مدیر گروه معماری موسسه آموزش عالی خزر محمودآباد با بیان اینکه حالا چگونه شده که شهرهای امروزی ما شهرهای مطلوبی نیستند، اظهار کرد: اگر امروز ما با شهری ناکارآمد با مناظر و مبلمانی ناهمگون مواجه هستیم به برنامه ریزی نادرست و جدی نگرفتن برنامه ریزی شهری در شاخه‌های مختلف باز می‌گردد.
عباس آیاتی فرد در گفت و گو با ایسنا با بیان این که شهر یک موجود زنده است و مانند ارگانسیم یک درخت نباید دستخوش عوامل بیرونی شود، اظهار کرد: اگر می خواهیم در فرآیند ساختار زنده یک شهر مداخله کنیم، باید بسیار محتاط رفتار کرده و از درون و به صورت مشارکتی این عمل را انجام دهیم.
وی با اشاره به این که نمی توان چیزی را به شهر دیکته کرد زیرا شهر به سمت تخریب می رود، افزود: مباحث حوزه شهرسازی سازه های مختلفی دارد، یک بحث ترافیک حمل و نقل و دیگری بحث منظر و نمای شهری و آن چیزی که زیبایی و تناسبات را دربرمی گیرد علم منظر است.
این استاد دانشگاه یادآور شد: تمامی علوم از یکدیگر متاثر هستند، یعنی هر ساختاری را مثل سیستم بدن در نظر بگیرید؛ زمانی اتفاقی برای یک عضو می افتد سایر اعضا را تحت تاثیر قرار می‌دهد. شهر یک موجود زنده است، زمانی که اتفاقی در بخشی از آن می‌افتد سایر بخشها را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ در مجموع منظر و ترافیک تنها تاثیرات جزیی دارد.
آیاتی فرد با بیان این که طراحی نامناسب در شهر ابعاد مختلف داشته و رشته‌های زیادی در آن دخالت دارند، تصریح کرد: مهندسان تاسیسات و تاسیسات زیرساختی، حمل و نقل، منظر، برنامه ریزان شهری تا جامعه شناسان در طراحی یک شهر مداخله دارند، بنابراین مواجهه با عارضه‌ای در شهر یا استانداردهای ضعیف شهرسازی به یک بعد بر نمی‌گردد و مربوط به دسته‌ای از عوامل است.
مدیر گروه معماری موسسه آموزش عالی خزر محمودآباد خاطرنشان کرد: امروز طراحان در تمامی رشته‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که باید رویکرد مشارکتی داشته باشند؛ اگر ۵۰ سال پیش به یک معمار گفته می‌شد یک آپارتمان بسازد یا به یک شهردار احداث یک شهر یا شهرک واگذار می شد؛ این شهردار در شرکت خود با اعضا و کارشناسان خود این آپارتمان را طراحی می‌کرد یعنی نقش کارفرما و کاربر در فرآیند طراحی تقریبا صفر بود؛ باید پول پرداخت شده و نقشه را تحویل می گرفت.
وی افزود: با توجه به متدهای شهرسازی دنیای مدرن امروز، اینکه یک نخبه، معمار یا شهرداری وجود دارد که به آن پول می‌دهید و او به ما خدمات می دهد، یک فرآیند اشتباه است.
این استاد دانشگاه با اشاره به این که امروزه به رویکرد مشارکتی توجه بیشتری شده است، تصریح کرد: در بحث معماری و خصوصا شهرسازی که به مراتب سخت تر از طراحی یک تک بناست، باید رویکرد مشارکتی داشت.
وی یادآور شد: برای داشتن یک شهر مشارکتی باید در جلسات مختلف و به روش های گوناگون مانند پرسشنامه، مصاحبه و روش های کمی و کیفی، مخاطب و نیازهای او را در طرح خود لحاظ کرد تا عوامل بیرونی تخریب شهرها جلوگیری شود.
