اختصاصی پایگاه خبری چهاردانگه: یکی از معلمانی که خالصانه برای پیشرفت بخش چهاردانگه به خصوص تاسیس دبیرستان زحمت کشیدند و خیلی از معلم های امروزه افتخار شاگردیشان را دارند استاد مهدی محمدنژاد می باشد.
مهدی محمدنژاد، فرزند احمد در سال ۱۳۱۶ در کیاسر مرکز بخش چهاردانگه شهرستان ساری، در یک خانواده مذهبی دیده به دنیا گشود. تحصیلات ابتدایی را در کیاسر به پایان رساند و سپس برای ادامه تحصیل در مقطع متوسطه راهی ساری شد. ایشان موفق به اخذ لیسانس ادبیات و علوم انسانی از دانشگاه تهران شد. ایشان بیش از چهل سال در دبیرستانها و دانشگاههای استان، خستگی ناپذیر به پرورش نوگلان این مرز و بوم همت گماشت.
ایشان علاقه وافری به تحقیق، به خصوص در مورد فرهنگ و تاریخ منطقه چهاردانگه داشت و در همین راستا مقالات متعددی از خود در مجلات و کتاب ها به یادگار گذاشت. تحقیقات و دست نوشته های ایشان در بررسی احوال و اقوام مختلف مازندرانی و تاریخ و ادبیات آنها نشان از علاقه و تسلط بر فرهنگ بومی و منطقهای دارد. با وجود اینکه قدرت قلم ایشان در زمینه قصیده، غزل و سایر قالبهای شعری ستودنی است اما ارادت ویژه به خاندان پیامبر (ص) و به ویژه امام حسین (ع) و فرهنگ عاشورا سبب شد اولین جلد از آثارشان را بیشتر به نوحه ها و مرثیه ها اختصاص دهند که متاسفانه علی رغم تمام تلاش ها در تایپ و آماده سازی این اثر، دست اجل فرصت تکمیل، تصحیح نهایی و چاپ را به ایشان نداد و در حالی که همچنان بیوقفه به تعلیم فرهنگ و ادب اسلامی، ایرانی و بومی مشغول بودند. در مرداد سال ۱۳۸۱ بر اثر ضایعه مغزی دار فانی را وداع گفتند و به ملاقات حضرت دوست شتافتند.
با تشکر از فرزند بزرگوارش کوروش محمد نژاد که این عکس را جهت انتشار در اختیار پایگاه خبری چهاردانگه قرار دادند.
استاد محمد نژاد در سن ۲۵ سالگی
استاد محمد نژاد و مادرش و پسرش کوروش
خدا رحمتش کند ودر این روز مبارک سلام و درود بر روح بزرگ تمام فرهنگیان رخت بر بسته از بین ما خصوصا فرهنگیان زحمتکش چهاردانگه، محمد نژاد ها. سیاوشیان ها. عزیزی ، رنجبر و امینی ، آهنگری ، موسویها و تمام دوستانیکه هنوز صدای رسای بابا وآب در دشت ذهنمان طنیین آنداز است.
کاش میشد غزلی از این معلم و یا آثاری را منتشر می کردید . اگر تصویر سوم نبود چقدر خوب بود.
کروات خیلی بهشون می‌یومده‌ها!!!! خدا بیامرزدشون جاشون بهشت باشه.
خداوند ایشان را بیامرزد. حقیقتا ایشان جز معدود افرادی بودند که به چهاردانگه و وطنشان عشق میورزیدند و برای احداث دبیرستان کیاسر خیلی زحمت کشیدند و از بعضی از دبیران قدیمی کیاسر از جمله زنده یاد چنگیز وطنی خودم شنیدم که آمدن ما به کیاسر به هیچ وجه جنبه مادی نداشته و به خاطر خدا و گل روی حاجی محمدنژاد به کیاسر میایم. خداوند تمام دبیران آسمانی ما را قرین رحمت خویش قرار دهد.
ایشان دبیر بنده در سال ۱۳۶۴ بودند خدا رحمتشان کنه مردی باسواد و فرهیخته ای بودند