمت” اظهر من الشمس است .
روز گذشته خبر تصادف در یکی از جاده های مرگ استان که اتفاقا نماینده ساری چند سال است که آن را تبدیل به شعار تبلیغاتی خود کرده است منجر به “نصف” شدن یک دستگاه پیکان وانت و مرگ یکی از هم استانی ها شد.
جاده مرگ گهرباران سال هاست که بجز در تبلیغات و تعدد مرگ و میر مورد توجه قرار نگرفته است.
“محمد دامادی” که چندین بار با انتشار انواع و اقسام نامه ها در طی چهار سال گذشته از تخصیص اعتبار و “آغاز” عملیات عمرانی در این محور خطرناک سخن گفت و هنوز هم در این باره با اعتماد به نفس حرف می زند ، موفق نشد تا کار را به سرانجام برساند و مانند جاده تاکام و محور کیاسر همه روزه شاهد وارد شدن خسارات جبران ناپذیر به مردم هستیم.
دامادی که خود را یکی از فعالان استان در مورد توجه به جاده ها می داند و از قضا در کمیسیون عمران مجلس هم حضور دارد به خاطر از دست دادن پدرش در اثر سانحه تصادف که در همین جاده های نا امن مازندران رخ داد ، انگیزه زیادی برای بهبود شرایط موجود دارد. منتها تا این لحظه اتفاق خاصی را شاهد نیستیم.
از طرفی اداره کل راه و شهر سازی مازندران هم که انبوهی از پروژه های نیمه کاره و بعضا تعطیل شده از جمله کمربندی نصف و نیمه ساری، کمربندی بابل و شهرهای غرب مازندران روی دستش مانده است به بهانه نداشتن “بودجه” ،کرکره ها را پائین کشیده و بجز گشت و گذار کارمندانش در جاده ها به امورمهم دیگری اشتغال ندارد.
اکنون کار به جایی رسیده است که پیش از سفر و رانندگی در جاده های مازندران بیم و هراس “تصادف” شهروندان را رها نمی کند و مردم که از تدبیر مسئولان ناامید شده اند با انواع و اقسام “نذر و نیاز” امیدوارند که حضرت عزائیل مرحمت نموده و دست از سرشان بردارد./وارش
