استاد ابوالحسن خوشرو متولد سال ۱۳۲۵ روستای ” سیاهرودکلای ” قائمشهر است که از کودکی به نواختن ” لله‌وا ” یا نی چوپانی پرداخت و برای تکمیل دانش موسیقی خود از هنرستان موسیقی تهران فارغ التحصیل شد.
این هنرمند در اجرای لیلی جانها و آوازهای مازندرانی و تلفیقی از شیوه‌های استادان قدیم ، سبک و لحن شخصی خود را ارائه کرد و این ویژگی، او را از دیگر هنرمندان موسیقی اصیل مازندرانی متمایز و برجسته ساخت.
استاد خوشرو تا کنون جوایز بسیاری در عرصه محلی و ملی دریافت کرد که همگی به خاطر صدای زیبا ، اصیل و پر سوز و همچنین سبک ویژه اش در آوازخوانی بوده است.
ااین استاد برجسته موسیقی مازندران ۲۱ آبان ماه سال جاری موفق به دریافت نشان درجه یک هنری شد، نشانی که حاصل نیم قرن تلاشش برای موسیقی مازندران بود .
مراسم رونمایی از کتاب “مجموعه موسیقی حماسی و آئینی مازندران” در آمل با حضور انبوهی از هنرمندان و اهالی فرهنگ و شهروندان آملی برگزار شد.
استاد خوشرو که در یک سال اخیر بارها به دلیل بیماری مورد جراحی قرار گرفت ، با تمام سختی و همراهی هنرمندان در این مراسم حاضر شد و به علاقه مندان خود با زبانی بسته و دستانی مهربان ابراز احساس کرد.
استاد ابولحسن خوشرو در سال های اخیر با بیماری های متعددی از جمله عارضه قلبی دست و پنجه نرم کرد و اکنون دوره درمان خود را می گذراند و لب به آوار نمی گشاید.
خوشرو موسیقی آئینی مازندران را ارتقا داد
استاد علی اکبر شکارچی نوازنده کمانچه و داور بین لمللی موسیقی آئینی در این مراسم گفت : استاد خوشرو توانست با تحریری جدی آغشته به جنبه های احساسی و عرفانی موسیقی بومی و سنتی مازندران را ارتقا بخشد.
وی افزود: صدای استاد خوشرو دارای چند وجه در یک کالبد واحد بود و عناصری همچون عشق ، محبت ، سوز ، ساختار شکنی و هجوم را در هم آمیخت .
این استاد کمانچه کشور گفت : افرادی چون استاد خوشرو مربوط به زمان و مکان نبوده و با هویت مردم تبرستان گره خورده اند.
شکارچی افزود : موسیقی اصیل و بومی امروز در معرض خطر فقدان سرمایه گذاری قرار دارد و با چنگ و دندان عاشقان خود حفظ شده است.
وی با بیان اینکه تمام سرمایه موسیقی در صنعت پاپ هزینه می شود، گفت: موسیقی سنتی نیز برای احیا ، بازآفرینی و ادامه حیات نیاز به سرمایه گذاری دارد.
شکارچی با بیان اینکه موسیقی اصیل مازندران هرگز خدشه بردار نیست ، تاکید کرد: تا زمانی که نگین هایی همچون ابوالحسن خوشرو به دنیا می آیند و آواز سر می دهند این موسیقی فراموش نمی شود.
استاد ابوالحسن خوشرو متولد سال ۱۳۲۵ روستای ” سیاهرودکلای ” قائمشهر است که از کودکی به نواختن ” لله‌وا ” یا نی چوپانی پرداخت و برای تکمیل دانش موسیقی خود از هنرستان موسیقی تهران فارغ التحصیل شد.
این هنرمند در اجرای لیلی جانها و آوازهای مازندرانی و تلفیقی از شیوه‌های استادان قدیم ، سبک و لحن شخصی خود را ارائه کرد و این ویژگی، او را از دیگر هنرمندان موسیقی اصیل مازندرانی متمایز و برجسته ساخت.
استاد خوشرو تا کنون جوایز بسیاری در عرصه محلی و ملی دریافت کرد که همگی به خاطر صدای زیبا ، اصیل و پر سوز و همچنین سبک ویژه اش در آوازخوانی بوده است.
ااین استاد برجسته موسیقی مازندران ۲۱ آبان ماه سال جاری موفق به دریافت نشان درجه یک هنری شد، نشانی که حاصل نیم قرن تلاشش برای موسیقی مازندران بود .
مراسم رونمایی از کتاب “مجموعه موسیقی حماسی و آئینی مازندران” در آمل با حضور انبوهی از هنرمندان و اهالی فرهنگ و شهروندان آملی برگزار شد.
استاد خوشرو که در یک سال اخیر بارها به دلیل بیماری مورد جراحی قرار گرفت ، با تمام سختی و همراهی هنرمندان در این مراسم حاضر شد و به علاقه مندان خود با زبانی بسته و دستانی مهربان ابراز احساس کرد.
استاد ابولحسن خوشرو در سال های اخیر با بیماری های متعددی از جمله عارضه قلبی دست و پنجه نرم کرد و اکنون دوره درمان خود را می گذراند و لب به آوار نمی گشاید.
خوشرو موسیقی آئینی مازندران را ارتقا داد
استاد علی اکبر شکارچی نوازنده کمانچه و داور بین لمللی موسیقی آئینی در این مراسم گفت : استاد خوشرو توانست با تحریری جدی آغشته به جنبه های احساسی و عرفانی موسیقی بومی و سنتی مازندران را ارتقا بخشد.
وی افزود: صدای استاد خوشرو دارای چند وجه در یک کالبد واحد بود و عناصری همچون عشق ، محبت ، سوز ، ساختار شکنی و هجوم را در هم آمیخت .
این استاد کمانچه کشور گفت : افرادی چون استاد خوشرو مربوط به زمان و مکان نبوده و با هویت مردم تبرستان گره خورده اند.
شکارچی افزود : موسیقی اصیل و بومی امروز در معرض خطر فقدان سرمایه گذاری قرار دارد و با چنگ و دندان عاشقان خود حفظ شده است.
وی با بیان اینکه تمام سرمایه موسیقی در صنعت پاپ هزینه می شود، گفت: موسیقی سنتی نیز برای احیا ، بازآفرینی و ادامه حیات نیاز به سرمایه گذاری دارد.
شکارچی با بیان اینکه موسیقی اصیل مازندران هرگز خدشه بردار نیست ، تاکید کرد: تا زمانی که نگین هایی همچون ابوالحسن خوشرو به دنیا می آیند و آواز سر می دهند این موسیقی فراموش نمی شود.
