به گزارش پایگاه خبری چهاردانگه نیوز: جهان مملو از زیبایی‌های توصیف‌ناشدنی است که روح انسان را تا بیکران به پرواز در می‌آورد و جان را جلا می‌دهد، زیبایی‌هایی که تنها قدرت بی‌انتهای خالقی بی‌همتا را نشان می‌دهد و رحمت او را نمایان می‌کند.
رحمتی که در تنوعِ چشم‌نواز فصل‌های رنگارنگ جای داده‌شده‌است تا نسیم الهی را از فصلی به فصل دیگر و از رنگی به رنگ دیگر بدل کند.
یکی از این زیبایی‌های کم‌نظیر فصل رنگ‌ها، پاییز است.
پاییز که از راه می‌رسد، رنگ‌های طبیعت را گرداگرد هم فرا می‌خواند تا نمایشی تکرارنشدنی را در مقابل دیدگان روزگار به تصویر کشد.
پاییز همانند دختربچه روستایی به بازیگوشی می‌پردازد و دوان دوان از راه می‌رسد و نغمه مستانه خود را سر می‌دهد، با شیطنتی زیرکانه می‌چرخد و دامن خویش را بر پهنای طبیعت می‌گستراند تا با رنگ‌های آن، درختان را از نو نقاشی کند.
نسیم خنک پاییز، درختان را به پایکوبی وا می‌دارد و آرام برگ‌هایش را رنگ‌آمیزی می‌کند تا لباس گرمی را بر تن درختان بپوشاند.
بر پیکر هر درختی ده‌ها رنگ خودنمایی می‌کند و گویا جشن رنگ‌ها به راه است، انگار طبیعت، رنگ‌ها را بر وجود درختان پاشیده‌است تا تابلویی تازه را در قاب روزگار از خود به یادگار گذارد.
قرمز و نارنجی و زرد رنگی تازه می‌شود بر پیکر درختان تا با زیبایی خود، رهگذران را افسون کند، برگ‌ها با رخت‌هایی تازه به خودنمایی می‌پردازند و گویا در پس خطوط نهفته بر روی‌شان افسانه‌ای کهن جای دارد، انگار قصه رهگذران را در درون‌شان نهان کرده‌اند و خاطراتی تکرارنشدنی را زمزمه می‌کنند.
رویاهای مدفون‌شده در این فصل بار دیگر از خاک سر بر می‌آورد و عطر عاشقی را از نو در دل‌ها زنده‌می‌کند.
آفتاب پاییزی از لابه‌لای درختان و شاخه‌ها، برگ‌های گلگون‌شده را نوازش می‌کند و در تلاطم رنگ‌های مسحورکننده شاخسارها، ترانه‌ای تازه به راه می‌اندازد.
تمام زمین و زمان انگار با این ترانه ی اساطیری هم‌خوانی می‌کنند و شکر نعمت خالق هستی را به جای می‌آورند، خاک نیز با برگ‌های سپرده شده به دست باد، پوشیده می‌شود و آوازی کهنه را به یاد می‌آورد.
صدای خِش خِش برگ‌های رنگارنگی که لالایی فصل پاییز است برای تمام کائنات تا آماده خواب زمستانی خود شوند.
عطر خاک و بوی برگ‌های خشکیده در این فصل، جنگل‌های افسانه‌ای مازندران را در بر می‌گیرد و نفسِ حیات‌بخش زندگانی می‌شود که در روح خستگان، امید را می‌دمد.
پاییز، عطری ناب دارد، همان عطر عاشقی که از وزش نسیمی کوچک گرفته تا بارشی که به مانند غرش آسمان می‌ماند، این عطر در درون‌شان موج می زند.
بی‌شک روزگار با آفرینش پاییز عاشق شد و رسم عاشقی را با رقص رنگ‌های پاییزی به جهان آموخت.
عکس: سیدقاسم موسوی کردمیری
گزارش: صائمه یوسفی گل‌افشانی
