معرفی مهمترین جاذبه های گردشگری بخش چهاردانگه

 اختصاصی پایگاه خبری چهاردانگه: بخش تاریخی و زیبای چهاردانگه با ۱۵۰۰ کیلومتر مربع وسعت با ۹۵ روستا و آبادی و یک شهر و جمعیت ساکن ۲۰۰۰۰ نفر  در جنوب شهرستان ساری واقع شده و یکی از وسیع ترین بخش های استان مازندران می باشد.

 

بخش چهاردانگه با قرار گرفتن در مسیر ترانزیتی مازندران ، سمنان ، مشهد و یزید ( از طریق جاده  جندق ) و همچنین با توجه به تنوع آب هوایی ( دارای آب هوای معتدل خزری در قسمت شمالی بخش، آب هوای کوهستانی در قسمت میان بند بخش و نیمه بیابانی در قسمت جنوبی بخش )، جنگل های انبوه، چشمه های آب معدنی ، آبندان ها ، آبشار ها ، اماکن تاریخی و زیارتی ، گیاهان دارویی و فرهنگ بومی غنی پتانسیل بسیار مناسبی برای  گذراندن تعطیلات را دارد تا دور از هیاهوی شهر در فضای دلربای آن تجدید قوا نمایند.

 

---

 

در این قسمت تعدای از مهمترین اماکن گردشگری بخش چهاردانگه معرفی می شود. 

 

جاده ساری – کیاسر

جاده ساری – کیاسر حلقه اتصال شمال به شرق و جنوب کشور است که از بخش چهاردانگه عبور می نماید. این جاده جنگلی خود یکی از جاذبه های گردشگری بخش چهاردانگه می باشد.

 

……………………………………………………………………….

 

شهر کیاسر

 

شهر کیاسر مرکز بخش چهاردانگه در ۷۰ کیلومتری جنوب شهر ساری واقع شده است. این شهر دارای آب و هوایی بسیار متبوع در فصل بهار و تابستان می باشد به همین دلیل در ایام نوروز و تابستان شاهد حضور چشمگیر مسافر در این شهر می باشیم.

 

 ……………………………………………………………………….

 

 امامزاده محمود میر عماد الدین

مقبره امامزاده محمود میر عماد الدین در روستای وری واقع شده است. محمود میر عماد الدین از نوادگان امام موسی کاظم (ع) می باشد.

 

……………………………………………………………………….

 

امام زاده شمس الدین کوات

مقبره این امامزاده در روستای کوات در کنار جاده ای که به سورت منتهی می شود قرار دارد. ساختمان آن به ثبت میراث فرهنگی کشور رسیده است.

 

………………………………………………………………………. 

 

امامزاده میر افضل

میر افضل از فرزندان میر عماد الدین می باشد و مقبره آن در روستای تیله بن قرار دارد.

 

……………………………………………………………………….

 

چشمه سورت

در نزدیکی این چشمه در گذشته های نه چندان دور روستایی وجود داشت به نام سورت. اکنون تقریبا اثری از این روستا وجود ندارد، اما کسانی از این روستا به پاخاستند که در تاریخ مازندران ماندگار شدند و یا فامیلی های زیادی در شهر ساری و جاهای دیگر زندگی می کنند که خاستگاه شان سورت بوده است. نمونه آن مسجد مصطفی خان ساری می باشد که توسط یکی از همین سورتیجی ها ساخته شده است.

 

این چشمه در نزدیکی روستای اروست واقع شده است و با شهر ساری نزدیک به ۱۰۰ کیلومتر فاصله دارد. آن چه این چشمه را از هر نظر منحصر به فرد نموده است ساختار پلکانی و طلایی رنگ این چشمه می باشد که چشم هر تماشاگری را خیره می نماید.

 

چشمه های اسرار آمیز باداب سورت مشتمل بر سه چشمه با آب های کاملاً متفاوت از لحاظ رنگ بو مزه می باشند. یکی از این چشمه ها دارای آبی بسیار شور می باشد و دارای دریاچه ای کوچک است که عمدتاً در تابستان برای شنا و آب درمانی استفاده می شود. در قسمتی از کف این دریاچه حفره ای عمیق به نام برمودای اروست وجود دارد.