مدیر گروه معماری موسسه آموزش عالی خزر محمودآباد با بیان اینکه حالا چگونه شده که شهرهای امروزی ما شهرهای مطلوبی نیستند، اظهار کرد: اگر امروز ما با شهری ناکارآمد با مناظر و مبلمانی ناهمگون مواجه هستیم به برنامه ریزی نادرست و جدی نگرفتن برنامه ریزی شهری در شاخه‌های مختلف باز می‌گردد.
عباس آیاتی فرد در گفت و گو با ایسنا با بیان این که شهر یک موجود زنده است و مانند ارگانسیم یک درخت نباید دستخوش عوامل بیرونی شود، اظهار کرد: اگر می خواهیم در فرآیند ساختار زنده یک شهر مداخله کنیم، باید بسیار محتاط رفتار کرده و از درون و به صورت مشارکتی این عمل را انجام دهیم.
وی با اشاره به این که نمی توان چیزی را به شهر دیکته کرد زیرا شهر به سمت تخریب می رود، افزود: مباحث حوزه شهرسازی سازه های مختلفی دارد، یک بحث ترافیک حمل و نقل و دیگری بحث منظر و نمای شهری و آن چیزی که زیبایی و تناسبات را دربرمی گیرد علم منظر است.
این استاد دانشگاه یادآور شد: تمامی علوم از یکدیگر متاثر هستند، یعنی هر ساختاری را مثل سیستم بدن در نظر بگیرید؛ زمانی اتفاقی برای یک عضو می افتد سایر اعضا را تحت تاثیر قرار می‌دهد. شهر یک موجود زنده است، زمانی که اتفاقی در بخشی از آن می‌افتد سایر بخشها را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ در مجموع منظر و ترافیک تنها تاثیرات جزیی دارد.
آیاتی فرد با بیان این که طراحی نامناسب در شهر ابعاد مختلف داشته و رشته‌های زیادی در آن دخالت دارند، تصریح کرد: مهندسان تاسیسات و تاسیسات زیرساختی، حمل و نقل، منظر، برنامه ریزان شهری تا جامعه شناسان در طراحی یک شهر مداخله دارند، بنابراین مواجهه با عارضه‌ای در شهر یا استانداردهای ضعیف شهرسازی به یک بعد بر نمی‌گردد و مربوط به دسته‌ای از عوامل است.
مدیر گروه معماری موسسه آموزش عالی خزر محمودآباد خاطرنشان کرد: امروز طراحان در تمامی رشته‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که باید رویکرد مشارکتی داشته باشند؛ اگر ۵۰ سال پیش به یک معمار گفته می‌شد یک آپارتمان بسازد یا به یک شهردار احداث یک شهر یا شهرک واگذار می شد؛ این شهردار در شرکت خود با اعضا و کارشناسان خود این آپارتمان را طراحی می‌کرد یعنی نقش کارفرما و کاربر در فرآیند طراحی تقریبا صفر بود؛ باید پول پرداخت شده و نقشه را تحویل می گرفت.
وی افزود: با توجه به متدهای شهرسازی دنیای مدرن امروز، اینکه یک نخبه، معمار یا شهرداری وجود دارد که به آن پول می‌دهید و او به ما خدمات می دهد، یک فرآیند اشتباه است.
این استاد دانشگاه با اشاره به این که امروزه به رویکرد مشارکتی توجه بیشتری شده است، تصریح کرد: در بحث معماری و خصوصا شهرسازی که به مراتب سخت تر از طراحی یک تک بناست، باید رویکرد مشارکتی داشت.
وی یادآور شد: برای داشتن یک شهر مشارکتی باید در جلسات مختلف و به روش های گوناگون مانند پرسشنامه، مصاحبه و روش های کمی و کیفی، مخاطب و نیازهای او را در طرح خود لحاظ کرد تا عوامل بیرونی تخریب شهرها جلوگیری شود.
