علی آقایی کیاسری در سال 15/03/1334 در شهر کیاسر از شهرهای استان مازندران دیده به جهان گشود. در زمان کودکی، پدرش دیده از جهان فرو بست، لذا از همان زمان کودکی به همراه برادر بزرگتر جهت امرار معاش خانواده شروع به کار کرد. تحصیلات خود را تا مقطع سوم راهنمایی ادامه داد .
در سال 1352 به استخدام ارتش درآمد و بعد ازگذراندن دوران آموزشی به تیپ 37 زرهی شیراز ملحق شد.
در سال 1355 با دختری از اهالی شهر شیراز وصلت کرد که حاصل آن یک دختر و یک پسر بود .
با وجود حضور در ارتشی که وابستگی تام و تمام به رژیم ستم شاهی داشت ولی گوش به فرمان امام خمینی ( ره ) در بیشتر فعالیت های انقلابی حضور داشت.
با آغاز جنگ تحمیلی به جبهه رهسپار شد و در این اعزام دچار مجروحیت شدید شد اما علی رغم نیاز به استراحت، دوباره به جبهه حق علیه باطل رهسپار شد. سرانجام در تاریخ 26/08/1361 درحین عملیات شناسایی در منطقه عملیاتی فکه تانک،حامل او مورد هدف موشک هواپیمای دشمن بعثی قرار گرفت و به درجه شهادت نائل آمد .
پیکر این شهید در گلزار شهدای شهر شیراز به خاک سپرده شد .
بسم ا… الرحمن الرحیم
شهادت افتخار است و این باید نصیب افرادی پاک مطهر شود.
مادر جان! وصیتی راکه به شما دارم، این است که پس از شهادتم، حسرت یک قطره اشک ریختنت را بر دلهای تیره و سنگین دشمنانم بگذار و به جای گریه و زاری، شعار مرگ بر آمریکا سربدهی و بر جنازه ام نُقل و نبات بریز و از تو می خواهم که فرزندانم را به خوبی مراقبت کنی.
مادر جان من! چندین بار برای زیارت آقا به جماران رفتم و از او خواستم که دعایی بر من کند تا بلکه افتخاری همچون شهادت نصیبم شود و او نیز آغوش باز مرا همچون فرزندش پذیرفت. از تو میخواهم که مرا در راهی که انتخاب کرده ام، حلال کنی. از خدای مهربان میخواهم که توبه مرا بپذیرد و مرا از یاران سرور شهیدان حسین بن علی(ع) قرار دهد.
با درود فراوان به همرزمانم در جبهه علیه باطل.
خداحافظ ای مادر،پدر عزیز!شما فرزندان عزیزم احمد، آمنه! در ضمن مادر جان! پس از شهادتم، مراسم تشییع جنازه مرا در شیراز انجام داده و در آرامگاه شهیدان به خاکم بسپارید![1]
[1]این وصیت نامه به صورت شفاهی خطاب به مادرش بیان شد.