 

در کناره های این دریاچه نیز رسوبات سیاه رنگی وجود دارد که همراه با آب دریاچه جهت درمان دردهای کمر و پا٬ امراض پوستی٬ روماتیسم و میگرن سودمند است. همچنین به علت شوری زیاد این دریاچه و دارا بودن املاح و مواد معدنی فراوان به هیچ عنوان در فصل زمستان یخ نمی زند و هیچ جانوری نیز در آن زیست نمی کند. دو چشمه دیگر که در مجاورت این چشمه قرار دارند، بسیار کوچکتر هستند و به اکسیر حیات معروف اند. همچنین دارای آبی به رنگ نارنجی و کمی ترش مزه اند که به صورت دائمی و نشتی همانند نوشابه ایی گاز دار از دل زمین می جوشند. همچنین در اطراف دهانه چشمه ها کمی رسوب اکسید آهن نشسته است. آب های رسوبی چشمه های باداب سورت در مسیر جریان خود از بالای کوه به پائین طی هزاران سال مانند آبشاری پلکانی با هنرنمایی خود دهها حوضچه کوچک بسیار زیبا در رنگ های نارنجی، زرد، قرمز و طلایی در اندازه های مختلف ایجاد کرده است که اسراری از دنیای مستور و پوشیده طبیعت بکر و دل انگیز را به نمایش گذاشته است. در یکی از این حوضچه ها که عمق نسبتا خوبی دارد و شبیه به یک جکوزی طبیعی است برخی از گردشگران وارد آن می شوند و در آن آبتنی می کنند. چشمه های باداب سورت از نوع ژئوپارک محسوب شده و همزمان با آخرین چین خوردگی البرز در پلیوستوسن و پلیوسن که دوران چهارم زمین شناسی می باشد، شکل گرفته است. البته این چشمه ها بسیار جوان هستند چرا که اگر چشمه های باداب سورت اروست را پیاده صدها متر به سمت شمال طی مسیر کنید در ارتفاعات به باداب سورت قدیمی می رسید که به گودال زمان معروف است بطوریکه اگر وارد آن شوید به قدری مبهوت خلقت خداوند می شوید که گذر زمان را فراموش می کنید. البته این چشمه صدها سال است که خشک شده است، اما آثار بسیار زیبایی از آن باقی است و اگر این چشمه جوشان بود بدون شک جزو عجایب هستی به شمار می رفت.

 

دیدار از چشمه و حوضچه های باداب سورت خستگی را از جان گردشگران بیرون می کند و چشمان کنجکاو  و حقیقت جو در کنکاش مناظر طبیعی جنگلی و کوهستانی پیرامون تا دوردست ها مبهوت و خیره می ماند. خیال انگیزترین صحنه های منطقه به هنگام طلوع و غروب خورشید است که تلالو نور خورشید در حوضچه ها و انعکاس نور آنها همراه با سایه روشن طبیعت اطراف جلوه های تحسین برانگیز از موهبت خداوندی را به جلوه گری می گذارد که این چشم اندازهای چشم نواز هیچگاه از روح و ذهن فراموش نمی شود و بارها و بارها طبیعت دوستان را به تماشای خود فرا می خواند.

 

 از آنجائیکه آب چشمه از هر مسیری حرکت کند پلکان ها و آثار زیبایی از خود بر جای می گذارد، در گذشته های خیلی دور که آب چشمه بسیار زیاد بوده است بر روی سرزمینی به مساحت حدود سه هکتار پلکان ها و آثار بسیار زیبایی ایجاد کرده است. البته در ۲۰۰ سال اخیر آب چشمه کمتر شده است و فقط آب بر روی حدود ۱۰۰۰ متر مربع از پلکان ها جریان دارد و بقیه پلکان ها که آب از روی آن جاری نیست مانند چشمه های پاموکاله ترکیه به رنگ سفید خود نمایی می کند.

