زخم های بی شمار در پس قامت رعنای مازندران !!

شمال نیوز: فاضل شهرودی/  جناب آقای رئیس جمهور به مازندران خوش آمدید.

جنگل، دشت و شالی زار های سر سبز و هتل های لوکس و برج های بلند و جاده های زیبا و پرواز پرندگان و دریای بی کران و ساحلی مسحور کننده و بوی خوش بهار نارنج، در کل چهار فصلی دیار ما همه را به اشتباه می اندازد که، این جا همان قطعه از بهشت گم شده است!، که نان ساکنین اش توی روغن است! و غم و درد و ناله و غصه یی ندارند.

جناب دکتر رئیسی با نگاه تیز بین، بدون تعریف و تمجید اطرافیان تان به زخم های این سر زمین بنگرید، نه به ظواهرش.

که فقر و تنگ دستی و مشکلات پنهان اما موجود در میان مردم موج می زند، مردمان صبور، انقلابی و خط شکن در دفاع مقدس و مدافعان حرم و نظام که با سیلی، صورت های خود، را سرخ نگه می دارند.

جوانان تحصیل کرده و با استعداد اما جویای کار، به تهران، سمنان حتی عسلویه مهاجرت می کنند، در حالی که اگر در هر بخشی از این دیار سرمایه گذاری صحیح صورت بگیرد، نه تنها مهاجرتی نخواهد بود بلکه زایش و تولید و رضایت موج خواهد زد.

اکنون اگر جوان تحصیل کرده ولی بیکار با بیش از ۲۵ سال سن، اگر از محیط خود مهاجرت نکند باید از خانواده پول جیبی بگیرد.

رئیس جمهور محترم، این استان به ظاهر قشنگ و چشم نواز، زخم های بسیار عمیقی دارد. جاده هایش مرگ بار و پر ترافیک است و ساکنان بومی کلافه شده اند.

زباله که دنیا سال های دور، برای آن تدبیر کرد و از این متاع کثیف شغل و در آمد هنگفتی فراهم آورده است، این جا فقط یک معضل و آلودگی است که آب های روان را نابود و آب های زیر سطحی را با شیرابه های سمی تباه می سازد.

فاضلاب های خانگی و صنعتی از سال های دور، راه به دریا باز کرده، زیست شمال را نه تنها تهدید که تباه کرده و می کند.

ساحل و دریای شمال که می تواند محل در آمد و اشتغال مردم این دیار باشد، تفریحگاه از ما بهتران شده و ویلا های لوکس تمام دامنه ی ساحلی را اشغال نموده است که مازندرانی نیز برای دست رسی به دریا دچار صعوبت شده است.

قدیمی ترین راه ریلی کشور در مازندران است و از آن پس دگر هیچ اتفاقی نیافتاده و با واگن های عهد بوقی و لوکوموتیو های عجیب و غریب تردد انجام می‌ گیرد، حالیا که می تواند با تغییر اساسی بخش زیادی از حمل و نقل جاده‌یی را بکاهد و معضل ترافیکی را حل کند، بشرطٍ و شروطٍ…

کشاورزی و باغ داری و دام پروری، پرورش ماکیان و ماهیان در این استان ظرفیت های عظیمی دارد اما حیف که درست دیده نمی شود.

سالانه ده ها هزار تن برنج در انبار ها می ماند و کشت بعدی بر آن افزوده می شود، چون واردات افسار گسیخته‌ دمار از روزگار کشاورز در آورده است.

و هم سالانه ده ها هزار تن مرکبات، به علت های گوناگون در دست دلالان گرفتار آمده، سود انبوه را دلال می برد و خستگی اش را باغ داران.

به علل گوناگون مازندران پر بارش با بحران آب مواجه شده، این در حالی است که به خاطر تجمع صنایع در آن سوی کوهستان البرز، یعنی سمنان هر دوره بخشی از آب این استان به آن سو تعلق می گیرد که ضربات جبران نا پذیری بر دیار علویان وارد کرده و می کند.

آیا حیف نیست که استان سر سبزی قربانی کویر می شود!؟.

رئیس جمهور محترم زخم های پنهان در سر زمین سر سبز و خرم مازندران یک حقیقت و واقعیت عینی است، که در پس ظاهر فریبنده اش فقر و تنگ دستی را فریاد می زند.

دولت های گذشته فقط قول دادند، آرزو داریم که دولت محرومان، حقیقت حال مازندران را ببیند و برای برون رفت از محرومیت ها، برنامه ریزی کند، اما در برنامه نماند بلکه راه عملی و اجرایی خود را هم پیدا کند. إن شاء الله