معضلی به نام مدیران پروازی
مديران پروازي با مشكلاتي فراوانی روبرو هستند و خواسته یا ناخواسته باعث بروز مشکلات فراوانی نیز برای سایرین می شوند. بروز حوادث جاني و مالي هنگام مسافرت به محل كار، مشكلات خانوادگي براي مديران و آثار سوءتربيتي براي فرزندان آنها، سردرگمي و بلاتكليفي ارباب رجوع و كاركنان اداره مربوطه، ماموريتهاي مكرر با هدف مراجعه به محل كار و تحميل بار مالي به دستگاه مربوطه، استفاده از خودروهاي دولتي و استهلاك و تحميل بار مالي آنها به محل کار، تفويض اختيارات غيرقانوني به زيردستان براي حل و فصل امور در غياب مديران، عدم دسترسي بموقع به مدير در حوادث غيرمترقبه، خستگي ناشي از رفت و آمد رانندگي و تاثير منفي در روند كيفي و كاري مديران ازجمله مشكلات پيشروي مديران پروازي است.
همه بر این واقعیت متفق القولند که ؛مدیر باید ۱۰۰ درصد در محدوده کاری اش ساکن باشد و این یک نیاز و شرط الزامی است. بحث پروازی بودن مدیران یکی از معضلات مدیریتی منطقه است. مدیر پروازی، نیروهای تحت امرش و مردم محل خدمتش را کمتر از آن می بیند که خانواده اش را به آن منطقه بیاورد. او حاضر نیست با تمام وجود و همراه با خانواده خود عمق نیاز محل خدمتش و دغدغه های همکارانش و نیاز شهرستان را درک کند. به تعبیر ظریفی نکته سنج؛ پروازی بودن یعنی هم خدا و هم خرما و هم هسته خرما را خواستن! پروازی بودن یعنی دائماً به فکر رفت و آمد بودن! یعنی خلاف خط مشی مدیریت اسلامی و…!
صاحبنظران علم مدیریت؛ پديده مديران پروازي را پديده اي زشت، ناعادلانه، غيرقانوني و فساد آور دانسته و بر ضرورت حذف اين پديده ناعادلانه و زشت تاکید دارند. مديران پروازي در ذهن مردم القاء كننده مديريت اشرافي و همچنين بيانگر اين است كه كار اداري مدير، اولويت اول او نيست. مدیر پروازی معمولاً خانواده خود را به هر دلیل به محل خدمت خود نمی آورد ، همین امر باعث می شود تا تمام روزهای هفته را در دیار محل خدمت خود نباشد و این یعنی ؛ مسئول مورد نظر، از تمام وقت خود برای خدمت به مردم من بهره نمی برد.
این قصه سری دراز دارد…
نقل از بشار نیوز