سهم مردم مازندران از برداشت جنگل چقدر است؟ + تصاویر

اختصاصی پایگاه خبری چهاردانگه ساری: خداکرم جلالی رئیس سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور گفت در برنامه‌ریزی جدید تغییراتی در بهره‌برداری از جنگل‌های شمال ایجاد شده است، بهره ‌برداری‌های غیرمنطقی ممنوع شده و تنها درختان آفت‌زده، افتاده و خشک ‌شده از جنگل‌های شمال بهره‌برداری می‌شود. ( لینک خبر )

در عکس هایی که از جنگل های دودانگه و چهاردانگه ساری در شهریورماه ۱۳۹۳ گرفته ام و در ادامه می آید، قطع سرسام آور درختان جوان و پیر را نشان می دهد. اجساد درختان تنومند و جوان در کنار جاده های جنگلی افتاده، دل هر رهگذری را مالامال اندوه می نماید. بر اجساد درختان باید مرثیه خواند و به حال جنگل های مازندران به جای اشک، خون باید گریست.

روزگاری نه چندان دور، دولتمردان عامل نابودی جنگل ها مازندران را دامداران و روستاییان حاشیه نشین جنگل می دانستند. سیم خاردارهایی دور جنگل کشیدند تا ورود مردم و دام روستاییان را به عرصه جنگل ناممکن نماید تا درختان در فضای امن رشد کنند. دیگر روستاییان حق نداشتند برای ساخت و ساز خانه هایشان در خواست چوب جنگلی نمایند، چون با اختصاص چند اصله درخت افتاده به روستاییان امکان نابودی جنگل وجود داشت!!

وقتی روستاییان دیدند عرصه برای زندگی روستایی تنگ شده، نگهداری از دام سخت و تهیه هیزم برای رفع نیاز انرژی سخت تر و هزینه ساخت و ساز در روستا زیاد، روستاییان ساده دل و با صفا که تولید کننده بودند، دام ها را به فروش رساندند و از روستاهای خود مهاجرت نمودند و به شهرها آمدند تا بزرگترین عامل نابودی جنگل های مازندران از بین برود! غافل از اینکه روستاییان خود بهترین نگهبان جنگل بودند، با درختان انس دیرینه داشتند و در موقع آتش سوزی اولین نفراتی بودند که برای مهار آتش خود را به خطر می انداختند.

اما قطع بی رویه درختان ادامه داشت، این بار نه توسط مردم بلکه توسط شرکت های دولتی، نتیجه این همه برداشت، چیزی جزء تغییر شدید آب هوایی، سیل های ویرانگر که هر از گاهی جان و مال مردمان شمال کشور را به یغما می برد، نبود. اما سوال اساسی مردمی که از کنار درختان تنومند قطع شده عبور می نماید و یا اجساد درختان سوار بر کامیون ها را نظاره می کنند، این است که «پس سهم ما از این موهبت الهی و این همه برداشت از جنگل ها چقدر است؟! » منبع در آمدی که فقط سود خالص است. درختانی که رویش و پرورش آن، فقط لطف الهی بود و بشر هیچ گونه هزینه ای برای آن صرف نکرده است.

بلی، درخت موجود زنده است و مانند تمام موجودات زنده عمری مشخص دارد. درختان پیر و فرسوده و بیمار باید از سطح جنگل ها برداشت شود تا رشد درختان جوان سرعت گیرد. برداشتی کاملا علمی، بدون آسیب رساندن به نهال های جوان. اما در برداشت از جنگل های شمال شاهد قطع کامل درختان و ورود ماشین آلات سنگین به دل جنگل های انبوه هستیم که آسیبی هزاران بار بیشتر از دام به جنگل وارد می نمایند.

اکثر مناطق جنگلی مانند دودانگه و چهاردانگه جاده مناسب ندارند، امکانات بهداشتی آنجا اندک و نگران کننده است، اکثر روستاهای این مناطق مشکل کمبود آب دارند و خبری از اشتغال پایدار در این مناطق نیست.

مردم مناطق شمال وقتی این همه برداشت از جنگل را می بیند، می پرسند به راستی سهم ما که نگهبان واقعی این جنگل ها می باشیم، از این همه موهبت الهی و درآمد سرشار از جنگل شمال چه میزان می باشد؟!

نویسنده و عکاس: حامد خلیلی ازنی