دارنده دو نشان طلای جهانی کشتی ساحلی آنهم پی در پی در عالیترین سطح مسابقاتی، یکی از مظلوم ترین ورزشکاران مرکز مازندران است که با وجود آنکه می بایست پس از نقره بازی های ساحلی آسیا مورد تمجید قرار می گرفت اما در شهرش غریبانه استقبال شد و ذره ای مهر ندید.
سید محمد ساداتی کشتی گیر خوش سابقه ای است و هر وقت اعتماد دیده مدال آورده اما در شهرش هم تشویق نشده به گونه ای که گاهی خودش نیز فراموش می کند که در زمره پرافتخار ترین ورزشکاران ساروی است. محمد که ماخوذ به حیاست و پهلوان صفت می گوید: ترجیح می دهم به این بی توجهی ها فکر نکنم اما خدارا شاکرم که به آنچه از من انتظار داشتند عمل کردم. در میادین قاره ای و جهانی کسب افتخار کردم و به عنوان یک ساروی و مازندرانی باعث شادمانی شده ام. گلایه دارم اما برای بازگو کردنش شوقی ندارم چون احساس می کنم آنهایی که باید برای تشویق من اقدام می کردند، چشم هایشان را بسته اند و فراموشم کرده اند. پس نمی شنوند و حرف هایم فایده ای ندارد. تنها از شهردار سارى تشکر مى کنم که سال گذشته نگاهى برادرانه به من داشته اند.
محمد سال قبل در رومانی و سال ۲۰۱۶ در کرواسی روی سکوی نخست جهان رفته و چندی پیش هم در بازی های ساحلی آسیا در دانانگ ویتنام نایب قهرمان شده که آمارش درخشان است هر چند بابت از دست دادن همان فینال هم ناراحت است: به شدت مصدوم بودم و توان کشتی نداشتم با این حال هر طور که بود تا فینال خودم را رساندم. بیشتر از مصدومیت بی تفاوتی مسئولان درد آور بود که نخواستند تسکین دهنده باشند.
ساداتی سال ۹۴ اولین نشان بزرگ جهانی اش را گرفته و یکی از مدال آورانی است که هنوز مراسم سالانه تجلیل از قهرمانان مازندران برگزار نشده تا پاداش حداقلی را بدهند چه برسد به سال ۹۵ و این دو نشان معتبر که شاید چند سال دیگر بیشتر پی به مرغوبیت آنها ببریم.
علی دومیر کلایی مربی ساداتی و از اعضای کادر فنی تیم ملی کشتی ساحلی در جهانی ۲۰۱۵ رومانی هم می گوید: تعجب می کنم که مسئولین این شهر از ورزشی گرفته تا شهرداری و شورای اسلامی شهر کار بزرگ ساداتی را چنان کوچک شمرده اند که از نصب حتی یک بنر تبریک هم خودداری کرده اند. ساداتی نماینده این شهر و استان در آوردگاه های رقابتی آسیایی و جهانی بوده و این خواسته زیادی است که دستکم در مقام تکریم و تجلیلش برآیند و یک مراسم مختصر برایش بگیرند. مهندس عبورى تنها کسى بود که تلاش محمد را دید و برایش ارزش قائل شد که لازم است از شهردارمان تشکر و قدردانى کنم.
دومیر کلایی روحیه بخشی به هر شکل به قهرمانان را تلاشی برای افزایش تعداد آنان می داند و می گوید: حفظ ساداتی که یک سرمایه عظیم است با این وضعیت روحی دشوار است و طبعا کسانی که دوست دارند به موقعیت او برسند و در مسابقات مهم به میدان بروند همین دغدغه را دارند و خیلی از آنها با دیدن محمد ساداتی و بی مهری ها به او از خیر حضور در کشتی می گذرند.
این مربی سازنده و زحمتکش در پایان می گوید: تا زمانی که رویه برخورد با قهرمانان اینچنین باشد و با نگاهی سرد و حق به جانب پذیرایش باشیم، امکان برداشت از تمام توان واقعی اش را نداریم. ساداتی می تواند تا سال ها برای ساری و مازندران افتخار کسب کند اما خود من به عنوان مربی اش به سختی می توانم خودم را راضی کنم که بدون پاداش و توجه در کشتی بماند و زجر بکشد.
سید محمد ساداتی کشتی گیر بی جنبه و ورزشکار متوقعی نیست، تفاوت او با چهره هایی از این دست در تواضع و فروتنی اش می باشد که انگار به سودش نیست! حق دارد تا با ۳ مدال کم نظیرش برای خود سهمی طلب کند اما حال که زبانش در دلش مانده و سکوت اختیار می کند، این معرفت نیست از وجودش برای مدال آوری سود ببریم و حتی دستی از نوازش بر سرش نکشیم.
نقل از مازند۲۴
