روز عاشورا یکی از سخت ترین و دردناک ترین روزها برای زینب (س) بود. او می دید چگونه لشکر عمر سعد ، فرزندان و ذریه رسول خدا را به شهادت می رسانند و سر از بدنشان جدا می سازند.
به یقین حادثه ی عاشورا بدون فداکاری و شکیبایی حضرت زینب کبری (س) به فراموشی سپرده می شد. حضرت زینب (س) بعد از حادثه ی عاشورا و به شهادت رسیدن اباعبدالله الحسین (ع) و جگر گوشه های اهل بیت پیامبر (ص) و یاران با وفای ایشان به اسارت برده شد.
شعر « آشنای غربت دشت بلا » شعری است در وصف رشادت ها و مظلومیت حضرت زینب کبری (س) که توسط خانم عالیشاه سروده شده است.
ضمن آرزوی قبولی عزاداری شما عزیزان در درگاه خداوند منان، شما را به خواندن این شعر زیبا دعوت می کنیم.
………………………………………………………………….
آشنای غربت دشت بلا
زینب از بهــــرحسین گیســو پریشان کرد و رفت انــــدر آن دشت بلا شــام غریبان کرد و رفت
از غــــم و داغ جـوانــان و یتیمــــــان حسین جـان فدای بی کسی مهر تابان کرد و رفت
بر سـر گودالش آمـــد با دلی از غــم کبــــود راس او دامن گرفت از دیده باران کرد و رفت
اشک زینب شست خـــاک لاله گــــون کــــربلا گوهــــر الوان زینب رو به جـانان کرد و رفت
بعد از این آشوب شد راهی به شام بی کسـی هـر دیاری ظلم را افشـا و حیران کرد و رفت
آری زینب قصــه گــوی خلوت تنهــــای عشـــق برد اسیران را به مقصد ترک آنان کرد و رفت
زینب آمــــد کربلا با پشت خـــم از داغ عشـــق آری او هفتــاد و دو قربــان یزدان کرد و رفت
آه زینـــب آشنــــــای غربت دشت بـــــلا سرزمین عشـــق را آلالــه باران کرد و رفت
شاعر: ام کلثوم عالیشاه ( جویا )
با سلام و سپاس از شعر بسیار زیبایتان برای شما خواهر اهل ذوق منطقه چهاردانگه، آرزوی موفقیت وسربلندی می نمایم
منتظر بهره مندی از آثار دیگر شما هستیم