سید عبدالرحیم محمودی در سال ۱۲۷۹ ه ش در روستای قلعه سر بخش چهاردانگه دیده به جهان گشود. پدر بزرگوارش حجّه‌الإسلام والمسلمین حاج سیّداسماعیل محمودی می باشد که خود از علمای بزرگ عصر خود بودند.
حاج سیداسماعیل، پسرش عبدالرحیم را برای فرا گیری علوم دینی به روستای اراء آورده که در آن زمان آیت الله سید شفیع ارایی که از علمای بزرگ بود حوزه علمیه ای در آنجا دایر کرده بود که علاقه مندان از روستاهای دور و نزدیک جهت کسب علوم دینی در این حوزه علمیه گرد هم می آمدند.
سید عبدالرحیم به مدت ۱۰ سال در محضر آیه‌الله حاج سیّد شفیع ارایی تلمذ نمود. حجّه‌الاسلام حاج سیّد سیف‌الله محمودی(سالیانی به کار قضاوت در دستگاه قضاء مشغول بودند) ساکن مشهد ازقول پدرشان مرحوم حاج سیّدعبدالرحیم نقل کردند؛چون مرحوم حاج سیّد شفیع فرزند نداشتند، پدرم به عنوان فرزندخوانده آن مرحوم و در منزل ایشان سکونت داشتند. زمانی که استادش سید شفیع فوت نمودند(۱۲۹۹ ش) ازجمله کسانی بودند که برای بدرقه جنازه اش تا فولادمحلّه رفتند و همچنین عمامه مبارک آقاسیدشفیع را نصف کردند و نیمی از آن را به پدرم اهداء نمودند و ملبّس به لباس روحانیت شدند.
حاج سیّد عبدالرحیم بعد از آن به مدت چهارسال در درس حضرت آیه الله حاج شیخ علی اصغر ولویی که در روستای ولویه حوزه علمیه دایر نموده بود ، شرکت کردند و از این عالم وارسته کسب فیض نمودند و سپس به ساری عزیمت نمودند.
حجت الاسلام عبدالرحیم از خطبای توانمند منطقه بودند، ایشان تبلیغات مفصّلی برای اگاهی مردم از شریعت مقدس اسلام در منطقه چهاردانگه داشتند و در منزل مرحوم حاج میکائیل شفیعی ، ازنوادگان حاج میرمحمد «برادر مرحوم حاج سیّدشفیع » و منزل مرحوم حاج میرمختار میرعمادی پدر جناب استاد حاج سیّد صالح می آمدند و به وعظ و خطابه در روستای إراء می‌پرداختند که با حضور ایشان در روستای اراء، اهل علم به وعظ وخطابه نمی پرداختند.
حجت الاسلام حاج سید عبدالرحیم محمودی در مازندران و به خصوص شهرستان نکاء مشغول تبلیغ دین بودند و از جمله کسانی بودند که در سال ۱۳۱۵ مجوّز پوشیدن لباس و منبر را در زمان رضاشاه داشتند. ( این مجوز فقط به علمای بزرگ که از طرف مجتهدین دارای اجازه بودند داده می شد )
این خطیب توانا بعد از سال ها تبلیغ مذهب حقه تشییع در ۷۹سالگی در ۱۱ تیر ماه ۱۳۵۹ در روستای قلعه سر جان به جان آفرین تسلیم و در جوار رحمت حق آرم گفت. ایشان وصیّت کردند در قسمت راه پلّه‌های مسجد روستا مسیر تردّد نماز گذاران و مؤمنین دفن نمایند.
حاج سید عبدالرحیم محمودی خط بسیار زیبا و دوق شعری داشت و اشعاری زیبایی از ایشان به یادگار مانده است.
