دل‌نوشته‌ای به یاد «تنهای سوادکوه»| «وصف نا‌تمام» برای استاد رحمت‌الله حسن‌پور
پایگاه خبری چهاردانگه نیوز:
خبرگزاری فارس مازندران ـ عمران اکبرنژاد|خبر کوتاهی در رسانه‌های اجتماعی بیانگر فوت استاد رحمت‌الله حسن‌پور بود و کوتاهی متن و بزرگی انسانی که از دار دنیا رفت، تناقضی بود که در ابتدا بهت و سپس مرور خاطرات و بغض در گلو را به همراه داشت.
اخبار رسانه‌های اجتماعی را به سختی باور می‌کنیم ولی وقتی متن از طرف فرد موثق بود و چندین تماس که برخی‌ها نمی‌دانستند و برخی‌ها مطمئن نبودند ولی سرانجام حادثه رفتن استاد رحمت‌الله حسن‌پور از بین‌مان، رنگ واقعیت گرفت.
رحمت‌الله حسن‌پور نویسنده، شاعر اشعار پارسی با نام هنری «تنها سوادکوهی» پیشکسوت تبری‌سرا و دارنده ۲ مجموعه شعری با نام‌های «با تو‌بودن» و «جان‌مار» و ده‌ها مقاله و استاد دانشگاه بود.
کمتر فعال فرهنگی و هنری در مازندران است که استاد رحمت‌الله حسن‌پور را نشناسد و برای ما سوادکوهی‌های علاقمند به حوزه فرهنگ و هنر، سنگ‌صبور، الگو و بزرگ بود.
در سال‌های ابتدای فعالیت رسانه‌ای با ۲ شکایت از مدیران سوادکوهی به دلیل نشر یک خبر و یک گزارش در هفته‌نامه محل فعالیتم و شاهد خالی‌شدن پشتم توسط دست‌اندرکاران نشریه هم روبرو بودم و در آن زمان‌ها که دریافت آگهی‌ها و گزارش‌عملکرد‌ها و دریافت هزینه‌های آن از ادارات و نهاد‌ها پررنگ و رسالت قلم را در برخی موارد به حاشیه برده بود، این نوع رفتار‌هایی که مدیر بر خبرنگار ترجیح داده شود به وفور یافت می‌شد و من پیشنهاد دیدار با مدیران شاکی را دریافت کردم که این نوع دیدار به عبارتی دیدار بازنده از برنده و زیر سوال‌رفتن اعتبار و آبروی رسانه‌ای خبرنگار بود.
یکی از دوستان خیر‌خواه پیشنهاد داد تا به عنوان آخرین راه قبل از ورود به مسلخ دیدار با مدیران شاکی، مشورتی از استاد رحمت‌الله حسن‌پور که عضو هیأت منصفه مطبوعات مازندران هم بود، داشته باشم.
بغض‌آلود به دفتر استاد حسن‌پور که در جنب دفتر مدیر‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی بود، رفتم و استاد با وجود شلوغی موضوع بیمه هنرمندان با مهربانی مرا پذیرفت و نام چند هنرمند سوادکوهی را که پرونده بیمه آنان مشکل داشت را هم برایم خواند که با آنها تماس بگیرم.همیشه برای فعالان فرهنگی و هنری دغدغه داشت.
پس از دقایقی با طمأنینه و آرامش موضوع را از من جویا شد و اصل خبر را از من خواست و ۲ بار متن را خواند و گفت که از نظر قانون مطبوعات مشکلی ندارد و من با دلهره پرسیدم که استاد اگر محکوم بشوم، همه امید‌های رسانه‌ایم بر باد می‌رود و استاد حسن‌پور با لبخند مهربانانه با نام کوچک صدایم کرد و گفت نگران نباش و از جلسات دادگاه مطبوعات با حضور برخی از مدیران مسؤول و خبرنگارانی خبر داد که به دلیل مطالب خلاف واقع، اعتبار رسانه‌ای را زیر سوال می‌برند.
قدر‌شناسی استاد رحمت‌الله حسن‌پور از صفات برجسته دیگر ایشان است.در فعالیت‌های رسانه‌ای، مدیران یا کارشناسان یا فعالان حوزه‌های مختلف برای درج یک متن از مدیر رسانه یا خبرنگار خواهش و تمنا می‌کنند و بار‌ها تماس می‌گیرند ولی پس از درج مطلب طوری برخورد می‌کنند که انگار وظیفه رسانه، انتشار مطلب آنان بود ولی استاد رحمت‌الله حسن‌پور با وجود اینکه ریاست چند دوره ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان‌های مازندران و مسؤولیت‌های استانی و مشاور مدیر‌کل را بر عهده داشت ولی بعد از نشر مطلبی از ایشان در رسانه‌ها، شاهد قدردانی ایشان بودیم و همواره از زنده‌یاد جابر معافی به نیکی یاد می‌کرد که از اولین رسانه‌هایی بود که مصاحبه و اشعارش را منتشر کرد و پس از سال‌ها از نشر متنش، قدردان بود.
مهربانی‌ها و لبخند استاد رحمت‌الله حسن‌پور را می‌توان از میان متن یا خوانش اشعارش لمس کرد و روحیه کمک و ارشاد متعهدانه ایشان به دیگران هم زبانزد اهالی فرهنگ و هنر است و بسیاری از فرهیختگان و نخبگان هنری و فرهنگی مازندران خود را شاگرد استاد رحمت‌الله حسن‌پور می‌دانند.
تا جایی که می‌توانست به دعوت فعالان مختلف حوزه‌های اجتماعی و فرهنگی لبیک می‌گفت و با هزینه شخصی گرما‌بخش محافل بود.
ویروس کرونا، انسان ارزشمند و پر‌ثمری را از جامعه فرهنگی و هنری مازندران گرفت که جای خالی ایشان تا مدت‌ها خالی خواهد بود.
«وصف نا‌تمام» در کتاب «با تو‌بودن» استاد رحمت‌الله حسن‌پور را باید برای ایشان خواند که رفتنش، زود و ناگهانی بود.
/۸۶۰۱۵/ج