 

– در کشور ترکیه مشابه این چشمه ها با نام پاموکاله به صورت رسوبات سفید رنگ آهکی وجود دارد که نسبت به چشمه های اروست خواص درمانی و وسعت کمتری دارد و در زبان محلی به آن قلعه سفید یا قصر سفید می گویند که البته به علت اینکه منطقه آزاد گردشگری است و حمایت های زیادی از آن شده است، گردشگران زیادی را جذب خود می کند. ما نام برند چشمه های باداب سورت اروست را به علت طلایی رنگ بودن، قصر طلایی انتخاب کرده ایم. البته این امر به معنای وجود کاخ در کنار چشمه ها نمی باشد! در برخی از کشور ها نیز آثاری شبیه به باداب سورت وجود دارد که طبق بررسی های به عمل آمده به هیچ عنوان چشمه نیستند و حداکثر تا ۱۰ درصد شبیه این اثر هستند. در مجموع چشمه های باداب سورت اروست با توجه به ویژگی های منحصر بفردش در دنیا بی نظیر است و می توان ادعا کرد که در این کره خاکی چشمه دیگری مانند این وجود ندارد.

 

– پیگیری برای ثبت این اثر بی نظیر از سال ۱۳۸۵ا آغاز و سرانجام در سال ۱۳۸۷ به عنوان دومین اثر طبیعی ملی ایران به ثبت رسید و هم اکنون در انتظار ثبت جهانی و خواهر خوانده شدن با چشمه های پاموکاله ترکیه می باشد.

 

……………………………………………………………………….

 

 

آب بندان الندان( پله)

منطقه ی گردشگری الندان (پله) که از بی نظیر ترین مناطق گردشگری در ایران است، مانند یک تابلوی نقاشی می باشد. فصل بهار آن تمام مکان سبز سبز و پاییز آن مانند تابلوی نقاشی و زمستان آن پوشیده از برف و مثل مردمان این دیارسفید و پاک است. درختان سر به فلک کشیده و آبندان پله جلوه ی خاصی به این منطقه داده است.

 

آب بندان الندان (پله  که در نزدیکی روستاهای الندان و ازنی واقع شده است در دل جنگل های سر به فلک کشیده و وسیع پله قرار گرفته است. جنگل های پهن برگ با ارتفاع بسیار زیاد و آب بندان وسیع داخل آن منظره ای بی بدیلی را خلق کرده است. وسعت این آب بندان ۱۷ هکتار می باشد که در موقع بارندگی به ۳۰ هکتار نیز می رسد.

 

نزدیک ترین راه رسیدن به این آب بندان از طریق روستای ازنی می باشد . جاده تا روستای ازنی آسفالت می باشد و از آنجا تا آب بندان تقریبا فاصله یک و نیم کیلومتری دارد که آسفالت نیست.

 

راه دیگری دسترسی به این آبندان از طریق  سه راه الندان می باشد.

 

اطراف آبندان در اوایل بهار محل رویش گل بنفشه، الزی (پیازچه وحشی) و انواع سبزی های معطر و دارویی می باشد. در نزدیکی آبندان الندان (پله) درخت چه های ازگیل و ولیک وجود دارد که پذیرای مهمان خود در فصل پاییز می باشد.

 

جالب است بدانید آب این آب بندان فقط از طریق نزولات آسمانی تامین می شود و هیچ رود خانه ای به سمت آن جریان ندارد. نحوه قرار گیری و نوع خاک آن باعث شده است در اثر اندک بارانی تمام آب های باران و برف به سمت آن جریان پیدا کند و عدم نفوذ پذیری خاک آن باعث شده است ماندگاری آب را در این آب بندان زیاد نماید.

 

در فصل زمستان محل سکونت اردک های وحشی می  باشد . سال های اخیر با رها سازی ماهی در این دریاچه کاربرد های آن افزایش پیدا کرده است.

