سروده سیف اله بریمانی پروریج آبادی به نام خاطره تلخ

شعری به نام خاطره تلخ از سوی سیف الله بریمانی پروریج آبادی تقدیم به دوستداران محیط زیست میگردد.

خاطره تلخ

?

مَنم آن جنگل سبزی  ، که بیابان شده است.

خبر از سویِ تَبَر بود ، که عنوان شده است.

سَرِ هر کوچه ذغالی است از هیزمِ من

حاصلِ عمرِ من افسوس چه ارزان شده است.

تشنه ای کوزه به دست آمده سمتِ من ودید.

در من این موجِ سراب است که خندان شده است.

کودکی درطلبِ میوهِ غلطان می گشت.

یادِ آن میوه و آن چشمه ، پریشان شده است.

عاشقی قاصدکی خواست ز ِمن ، آهی کرد.

یادِ معشوقه ازین حادثه گریان شده است.

طعنه می زد به تنم وقتِ سفر  بانویی

گفت آن سبز قبا ، یکسره عریان شده است.

آن درختی که بغل دربغلم جان می داد.

یا رب آخر ، ز ِ چه مستوجبِ هجران شده است.

عابری در طمعِ میوه به او خیره شدو…

گفت او ،نردهِ اطراف خیابان شده است!!

شاعری درغزل از پنجره ها هیچ نگفت!!

بهترین قافیه اش ، میلهِ زندان شده است.

آه ، ای آنکه تو از،  اُنس و محبّت دوری !

نامِ تو با چه حساب است ، که انسان شده است!؟

هرکه احوال مرا دید ، به حق کافر شد.

هرکه بیدادِ تورا دید، مسلمان شده است.

تیشه از شاخهِ من سازی و بر ریشه زنی

خوشهِ یاس من از داسِ تو ویران شده است.

منم آن  جنگل سبزی ،  که بیابان شده است.

خَبرش ،  خاطرهِ تلخِ بهاران شده است

شاعر

دبیرسیف اله بریمانی پروریج آبادی