شعر، زبان احساس درونی شاعر نسبت به جهان پیرامونش هست و مفاهیم بلند انسانی از جمله شهید و شهادت و حس و حالی که شاعر از این وادی بدست می آورد همواره مورد توجه شاعران در سرودن مضامین عرفانی و احساسی بوده است. ضمن سپاس از سرکار خانم سیده ربابه ساداتی شاعره توانمند بالادهی که با سرودن شعری زیبا، بار دیگر بر ارزش و جایگاه خانواده های گرامی شهدا تاکید کردند و چنین نوشته اند: « این شعر را تقدیم میکنم به دل همه مادران شهید بالاده و تقدیم مخصوص به مادر شهید سیدخلیل ساداتی بالادهی. در این آخر سال امیدوارم سال خوبی رو در پیش داشته باشند….» آمین.
مِه دل مشتِ غَمِه، خوامبِه بِوارِم
دلِ گپ رِ ته وِه خوامبِه بائُرِم
مِره زِمستونِ شو یاد نَشونه
تِه چش که نَشیه خو، یاد نشونه
کهنه دِنیا تِه وِسته سُو نِداشتِه
ته چش، بوردِنِ وسته، خو نداشته
کوه کوتِرِ واری پَر بِهـیتی
مِه دِلِّه بُوتی و شِه وَر بهیتی
نِماشونی که اِفتاب دِر شیِه مار
مه دل شور بزوئِه بَیمِه خَوِردار
خَوٍر بیمو پسر، پَرپَر بَهی تِه
فِداییِ دل و دلبر بهی تِه
پِسِر وِشنا و تِشنا جنگ هاکاردی
حسین ابن علی ره وَنگ هاکاردی
تِه بوردی و مِه چش رِ خو دَنیـیِه
بِرمِه کِمبه دیگه چش او دنیـیه
تِه پلاک رِه دارمبِه یادگاری
تِه عکس، تاقچه ی بالا مِه دیاری
بِرو سِفره رِه لا کِمبه تِه وِستِه
سِره ره با صِفا کمبه ته وسته
بِرو بِرمه گَلی بَیمِه تِه وِستِه
بِهارِ پاپِلی بیـمِه تِه وسته
برای شادی روح همه شهدا…
شاعر : سیده ربابه ساداتی بالادهی
