گل بانو بَزوشم ،سومین فرزند خود را روز بیست و هشتم فروردین 1344 در خانه ی کربلایی عمو کرمی کلکناری به دنیا آورد. پس از تولد فرزندش، نام عباسقلی را برای او انتخاب کرد. عباسقلی 4 برادر و 4 خواهر داشت. زندگی خانوادهدر رودبارکلا با اتکائی بر کار کشاورزی و کارگری اداره می شد. تا پنجم دبستان را در مدرسه دولتی رودبارکلا خواند و از آن مرحله به بعد، از تحصیل باز ماند. مدتی را در کار کشاورزی و خانه ، به مادرش کمک کرد و چندی نیز در محل به شغل چوپانی پرداخت تا اینکه به شاگردی استاد کاشی کار درآمد. چند سال بعد، وقتی دوران نوجوانی را پشت سر گذاشت، دیگر برای خود یک استاد کاشی کار قابل شده بود.

2 اردیبهشت 1362 در سن 18 سالگی با دختری به نام فاطمه کرمی، اهل روستای سقندی کلا ازدواج کرد . حدود یک سال بعد، به خدمت سربازی اعزام شد. پس از گذراندن دوره سه ماهه آموزشی در پادگان چهل دختر شاهرود به تیپ 40 سراب ارتش رفت تا ادامه خدمت سربازی اش را در آن سامان دنبال کند. بعد از مدتی، به منطقه جنگی سومار عزیمت کرد و سرانجام در23 خرداد 1364 در سومار بر اثر اصابت ترکش شهید شد.

برادرش – نورعلی کرمی – می گوید : « در یکی از مرخصی هایش به من گفت : پیش مادر باش! مادر، ما را بدون پدر و تنهایی و مرارت بزرگ کرد. محل خدمت سربازی من هم نزدیک نیست که مرتب بیایم و مراقب مادر باشم .»

پیکر عباسقلی کرمی کلکناری پس از تشییع، در گلزار شهدای رودبارکلا به خاک سپرده شد.[1]

[1]بخشی از فراز های زندگی این شهید در کتاب (کاشفان معدن صبح در صفحه 223 درج شده است)