 

در آن سوی آب بندان الندان (پله) رودخانه ای جریان دارد که آب گواری آن برای نوشیدن بسیار مناسب است ، چون از سرچشمه ی این رودخانه تا محل اتصال آن به زمین های کشاورزی هیچگونه سکونت گاه انسانی وجود ندارد تا آب آن را آلوده نماید.

 

نقل قولی جود دارد و ریش سفیدان محل آن را مطرح می نمایند آنچه کم امروز آبندان الندان (پله) را تشکیل می دهد قبلا شهر بوده که از بین رفته است.

 

اما در گذشته های نه چندان دور محل فعلی آبندان پله محل رویش گیاهی به نام گاله ( galeh ) بوده که مردم روستاهای اطراف در گذشته برای پوشش بام های خود از آن استفاده می کردند.

 

آب بندان الندان (پله) دارای امکاناتی از قبیل: دستشویی، قایق موتوری و پدالو می باشد که می تواند در ایام تعطیلات برای مسافرین محترم خاطره انگیز باشد.

 

اثر طبیعی دریاچه الندان بخش چهاردانگه ساری با قدمت کواترنری به شماره ۲۶۳ مورخ ۲۳ آبان ماه امسال ( ۱۳۹۴ ) در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.

 

توجه: ستاد اسکان اداره آموزش و پرورش چهاردانگه چهار اتاق در روستای الندان برای اسکان مهمانان نوروزی فراهم کرده است.

 

……………………………………………………………………….

 

دریاچه چورت (میانشه)

 

دریاچه (میانشه ) چورت در ارتفاع ۱۲۰۰ متری در عمق جنگل های انبوه چورت در فاصله ۵ کیلومتری روستای چورت واقع شده است.

 

آنچه‌ هم‌اکنون به عنوان دریاچه چورت یا همان میانشه شناخته می‌شود، یک عارضه طبیعی به نسبت جدید است. بومیان و بویژه سالمندان می‌گویند در یاچه چورت در سال ۱۳۲۰ بر اثر زمین لرزه و رانش زمین مسیر آب چشمه‌ای که در کنار دریاچه قرار داشت، بسته می‌شود و همین امر موجب شکل‌گیری این دریاچه شده است. وسعت دریاچه حدود ۵/۲ هکتار است و محلی ها به آن، دریاچه میانشه هم می گویند اما به دلیل نزدیکی آن به روستای چورت به این نام خوانده می شود.

 

وقتی به دریاچه می‌رسی اولین چیزی که نگاه هر کسی  را به خود جلب می‌کند، باقیمانده تنه درختان در میان دریاچه است که سایه آن در شفافیت آب باعث عظمت دریاچه شده است.

 

متاسفانه این دریاچه فاقد امکانات گردشگری می باشد و اما حسن بزرگ آن در بکر بودن دریاچه و اطراف آن است که تا اندازه از دست درازی انسان مصون مانده است.

 

……………………………………………………………………….

 

 

آب بندان کیاسر

 

این آب بندان با وسعت ده هکتار در سه کیلومتری جاده ساری – کیاسر به سمت روستای لالا قرار گرفته است. قرار گرفتن در یک دشت همواره و جاده آسفالته آن، می تواند زمینه ساز یک سرمایه گذاری مناسب برای جذب گردشگری در منطقه باشد. به خصوص در فصل بهار که دشت کیاسر لبریز از گل لاله و شقایق است و مناظر فوق العاده ای ایجاد می شود. آب این آبندان برای کاشت صیفی و زمین های شالیزاری مورد استفاده قرار می گیرد. متاسفانه در این مکان، امکانات لازم برای گردشکری مهیا نشده است.

 

……………………………………………………………………….

 

آبندان سرخ ولیک

 

این آبندان در نزدیکی روستای سرخ ولیک واقع شده است.

 

……………………………………………………………………….

 

پارک ملی شاهدژ

 

……………………………………………………………………….

 

 

حیات وحش دودانگه و چهاردانگه

 

……………………………………………………………………….

