آرمیده در آن سوی نوار آبی

مسیر وسط شروع راه جنگلی و به سمت جنگل شهید زارع است. درهای ورودی پارک جنگلی شهید زارع به دلیل شیوع کرونا بسته است، مسیر پر از درختانی است که جوانه زده و در انتظار بهار طبیعت هستند. در گوشه و کنار جاده، خودروهایی توقف کرده و با خانواده در دامن طبیعت روز خود را می‌گذرانند.

پس از طی حدود ۲ کیلومتر از مسیر جنگلی و جاده‌ای که پیچ و سربالایی و سرپایینی دارد، به آرامستان بهشت رضا (ع) ساری می‌رسیم. این منطقه سال‌هاست گورستانی را در خود جای داده و ساروی‌ها چندان علاقه‌ای ندارند درگذشتگان خود را آنجا دفن کنند چرا که هم از شهر دور است و هم خط تاکسیرانی ندارد.

در ورودی آرامستان، درختان بلندی سر به آسمان کشیده‌اند و و شاخ و برگ‌های جدید  خود را زیر نور خورشیدی گسترانیده که این روزها رخ نمایان کرده است. در نرده‌ای ورودی آرامستان باز است. نگهبان می‌پرسد : برای فاتحه‌خوانی آمدید؟ همین مسیر آسفالت را تا انتها بروید و از سمت بالا وارد مزارها شوید، این پایین توقف نکنید، چند فوت شده از کرونا را دفن کرده‌اند.

آرامستان در شیب ملایمی ساخته شده و تقریبا می‌توان گفت ۲ طبقه است.

در آن سوی نوار آبی، چهار قبر، افرادی را در خود جای داده که به کرونا مبتلا بودند. نمی‌دانم کدامشان زن هستند و کدامشان مرد ، اما قطعا ۲ نفرشان مردان بالای ۴۰ سال سن بودند ، این را اندازه قبر نشان می دهد . در فضایی ساکت و آرام، به دور از هیاهوی شهر و در دل طبیعت، آرمیده‌اند.

کرونا، مهمان این روزهای جامعه جهانی است و در کشور ما هم میزبانانی دارد، مازندران هم از این بحران بین‌المللی و کشوری، مستثنا نیست.

در روزهای نخست ورود کرونا، مازندران وضعیت بهتری داشت تا آنجا که از استاندار مازندران به پاس خدمات مناسب در زمینه مقابله با کرونا از سوی وزیر بهداشت قدردانی شد، اما ورق برگشت و این بار دست ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کار نبود، این بار در خانه نماندیم و به توصیه‌های بهداشتی و پروتکل‌های ستاد مبارزه با کرونا توجه نکردیم تا مازندران در جدول استان‌های مبتلا به کرونا، با سرعتی باور نکردنی آن قدر پیش رفت که در مقام دوم کشور ایستاد.

حالا مازندران وضعیت مناسبی ندارد، طبق آخرین آمار رسمی منتشر شده ۹۹۷ بیمار مبتلا به کرونا با  ۲۷ نفر که جان خود را از دست دادند.

فارغ از اینکه کرونا به سراغ کدام گروه سنی و چه جنسیتی رفته و آیا افرادی با بیماری‌های زمینه‌ای را درگیر کرده یا نه، مسافر به استان آمده و وضعیت را متشنج کرده و یا اینکه خودمان در خانه نماندیم. باید گفت همه در چنین وضعیتی دارای تقصیر هستیم، چه آن گردشگری که با وجود هشدارهای ستاد ملی مبارزه با کرونا عزم سفر کرد و چه آن هم‌استانی که در ورودی شهرش وقتی دید گردشگر حق ورود به شهر ندارد ، مبلغ گزافی دریافت کرد و گردشگر را از راه‌های جنگلی عبور داد تا به مقصدش برسد.

امروز نیازمند وفاق ملی برای مبارزه با کرونا هستیم، هر کسی به سهم خود باید در این مسیر کمک کند تا به تعداد آرمیده‌ها در آن سوی نوار آبی اضافه نشود.