اختصاصی پایگاه خبری چهاردانگه: طبق خبری که روز ۱۶ فروردین ۱۳۹۵ در پایگاه خبری چهاردانگه منتشر شد ( لینک خبر )، دلاور بزرگ نیا، مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مازندران اعلام کرده بود که برای جلوگیری از تخریب چشمه سورت برای یک‌سال حضور گردشگران در نزدیک این چشمه ممنوع شد تا از تخریب حوضچه‌ها جلوگیری شود.
با توجه به این خبر و اعلام مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قائدتاً باید بازدید از این چشمه ممنوع می شد و ممنوعیت بازدید به معنی عدم حضور بازدیدکنندگان است. اما مجتبی ذوالفقاری خبرنگار پایگاه خبری چهاردانگه روز پنجشنبه ۲ اردیبهشت ۱۳۹۵ در پی حضور در این چشمه تصاویری گرفته که ممنوعیت بازدید از چشمه ی سورت و یا بهتر بگوییم ضمانت اجرای قانونی که مدیرکل محترم میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان وضع کرده است را کمی تحت الشعاع قرار می دهد.
البته اگر حضور در محل چشمه سورت محدود بوده و تنها عده ای و با شرایط خاص می توانند در آن حضور داشته و از آن بازدید کنند باید این سوال را پرسید که چه سازمان و یا مسئولی این موضوع را کنترل کرده که چه کسی و چه گروه هایی می توانند از آن بازدید کنند و چه کسانی نمی توانند.
اگر بازدید از یک مکان برای یک سال ممنوع شده پس قائدتاً نباید بازدیدکننده ای در آن حضور داشته باشد، ولی آنچه از تصاویر برمی آید به نظر قانون وضع شده در این مورد به هیچ وجه ضمانت اجرا ندارد!
با سلام ، بی دلیل نیست که ما در منطقه چهاردانگه محروم واقع شدیم چون ما خودمان این محرومیت ر خواستیم زیرا همین چشمه سورت اگر در همدان یا اصفهان ویا یزد ویا….دیگر بود چنان مسئولین آنچا به این چشمه می رسیدند که منبع بزرگ کسب درامد می شد وورودی های بالایی می گرفتند ولی دراین استان نه بخشداری نه فرمانداری نه استانداری ونه نماینده مجلسی داریم که دلش به حال این میراث طبیعی بتپد فقط حفاظت از این منابع در مازندران در حد بخشنامه ورفع تکلیف است وباید گفت من از بیگانگان هرگز ننالم که هر چه کرد با من آشنا کرد .
سلام.
من خودم عضو تعاونی روستایی هستم اصلا تعاونی هیچ پیشرفتی نداشته است. نمی دانم چرا می گویند به تعاونی بدهند به نظرم اگر به همان کانون اتومبیل رانی بدهند که قبلا خبرش را داده بودید خیلی بهتر است. تعاونی های روستایی به شدت دستشان خالیست و ما اعضای آن پول اینترنت خود را هم نداریم بدهیم چه برسد ساخت هتل و… بهتر است به کانون و یا دیگر شرکت های خصوصی سپرده شود و از محل عوارض آن برای مردم منطقه هزینه شود و به نوعی مالیات آن به دهیاری ها یا بخشداری داده شود تا برای همین منطقه هزینه شود. مدیریت این چشمه ها و کلا گردشگری مسئله ای تخصصی است.