 

پارک جنگل سرما

 

این پارک بسیار زیبار در نزدیکی شهر کیاسر در کنار جاده اصلی واقع شده است. هر سال شهرداری کیاسر امکانات اولیه را برای مسافران نوروزی فراهم می نماید.

 

توجه: ستاد اسکان اداره آموزش و پرورش چهاردانگه اسکان نوروزی برای مهمانان عزیز در شهر کیاسر فراهم کرده است.

 

……………………………………………………………………….

 

دشت شقایق و لاله چهاردانگه

 

یکی دیگر از جاذبه های گردشگری منطقه رویش گلهای لاله ، شقایق و بنفشه می باشد که به دشت های وسیع منطقه جلوی ویژه ای می بخشد.

 

……………………………………………………………………….

 

روستای برد ماسوله چهاردانگه

 

……………………………………………………………………….

 

روستای مالخواست ابیانه مازندران

 

……………………………………………………………………….

 

قله و قلعه شاه دژ

قله شاه دژ با ارتفاع ۲۹۸۰ متر، بلند ترین قله شهرستان ساری می باشد. در بالای این قله ،قلعه ای تاریخی خود نمایی می نماید که مربوط به دوره مازیاربن قارن می باشد.

 

قلعه شاه دژ

این اثر تاریخی ارزشمند بر بالای قله ای به همین نام قرار دارد. از تاریخ بنا و بانیان آن اطلاعاتی در دست نیست. با توجه به اهمیت این دژ تا کنون کار باستان شناسی بر روی آن انجام نگرفته تا از زاویه های پنهان آن مطلع شویم. گرچه تاراج بران میراث فرهنگی هر از چند گاهی اقدام به حفاری آن نموده و این اثر تاریخی ارزشمند را در حال نابود نمودن هستند.

 

در کتاب های تاریخی از قلعه شاه دژ به قلعه اولاد و ایلال نیز نام برده شده است.

 

ظهرالدین مرعشی در کتاب تاریخ مازندران، طبرستان و رویان این قلعه را در هزار جریب می داند و چنین می نویسد: « ….. نایب داعی سید قاسم را بگرفت و به شاه دز هزار جریب فرستاد» ( مرعشی ص ۹۴)

 

اعتماد السلطنه در کتاب التدوین چنین می نویسد: «قلعه ایلال که اکنون به قلعه اولاد می گویند در سواد کوه است…» ( التدوین ص ۲۹۹)

 

عباس اقبال آشتیانی در تاریخ مغول در مورد این قلعه چنین می نویسد: «قلعه ایلال که یکی از قلاع ولایت لاریجان است» ( تاریخ مغول ص ۴۷)

 

ملا شیخ علی گیلانی مولف تاریخ مازندران دژ ایلال را قلعه اولاد می داند.

 

اسماعیل مهجوری در کتاب تاریخ مازندران جلد اول قلعه شاه دژ را همان قلعه ایلای می داند و به شرح ذیل معرفی نموده است. ( تاریخ مازندران – مهجوری ج ۱ ص ۲۲۸)

 