ابیات زیر بخش از اشعاری می باشد که در در وصف و ورود بنیانگذار انقلاب حضرت امام خمینی (ره) سروده شده است.( این شعر توسط سیدمحمد مسئودیان زاده نوه مرحوم حاج سیدعبدالرحیم نقل شده است. )
مــژده ازعــالــم بـالا نـمــایــــــــــــان آمــده یوسـف ایـ_ران زمیـن ازنوبـه کنعـــــان آمده
برمشام ازسوی پاریس بوی چون جان آمده همچنان بوی گل و شیرین زبستــــان آمـده
میـ___ر اورنـگ عـدالـت مصـدر احکـام حــقّ بـر ویـران کـــــــردن کـاخ حـریـفـــــان آمـده
خـرّم وخـوشـدل تمـام مــــــردم ایران زمیـن هجـرت آن پیشـوای دیـن به پایـــان آمــــده
جـمـع آیـات عـــــــظـام وجـمـلـه ایـرانـیــــان بـراستـقــبـال آن مــــــاه درخـشـــان آمـده
درهزار وسیصـد و نـود ونـــه آن بـحـرعـلــــم بــهـــــــــر اخـراج رژیـم آل سـفــیـان آمـده
هست محمودی برایت چون اویس آندرقــرن این سخن‌ها بهـرتـو موری سلـمــان آمـده
حجت الاسلام حاج سید عبدالرحیم محمودی شعر زیر را در رثای پدر عالمش آیت الله حاج سید اسماعیل سروده است
تاریخ فوت مرحوم خلد مقام حاج آقا والدحاج آقا سید اسماعیل محمودی رضوان الله علیه عرض شد
سروش غیب رسیده زکـــردگار جلیل به سوی ناصر اسلام حاج سید اسماعیل
بهار عمــــــر به آخر رسیده ماه رییع مقام تو به جنان است خود نمـــــا تعجیل
بیا به روضه رضـــــوان به دیدن جدت که منتظر به قدومت شدند نــــــوح و خلیل
نشسته فاطمه ، حمزه و دیگر طیار شه نجف علی و حسن ، حسین و عقیل
چو عازم سفر آخرت شـــد آن واعظ نشسته روح شریفش به شهپر جبریـــل
بدن به وادی قـــــــم رهسپار گردیده که هست مهبــــط انوار فیض، رب جلیل
دریغ و درد از آن عالمی که در منبر بـــــودی مبین احکـــــــام شرع خیر خلیل
دریغ و آه از آن عندلیب خوش گفتار زعصر علـــم نصحیت به خلق بوده دلیل
هزار حیف به مغرب،غروب کرده چو ماه دیگــــــــر طلــــوع ندارند از کثیر و قلیل
فغان و آه از آن فاضـــــل خجسته بیان نـــــــــــزاد مادر دهر زمانه اش چو مثیل
نمود ز عالم هستی وداع سوی جنان روانه شد کــــــه ببیند جزای لطف جزیل
پرید بلبل گلزار احمــــــدی به بهشت گلاب می رود از دیده های قوم و قبیل
به عمر خویش ببالم برای همچو پدر کــــــه روزگار نبیند به خود نظیر عدیل
رسید بانگ که محمودی یا سخن کم کن کــــــــه این فراغ فتاده به صور اسرافیل
هزار سیصد و هفتاد و هشت از هجرت به گفت خالق من حسبی و نعم الوکیل
سیدعبدالرحیم محمودی مازندرانی
دست خط و مهر سید عبدالرحیم محمودی
سنگ قبر حاج سید عبدالرحیم محمودی
نویسنده: سیدابوالحسن شفیعی
خدا رحمتش کند روحش شاد
با تشکر از زحمات جناب آقای شفیعی
و مسئولین محترم چهاردانگه نیوز
خداوند حاج سید عبدالرحیم و پدر بزرگوارشان حاج سید اسماعیل را رحمت کند.
معرفی بزرگان منطقه چهاردانگه کار بسیار زیبایی است که امیدوارم ادامه پیدا کند.
با تشکر از عزیزان چهاردانگه نیوز
خداهردو بزرگوار رو رحمت کنه از افتخارات منطقه و استان بودند.
حیف که الان محلات از وعاظ و روحانیون برجسته خالی شده و همه ی بزرگان به شهرهای بزرگ رو آوردند!