اوقات شرعی کیاسر
محمد غفاری شغلش گالشی است و به همین دلیل هم او را با نام ” پیرطاهر ” در منطقه می شناسند، شامگاه پنجشنبه در گردهمایی پویش نجات مرال‌ها در آمل افزود: بنا بر تازه‌ترین سرشماری هیچ یک از مرال های منطقه حفاظت شده ” چلاو ” در یک سال اخیر کشته نشدند که نشانه ای خوب با این پیام است که مرال های ما از خط قرمز انقراض خارج شدند.
وی یکی از دلایل مهم نجات مرال در منطقه سنگچال آمل را مستقر شدن محافظان در طول سال به جای محافظت فصلی برشمرد و توضیح داد: در گذشته فقط در فصل گاوبانگی یا به زبان محلی “گوچمر” از زیستگاه مرال ها محافظت می شد ولی اکنون نگهبانی برای تمامی ۱۲ ماه سال شبانه روزی شده است.
مسئول پویش نجات مرال های شهرستان آمل همکاری مردمی در کنار محیط بانان را دیگر علت موفقیت اعلام کرد و گفت: در چند سال اخیر شاهد حضور دوستداران محیط زیست بخصوص از جمعیت دانشجویی و همچنین استان های دیگر هستیم که کمک خوبی چه از لحاظ مالی و چه از لحاظ برنامه ریزی و اجرایی برای حفاظت از مرال ها بودند.
غفاری افزود: نتیجه محافظت شبانه روزی در تمامی ماههای سال و کمک های مردمی سبب شد تا امسال هیچ خبری از شکار در منطقه چلاو نباشد و هم اکنون بیش از ۵۰ راس مرال در این منطقه حفاظت شده زیست می کنند.
وی با اعلام این که جمعیت مرال در این منطقه در حال افزایش است، گفت: البته تا رسیدن به موقعیت ایده‌آل فاصله بسیار زیادی داریم و تازه توانستیم از انقراض مرال ها جلوگیری کنیم، اما برای احیای آنها زمان زیادی لازم است.
پیرطاهر یکی از اقدامات قابل تحسین مردمی در حفاظت از مرال ها را مراجعه افراد آگاه و دوستدار محیط زیست به شکارچیان و اقناع آنان جهت کنار گذاشتن شکار توصیف کرد و افزود: تنها راه برون رفت از انقراض جانداران هیرکانی، آگاه کردن شکارچیان از خطر و همچنین فعالیت فرهنگی برای تغییر نگرش آنان است.
گردهمایی نجات مرال ها از انقراض در سالن اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی آمل برگزار شد و در آن دوستداران محیط زیست از استان های دیگر از جمله فارس، تهران و اصفهان حضور داشتند.
مرال یا همان گوزن قرمز خزری بزرگ ترین پستاندار جنگل های هیرکانی مازندران است که در چند دهه اخیر به دلیل شکار بی رویه در خطر انقراض قرار گرفت .
این گونه جانوری در حال حاضر پس از حدود یک دهه حفاظت رو به افزایش گذاشته و در حال حاضر ۶۰۰ راس از آن در جنگل های مازندران تحت مراقبت زندگی می کنند.