کوهستانی که در جنوب مازندران گسترش یافته و از مرز باختر به شکل قوسی به خاور کشیده شده است در هر بخشی به نامی خوانده می شود. در حد فاصل سوادکوه و استراباد هزار جریب نام دارد و سرزمین آن به دو بخش تقسیم شده است. چهاردانگه و دودانگه. چهاردانگه نیز سه قسم است: چهاردانگه سورتچی ، چهاردانگه مسعودالملک و جهاردانگه شهریاری. قسمت مهم دشت دودانگه که از جنوب و شمال به کوهستان متصل است فریم نام دارد و بخشی از کوه که پایین پایه آن دره سعید آباد و دهکده بندبن است و از سوی دیگر به دهکده های فینسک و تلاجیم و تمام کوه و ملاده منتهی می شود و به شهریار کوه موسوم بوده امروز به نام سوته رجه مشهور است و شاید نام قدیم آن به اسپهبد شهریار باوند منسوب باشد. بخش دودانگه به روزگاران اسپهبدان باوندی هزاران حوادث گوناگون به خود دیده است و حکیم فردوسی راجع به سپید دز آن اشعاری دارد. خلاصه اینکه در برابر و پیوست به کوه ایلال دودانگه کوهی است سر به فلک کشیده که آن را شاهدز می گویند. این دژ بسیار بلند و سهمگین تنها یک راه دارد، آن هم سخت و دشوار و بربالای گردنه آن نزدیک به محوطه داخلی دیواری است که بیرون آن با سنگ و درونش با آجر ساخته شده است. در بالای گردنه نشانی از دروازه دژ دیده میشود. قسمت داخلی کوه که اکنون چراگاه گوسفندان است، روزی پناهگاه و سنگرگاه اسپهبدان باوندی بوده است. داخل دژ در یک گوشه آخور سنگی دیده می شود و در سوی دیگر تونلی است دراز که دژ را به محلی اتصال می دهد(در سال های اخیر چند نفر برای پیدا کردن پایان آن قسمتی راه پیمودند و مقداری هم با طناب رفتند، ولی چون احتمال خطر وجود داشت برگشتند)قسمت دیگر این کوه چاهی است به عمق تقریبی ۵۰ متر. داخل این چاه طاقی بزرگی است که از آنجا اطراف بیرون به خوبی دیده میشود.خط ارتفاع طاق بر برپایه کوهی عمود است و در میان دره راهی است به روستاهای لنگر و بالا ده. احداث طاق نشان می دهد که این محوطه در روزگار اسپهبدان جای دید بانان بوده و مسلما محیطی که امروز به شکل چاه در آمده است در آن سال ها پلکانی داشته که از دژ به دیدگاه رفت و آمد می شده است.

 

افزون بر این از دیواره بیرونی این کوه تا دره و دیواره کوه مقابل لوله های ساروجی یا فلزی کشف شده است و می رساند که در آن سال ها آب چشمه باریک ایلال،یا کوهی دیگر با این لوله های مصنوعی به شاهدژ می رفته است. با این توضیح دور نیست که زنان حرمسرای محمد خوارزمشاه به این دژ آمده باشند که هم به کوه قارن و دهستان و هم به آبسکون وتمیشه(امروزه ویرانه های شهر تمیشه در محل آبادی سَرکلاته ، مرکز دهستان چهار کوه ، در بخش مرکزی شهرستان کُردکوی ، در استان گلستان ، در حدود یازده کیلومتری جنوب غربی شهر کردکوی و شش کیلومتری جنوب راه اصلی کردکوی ـ بهشهر واقع است (ایران . وزارت کشور، ص ۵۷؛ رزم آرا، ج ۳، ص ۱۵۳؛ فرهنگ جغرافیائی آبادیها ، ج ۲۹، ص ۸۸) نزدیک است و شاهراه قدیم عراق و خراسان اتصال دارد.

 

توجه: ستاد  اسکان اداره آموزش و پرورش منطقه چهاردانگه یک واحد خانه معلم جهت اسکان مهمانان نوروزی در روستای لنگر آماده نموده است

 

 ——————————————————————————————————-

سایت موزه محوطه باستانی وستمین

 

  در جریان عملیات حفاری به منظور انتقال خط لوله گاز از دامغان به نکاء محوطه ای باستانی نمایان شد که بعد از انجام تحقیقات و کاوش مشخص شد این محوطه بقایای یک گورستان دوره اشکانی است.تعدادی از  گور از دخمه‌های کشف شده سالم هستند. شماری اشیاء نیز در لابه لای گورها کشف شده اند که عبارت هستند از:ز سفالینه، ابزار جنگی، سرپیکان، سر نیزه، شمشیر، اشیای تزیینی، گوشواره، دستبند، گردنبند های مهره ای و….

 

 پس از باز شدن تعدادی از این گورهای دخمه‌ای مشخص شد  که در هر یک از گورها چند نفر تدفین شده‌اند، به این ترتیب که هر بار درب گور باز شده و جسد دیگری در آن قرار می‌گرفت، علاوه بر کشف اشیاء در فضای دخمه‌ای، در فضای مستطیلی نیز در لابه لای خاک در عمق‌های مختلف ظروف سالم و شکسته سفالی کشف شد.

درقسمت شرقی گورستان، گورهای چاله ای با شیوه تدفین طاقباز کشف شده است .

 

 معماری گورها متشکل از یک فضای مستطیلی به عرض ۷۰، طول حدود ۱۷۰ و عمق ۲-۲٫۵ متر است که در فضای گور به سمت دیوار غربی دخمه ای زده شده و فضای گنبد گونه ای به ارتفاع ۵/۱-۷/۱ ایجاد شده که در داخل آن تدفین انجام می گرفته است.

 

 در این نوع تدفین بعد از به خاکسپاری، اشیای متعلق به فرد کنارش قرار داده می شده و با استفاده از لاشه سنگ و ملات گل ورودی گور را مسدود می کردند.

 

محوطه باستانی وستمین چهاردانگه ساری به شماره ۳۱۳۳۸ در فهرست آثار ملی ثبت شد.

 

 

 

 گور دخمه ای وستمین

 

 

……………………………………………………………………….

 

آبشارها:

 

آبشار اوپاش پاش:

این آبشار که در نزدیکی روستای مازارستاق قرار دارد. این آبشار در اثر خروج آب آبندان پله بعد از پیمودن ۶ کیلومتر از داخل کوه که در او فروشونه وارد شده بود از این نقطه خارج می شود و تشکیل آبشار بسیار زیبایی می دهد.

 

 

……………………………………………………………………….

 

  آبشار او جرجری

 

این آبشار بسیار زیبا در نزدیکی روستای باباکلا واقع شده است. بعد از رسیدن به روستای باباکلا یک مسافتی نیم ساعتی را باید در دل جنگل و همچنین زمین های شالیزاری پیمود تا به این آبشار بسیار زیبا رسید.

 

……………………………………………………………………….

 

آبشار سنگ لوه

 

این آبشار در نزدیکی روستای کیاده وجود دارد

 

……………………………………………………………………….

 

آبشار هفت چشمه

 

این آبشار بسیار زیبا در نزدیکی روستای عالیکلا قرار دارد.

 

……………………………………………………………………….

 

آبشار اِمِدوا پایین ده

 

چشمه و آبشار امدوا در غرب روستای پایین ده و جنوب غربی منطقه دوسرشمار و شرق روستای تیلک قرار دارد.

 

……………………………………………………………………….

 

آبشار نوک پشت

 

آبشار و چشمه  زیبای نوک پشت در شرق کوه نوک قرار دارد، کوه نوک در جنوب غربی روستای پایین واقع است و فاصله ی پایین ده تا چشمه ی نوک پشت حدود چهار کیلومتر می باشد

 

 ……………………………………………………………………….

 

 

 

آبشار کارنام

 

این آبشار در نزدیکی روستای کارنام واقع شده است.

 

 

منابع:

۱-   مرعشی، ظهیرالدّین، تاریخ طبرستان و رویان و مازندران، به کوشش محمد حسین تسبیحی، انتشارات شرق، چاپ دوم، تهران.۱۳۶۱

۲-   اعتمادالسلطنه، محمد حسن خان،  تاریخ طبرستان، مقدمه، تحشیه و تعلیقات میترا مهرآبادی، انتشارات دنیای کتاب، چاپ اول، تهران.۱۳۷۳

۳-   مهجوری اسماعیل ، تاریخ مازندران ، ج ۱، توس ، ۱۳۸۱

۴-   اقبال آشتیانی ، عباس، تاریخ مغول ، تهران ۱۳۶۴

۵-   علی گیلانی ، شیخ علی، تاریخ مازندران.. به تصحبح و تحشیه منوچهرستوده. ازروی چاپ ۱۳۵۲

۶-   رزم آرا، فرهنگ جغرافیایی ایران (آبادیها)، ج۳ ،